گریه امام حسین (ع) در عرصه کربلا

در کربلا در چند مورد سیل اشک به امام حسین علیه السلام امان نداد و دلایل آن هم روشن است :
1 - به آن دلیل که گریه بر مصائب خاندان وحى و رسالت ، عبادت و اطاعت است .
2 - بدان جهت که انهدام ارکان دین و معنویت و اخلاق و ارزش هاى والاى آسمانى را مى نگریست و بر آن مى گریست .
3 - بدان جهت که طبیعت انسانى و فطرت بشرى که به موجب آن گرسنگى و تشنگى و سوز دل بر انسان عارض مى گردد، در وجود پیامبر و پیشوایان معصوم نیز موجود است ، پیامبر در مورد پسرش فرمود:
((پسرم ! در مرگ تو قلب ها شعله ور و اشک ها جارى است ، اما چیزى که خداى را ناخشنود سازد، نخواهیم گفت ...))
آرى ! امام حسین علیه السلام نیز در چند مورد به این مرحله رسید و به موجب همین طبیعت بشرى بود که طوفان اندوه و سیلاب اشک امانش ‍ نداد.
خدایا! کاش مى توانستم بدانم که در آن شرایط سخت و شکننده ، باز هم ممکن بود از سوز دل و سیلاب اشک مانع شود؟