موسیقی محلی کشورمان، ظرفیت‌های بسیار زیادی دارد و مخصوصا در شرایطی که در هجوم انبوه موسیقی غربی هستیم، معرفی و حمایت از انواع سازها، موسیقی و آواز محلی که در گوشه گوشه‌ی کشورمان، از جنوب تا شمال و از شرق تا غرب وجود دارد، می‌تواند در آشنا کردن و آشتی دادن مردم ایران و حتی جهان با آنها و جایگزینی با موسیقی‌های بی‌هویت، موثر باشد. در این میان، زنان نیز همواره نقش موثری در موسیقی محلی داشته‌اند و این توانایی و توانمندی در موسیقی لری نیز فراوان است. به همین مناسبت، با یکی از زنان توانمند کشورمان که در عرصه‌ی آواز به زبان محلی لرستان فعالیت می‌کند و تاکنون کنسرت‌هایی هم برای زنان برگزار کرده است گفت‌وگو کردیم. گفت‌و‌گوی این بانو را در ادامه، در بنیتا بخوانید.
لطفا خودتان را برای خوانندگان سایت «بینتا» معرفی می‌کنید؟
نوشین آقایی هستم، متولد سال 1366. من در رشته‌ی مدیریت فرهنگی مقطع کارشناسی، فارغ التحصیل شده‌ام و از سال 78 فعالیت موسیقی را با ساز سه تار، زیر نظر استاد رضا پرویززاده آغاز کردم و چند سالی در خدمت ایشان بودم و پس از آن در خدمت استاد سعید صالحی به فراگیری این‌ساز و تکمیل دوره‌های سه‌تارنوازی پرداختم. شروع فعالیت حرفه‌ای من در زمینه‌ی موسیقی به سال 84 برمی‌گردد، از آن زمان تاکنون تمام تلاشم را برای فراگیری هرچه بیشتر موسیقی انجام داده‌ام و علاقه‌ی شدیدم به موسیقی، باعث شد که علاوه بر ساز سه تار، ساز عود را نیز فرابگیرم.
شما در زمینه‌ی موسیقی محلی لرستان فعالیت می‌کنید. درباره‌ی این سبک موسیقی توضیح دهید.
موسیقی محلی هرمنطقه، نمادی از فرهنگ، آداب و رسوم و باورهای رایج آن منطقه است. موسیقی غنی لرستان هم در قالب ترانه به هفت بخش تقسیم می‌شود که عبارتند از: موسیقی و ترانه‌های غنایی و عاشقانه، موسیقی و ترانه‌های حماسی رزمی، موسیقی و ترانه‌های سوگواری، موسیقی و ترانه‌های فصول، موسیقی و ترانه‌های کار، موسیقی و ترانه‌های طنز و سرودهای مذهبی.
چه شد که گروه «هرنگ» را تشکیل دادید؟
ما به همراه تعدادی از دوستان فعال و هنرمندمان، گروه موسیقی «هرنگ» را تشکیل داده‌ایم. هدف از تشکیل این گروه و اجرای کنسرت و فعالیت‌های هنری‌مان، نشان دادن توانمندی‌ها و استعدادهای سرشار زنان استان لرستان در عرصه‌ی موسیقی است و به رغم محدودیت‌ها در عرصه‌های مختلف، بویژه موسیقی، زنان همواره ثابت کرده‌اند که از توانمندی‌های سرشاری برخوردارند و می‌توانند حرفی برای گفتن داشته باشند. من در این گروه به عنوان سرپرست گروه، همخوان و نوازنده سه‌تار فعال هستم و سایر اعضای گروه عبارتند از: خواننده؛ لیلی کاوه، نوازنده تمبک و کوزه؛ فاطمه حسن‌وند، نوازنده کمانچه و همخوان؛ مرضیه زهتاب، نوازنده سنتور؛ غزل مقدم و نوازنده‌ی دف؛ نیلوفر فراشی.
در این راه با چه سختی‌ها یا محدودیت‌هایی مواجه بوده‌اید؟
بدون شک شروع هر فعالیتی و ادامه در مسیر آن با دشواری‌های فراوان همراه است. این گروه نیز در مسیر فعالیت خود مشکلات فراوانی را پشت سر گذاشته اما به خاطر عشق و علاقه به هنر، هیچ‌گاه دچار دلسردی و بی‌انگیزگی نشدیم. تلاش و پشتکار زنان لرستانی ستودنی‌ست و با توجه به استعداد بالا در عرصه‌های مختلف، خواستار توجه جدی مسئولان در رفع کمبودها و حمایت‌های جدی‌تر از این قشر هستم. کمبود امکانات، ازجمله: نبود سالن و فضای مناسب برای تمرین زنان، کمبود منابع مالی، عدم حمایت بعضی مسئولین موسیقی از فعالیت زنان و نبود اسپانسر، از جمله‌ی این مشکلات هستند و من به نمایندگی از همه‌ی زنان، خواستار حمایت همه‌جانبه‌ی مسئولان هستم.
فکر می‌کنید در سال‌های اخیر، عرصه برای فعالیت زنان هنرمند بهتر شده؟
زنان هنرمند همواره با مشکلات و چالش‌های فراوانی مواجه بوده‌اند که اگر عشق در این زمینه نباشد، بدون شک هیچ فعالیتی در این زمینه صورت نمی‌گیرد. اما باید به این نکته اذعان داشت که مشکلات نسبت به سال‌های پیش کمتر شده است و باید گفت در بحث موسیقی زنان و فعالیت‌های هنری، در این زمینه روند رو به رشدی طی شده و شاید مشکلات سال‌های پیش کمتر شده باشد، اما باز هم معضلات فراوانی در سر راه این قشر وجود دارد که یاری مسئولین را می‌طلبد. امروزه زنان ثابت کرده‌اند که می‌توانند در هر زمینه‌ای موفق ظاهر شوند. در استان لرستان نیز مانند سایر نقاط کشور زنان همواره با محدودیت‌های زیادی مواجه بوده اند، اما همانطور که قبلا هم اشاره کردم این محدودیت‌ها و حتی نگاه به فعالیت‌های هنری زنان نسبت به سال‌های قبل سیر صعودی داشته است؛ هرچند کند و اندک! با این حال، امید است با تلاش‌های هرچه بیشتر و حمایت‌های همه جانبه‌ی مسئولان، زنان این دیار با هنرشان، بویژه هنرمندان موسیقی، بتوانند نمایندگان شایسته‌ای در معرفی و حفظ و اشاعه فرهنگ غنی و آداب و رسوم مردم سرزمین‌مان باشند. مخصوصا، با توجه به فرهنگ غنی و پوشش محلی زیبای لرستان، ما در کنسرت‌هایی که برگزار می‌کنیم، با افتخار با لباس‌های محلی و گُلوَنی روی صحنه می‌رویم و از افرادی که لر زبان هستند دعوت می‌کنیم که لباس محلی بپوشند؛ این کار می‌تواند فرهنگ زیبای ایرانی را حتی در پوشش زنان به جهانیان نشان دهد.
برای وقتی که در اختیار بنیتا قرار دادید از شما متشکریم و برایتان آرزوی موفقیت می‌کنیم.
