تیمور گورکانی بعد از دومین سفر خود به شیراز در اواخر قرن هشتم دستور داده بود که نظیر چهارباغ بزرگ و معروف شیراز، باغ‌های ارم و تخت و جهان‌نما و دلگشا، در سمرقند بسازند. این به آن معنی است که در قرن هشتم این باغ‌ها در شیراز بوده، بلکه شهرت و رونقی هم داشته‌اند. شیراز در این دوران حصاری داشته و اطراف این حصار باغ‌هایی بوده است. سفرنامه‌نویسانی که در این زمان شیراز را دیده‌اند، آن را همچون شهری دانسته‌اند که گرداگردش را از هر سو باغ فراگرفته است.
کرامت‌الله افسر، تاریخ بافت قدیمی شیراز، تهران، انجمن آثار ملی، 1352
