این نشست در شانزدهم مهرماه امسال، در مدرسه عالی دارالشفاء، با سخنرانی حجت الاسلام ضمیری آغاز شد. ایشان که مدیر مؤسسه پژوهشی آموزشی مذاهب اسلامی است، ضمن خیر مقدم، مطالبی درباره مهدویت و نقش آن در مذاهب مطرح کرد. سپس حجت الاسلام فقیه ایمانی سخن خود را با روایت «من مات و لم یعرف امام زمانه، مات میته الجاهلیه» آغاز کرد، و مطالبی بیان داشت:
1. عقیده به مهدویت، طبق احادیث گوناگون، از مسلّمات تاریخ اسلام است.
2. شیعه بیش از دو هزار عنوان کتاب، و اهل سنت 162 عنوان کتاب در اثبات مهدویت نگاشته اند. با این حال، برخی گفته اند مهدویت ریشه اسلامی ندارد. عده ای نیز منکر حسینی بودن حضرت مهدی(عج) شده اند. همچنین وهابیون تولد امام مهدی(عج) را انکار می کنند.
3. حدیث «من مات» را حدّاقل 70 نفر از علمای سنی نقل کرده اند. دست کم 120 نفر از عالمان اهل سنت تولد حضرت را در نیمه دوم قرن سوم ثبت کرده اند. همچنین 112 نفر تاریخ ولادت حضرت را سال 6-255 دانسته اند.
4. تا کنون 29 نفر امام زمانِ ادعایی معرفی شده اند. امیر المؤمنین(ع)، امام صادق(ع)، امام کاظم(ع)، امام عسکری(ع) و محمد حنفیه، پنج نفری اند که گروهی نسبتِ مهدویت به ایشان داده اند.
5. کتابی است که در آن 65 متن از کتابهای اهل سنت درباره امام زمان (عج) جمع آوری شده است، و مقدمه ای دارد درباره اینکه امام مهدی (عج) حسینی هستند.
در ادامه، حجت الاسلام اکبر نژاد، در نقد و بررسی نظریه ابن خلدون درباره احادیث مهدویت نکاتی بیان کرد:
1. ابن خلدون بحثی مطرح کرده که حساسیت برانگیز است. ایشان از میان دریای بیکران احادیث، تنها به ذکر کمتر از 30 حدیث و نقد و بررسی سندی آنها می پردازد، و در آنها تشکیک می کند. البته چهار روایت را می پذیرد.
2. با وجود تواتر احادیث مهدویت، جایی برای بررسی سندی باقی نمی ماند. اکثر علمای اهل سنت به این مسئله معترف اند؛ از جمله: ابن حجر سقلانی، سیوطی، صاحب کنز العمال.
3. شیخ محسن العباد در مقاله ای در باره مهدویت، در جواب رئیس دادگاه که به کلام ابن خلدون استدلال کرده، می نویسد: «ابن خلدون تاریخ نگار است، نه رجال شناس؛ و نمی توان به گفتار او اعتماد کرد.»
4. تردید در احادیث مهدویت، با مقیاسهای علمی قابل پذیرش نیست.
آن گاه میزگردی با حضور حجج اسلام، شیخ سند و توحیدی، برگزار گردید. سپس به پرسشهای حاضران، پاسخ داده شد.
