به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) این نشست علمی امروز اول بهمن با سخنرانی حجت‌الاسلام والمسلمین محرمی، عضو هیئت علمی جامعه المصطفی برگزار شد.
وی در سخنانی گفت: ریشه کلمه تمدن، مُدُن یا به عبارتی مدینه است. معنای مدینه هم شهراستد. پس میتوان نتیجه گرفت که معنی تمدن شهر‌نشینی و خارج شدن از آن حالت روستایی است.
وی افزود: ما معتقدیم که اسلام هر آنچه که انسان برای زندگی نیاز دارد، درون خود دارد و این تنها شامل زندگی دینی و اخروی نمی‌شود، لذا زندگی دنیایی در راستای آخرت است و بدون دنیای درست امکان کسب آخرتی سعادتمند وجود ندارد. بنابراین اسلام برای دنیا نیز برنامه دارد. از این جا به بعد است که ما می‌توانیم به نقش ائمه(ع) در تمدن اسلامی بپردازیم.
محرمی ادامه داد: به جرئت میتوان گفت قبل از پیداش اسلام و تمدن اسلامی، در هیچ جای دیگر تمدنی وجود نداشته است. به هیچ وجه سابقه نداشته است یک دین ظهور کند و عده‌ای از مردم به آن دین گرایش پیدا کنند و آن مردم بیایند در جایی که زندگی می‌کنند، در کنار هم یک تمدن را تشکیل دهند.
وی بیان کرد: هر چند بسیاری از عناصر تمدن‌های گذشته در تمدن اسلامی جذب شده‌اند اما بی شک زمینه‌های شکل‌گیری تمدن اسلامی، در تعالیم و معارف اسلامی و قرآنی نهفته بوده است. اهل بیت پیامبر(ع)، گذشته از جنبه امامت شان در میان شیعیان، از شاخص ترین رهبران فکری درمیان مسلمانان به شمار می آمدند و نمی توان تأثیر آنان را در شکل گیری تمدن اسلامی انکار کرد. ائمه(علیهم السلام) موسسان بسیاری از علوم اسلامی بودند. یکی از علل اصلی استقبال مسلمانان از علوم عقلی، سخنان امامان در تمجید از عقل و روش عقل گرایانه آنان بوده است.
سخنران این نشست با اشاره به اقتباس عرفان حقیقی از سخنان و رفتار ائمه(ع) اظهار داشت: نخستین کتاب‌های حدیثی به دست اهل بیت(ع) و شاگردان ایشان نگارش یافته است و همین کتا‌ها، اساس فقه شیعه است. نخستین فقهای اهل سنت نیز، شاگردان ائمه(ع) بوده‌اند. چندین کتاب طبی از دستورهای پزشکی آنان تألیف شده و گفت‌وگوهای آنان با عالمان نجوم در برخی منابع یافت می شود. پدر علم شیمی از شاگردان امام صادق(ع) بوده است.
محرمی در پایان ابراز داشت: امامان شیعه(ع) با روش‌های مبتنی بر وحی، تأثیر بزرگی در شکوفایی اقتصاد اسلامی داشته‌اند؛ زیرا مکتب اقتصادی اسلام بر اساس تعالیم آنان شکل گرفته است. در معماری اسلامی نیز، تأثیر ائمه(ع) از راه منطبق نمودن امکانات شهری و معماری سرزمین های بازمانده از تمدن های دیگر، با مبانی اسلامی بوده است. در اداره جامعه، بسیاری از دستورها و راهکارهای آنان، الگوی زمامداران بود؛ هر چند این زمامداران از لحاظ سیاسی در نقطه مقابل ائمه(ع) بودند؛ مانند عهدنامه مالک که به منزله یک دستور و برنامه متعالی حکومتی، در دست حاکمان بنی امیه بوده است.
