هپاتیت b یک عفونت ویروسی است که باعث التهاب و آسیب به کبد می شود. التهاب به تورم بافت های بدن. به دنبال آسیب دیدگی. یا عفونت گفته می شود. ویروس هپاتیت b از طریق تماس با خون مایع منی. یا سایر مایعات بدن فرد آلوده گسترش می یابد. ما می توانیم به کمک واکسن هپاتیت b از خود در برابر این ویروس محافظت کنیم. در صورت ابتلا به هپاتیت b با رعایت نکاتی می توانیم از انتقال آن به دیگران جلوگیری کنیم. در ادامه با روش های پیشگیری از هپاتیت b آشنا خواهیم شد.
پیشگیری از هپاتیت b
ویروس هپاتیت b عامل بیماری هپاتیت b است. این ویروس از طریق تماس با خون مایع منی یا سایر مایعات بدن فرد الوده گسترش می یابد. تماس می تواند به واسطه موارد زیر اتفاق بیفتد:
- تولد از مادر مبتلا به هپاتیت b
- داشتن رابطه جنسی محافظت نشده. با یک فرد آلوده
- استفاده مشترک از یک سوزن برای تزریق مواد مخدر
- فرورفتن سوزن آلوده. به خون فرد مبتلا به هپاتیت b
- خالکوبی یا سوراخ گوش یا سایر قسمت های بدن. با ابزاری که برای فرد آلوده استفاده شده. و به درستی ضد عفونی نشده است.
- تماس با خون. یا زخم. یک فرد آلوده
- استفاده از تیغ. مسواک. یا ناخن گیر فرد آلوده
هپاتیت b از راه های زیر منتقل نمی شود:
- سرفه یا عطسه
- آب و غذا
- بغل کردن فرد آلوده
- گرفتن دست. یا دست دادن. با فرد آلوده
- استفاده از چنگال قاشق و سایر وسایل غذاخوری مشترک
- نشستن. در کنار فرد آلوده
مادران مبتلا به هپاتیت b می توانند با خیال راحت به نوزادان خود شیر بدهند. با تزریق ایمونوگلوبولین هپاتیت b. و واکسن هپاتیت b. در بدو تولد به نوزاد متولد شده. از مادر مبتلا به هپاتیت b بعید است. که این بیماری از طریق شیر از مادر به کودک منتقل شود.
علائم هپاتیت b چیست؟
بسیاری از افراد آلوده. به هپاتیت b. هیچ علامتی ندارند.
برخی از مبتلایان به هپاتیت b حاد 2 تا 5 ماه پس از تماس با ویروس علامت دارند. این علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- ادرار تیره
- خستگی
- تب
- مدفوع خاکستری یا کم رنگ
- درد مفاصل
- از دست دادن. اشتها
- حالت تهوع
- درد شکم
- استفراغ
- زردی چشم و پوست
نوزادان و کودکان کمتر از 5 سال به طور معمول دچار علائم هپاتیت b حاد نمی شوند.
در هپاتیت b. ممکن است. تا زمان ایجاد عوارض. فرد علامتی نداشته باشد. که می تواند چندین ده پس از آلوده شدن. اتفاق بیفتد. به همین دلیل حتی اگر هیچ علامتی نداشته باشیم. غربالگری هپاتیت b بسیار مهم است.
درمان هپاتیت b
پزشکان معمولا تنها هپاتیت b مزمن را با داروهای ضد ویروسی. درمان می کنند.
همه افراد مبتلا به هپاتیت نیاز به مداخله درمانی ندارد. اگر آزمایش خون نشان دهد. که هپاتیت b می تواند به کبد فرد آسیب برساند. ممکن است. پزشک داروهای ضد ویروسی را برای کاهش احتمال آسیب و عوارض کبدی تجویز کند.
باید قبل از استفاده از هر نوع داروی بدون نیاز به نسخه مکمل های خوراکی یا اقدامات پزشکی با پزشک خود مشورت کنیم.
احتمال ابتلا به هپاتیت b در چه کسانی بیشتر است؟
احتمال ابتلای نوزاد مادر مبتلا به هپاتیت b به این بیماری زیاد است. چرا که خطر انتقال و.یروس از مادر به فرزند حین زایمان وجود دارد. موارد زیر احتمال ابتلا به هپاتیت b را افزایش می دهد:
- آلودگی به HIV. زیرا از روش های مشابه منتقل می شوند.
- زندگی کردن یا داشتن رابطه جنسی با فرد مبتلا
- داشتن بیش از یک شریک جنسی یا سابقه ابتلا به بیمارهای مقاربتی در 6 ماه گذشته
- مصرف مواد مخدر تزریقی
- تماس با خون سوزن یا مایعات بدن در محل کار
- زندگی یا کار در مراکز مراقبت از افراد دچار ناتوانی یا معلولیت
- ابتلا به دیابت
- ابتلا به هپاتیت c
- زندگی در مناطقی از جهان که هپاتیت شایع است.
- افراد تحت دیالیز
- زندگی یا کار در زندان
- افراد با سابقه انتقال خون یا پیوند عضو قبل از اواسط دهه 1980 میلادی
پیشگری از ابتلا به هپاتیت b
تزریق واکسن هپاتیت b باعث محافظت از ما در برابر ابتلا به هپاتیت b می شود.
طبق برنامه واکسیناسیون کشوری واکسن هپاتیت b در بدو تولد برای کلیه نوزادان تزریق می شود.
بزرگسالانی که در معرض ابتلا به هپاتیت b یا مبتلا به بیماری مزمن کبدی هستند. نیز باید این واکسن را دریافت کنند. واکسن هپاتیت b برای زنان باردار بی خطر است.
واکسن هپاتیت b اغلب در سه دوز در مدت 6 ماه تزریق می شود. برای محافظت کامل باید هر سه دوز را تزریق کنیم. در برخی موارد ممکن است. با تشخیص پزشک تعداد ا زمان تزریق تغییر کند.
در صورت سفر به کشورهایی که هپاتیت b در آنجا رایج است. و نداشتن سابقه تزریق واکسن هپاتیت b بهتر ایت. با پزشک خود مشورت و قبل از رفتن تمام دوز های واکسن را تزریق کنیم.
رعایت نکات زیر می تواند شانس ابتلا به هپاتیت b را کاهش دهد:
- عدم استفاده از سوزن مشترک برای تزریق دارو یا مواد مخدر
- استفاده از دستکش در زمان تماس با خون یا زخم های دیگر
- اطمینان و ضد عفونی کردن وسایل تاتو یا سوراخ کننده گوش یا سایر قسمت های بدن
- پرهیز از به اشتراک گذاشتن. وسایل شخصی مانند مسواک. تیغ یا ناخن گیر
- استفاده از کاندوم در حین رابطه جنسی
چگونه می توانیم از انتقال هپاتیت b به دیگران جلوگیری کنیم؟
اگر مبتلا به هپاتیت b باشیم. برای جلوگیری از انتقال عفونت. باید نکات گفته شده. در بالا را رعایت کنیم. باید شریک جنسی ما آزمایش هپاتیت b را انجام دهد. و اگر آلوده نباشد. واکسن هپاتیت b را دریافت کند.
باید با اطلاع. دادن به پزشک. دندانپزشک و سایر ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی درباره بیماری خود. از دیگران در برابر ابتلا به این بیماری محافظت کنیم. همچنین باید از اهدای خون یا فراورده های خونی. مایع منی. اعضا یا بافت خودداری کنیم.
پیشگیری از عفونت پس از تماس با ویروس
اگر احتمال می دهیم. که با ویروس هپاتیت b تماس داشته ایم. باید فورا به پزشک مراجعه کنیم. معمولا پزشک تزریق واکسن هپاتیت b را برای پیشگیری از عفونت توصیه می کند. در برخی موارد. ممکن است. پزشک دریافت ایمونوگلوبولین هپاتیت b را برای کمک به پیشگیری از عفونت تجویز کند. باید واکسن را پس از تماس با ویروس ترجیحا ظرف 24 ساعت دریافت کنیم.
جلوگیری از عفونت هپاتیت b در نوزادان
اگر باردار و مبتلا به هپاتیت b باشیم. باید با پزشک خود در مورد روش های کاهش خطر انتقال بیماری به فرزند خود مشورت کنیم. ممکن است پزشک برای کاهش احتمال سرایت هپاتیت b به جنین دارو تجویز کند.
هنگامی که زمان زایمان فرا برسد. باید پزشک و افرادی که نوزاد را به دنیا می آورند. را از ابتلای خود به هپاتیت b آگاه نماییم. معمولا بلافاصله پس از تولد واکسن هپاتیت b برای نوزاد تزریق می شود. واکسن احتمال ابتلای نوزاد به عفونت را تا حد زیادی کاهش می دهد.
