آداب حاجت خواستن

مردى از انصار خدمت امام حسین علیه السلام آمده تصمیم داشت که در خواست حاجتى کند، حضرت علیه السلام فرمود: ((اى برادر انصارى ! آبروى خود را از روانداختن (حضورى و روبرو) نگهدار، و حاجت خود را در نامه اى (نوشته ) بیاور، که من آنچه را در آن آمده و تو را شادمان مى سازد به خواست خدا بر آورد مى سازم )).
پس او نوشت : اى اباعبدالله ! فلانى پانصد دینار از من طلب دارد و با اصرار آنرا مى خواهد، به او بفرما تا زمان گشایش به من مهلت دهد.
چون امام علیه السلام ، نامه را خواند وارد منزل شده کیسه اى که هزار دینار داشت بیرون آورد و به او فرمود: ((با پانصد دینار آن بدهى خود را بپرداز و با پانصد دینار دیگر زندگى خود را بچرخان و جز به یکى از سه کس حاجت مبر: شخص دیندار، یا جوانمرد، یا داراى شرافت خانوادگى ، اما دیندار، دین خود را (با برآوردن حاجتت ) حفظ مى کند، اما جوانمرد، از مردانگى خود شرم مى برد (که پاسخت ندهد) و اما با شرافت مى فهمد که تو با رو انداختن به او از آبروى خود گذشتى از این رو در حفظ آبرویت - که نکند بدون برآورده شدن حاجتت برگردى - مى کوشد))