ویژگی های اختلال شخصیت دگرآزار

رفتار دگرآزارگر با شخصیت دگرآزارگر چه تفاوتی دارد؟

اگر کسی هر از چند گاهی موجب رنج و عذاب دیگران بشود و این رفتار او دایمی نباشد، رفتار دگرآزارگر دارد. اما وقتی وارد کردن دردهای بدنی و روان شناختی از اصول اصلی زندگی آن فرد باشد، احتمالاً به اختلال شخصیت دگرآزارگر مبتلاست. یورش بردن، حمله و مرعوب کردن افراد ( به عنوان مثال در هنگام سرقت یک رفتار دگرآزارگر و عذاب دادن یک فرد بدون دلیل واضح) نشانه ی اختلال شخصیت دگرآزارگر محسوب می شود. به عبارت دیگر عمدی بودن عذاب دادن دیگران هسته ی اصلی اختلال شخصیت دگرآزار است.
افرادی هستند که به راحتی می توانند نسبت به دیگران رفتارهای پرخاشگرایانه داشته باشند و موجب رنج و عذاب آن ها شوند و این حالت در آن ها پایدار و ماندگار است. رفتارهای خشونت آمیز، متوقعانه و ناسازگاری از ویژگی های این شخصیت است.
این افراد معمولاً شغل هایی انتخاب می کنند که از طریق آن بتوانند برای زندگی دیگران مشکل ایجاد کنند، برای مثال فردی که مسئول دادم وام به دیگران است با این که می بیند عده ای از افراد گرفتار در صف، منتظر او هستند، کارش را شروع نمی کند یا از مرعوب کردن آنان لذت می برد، ممکن است بدون دلیل افراد را مجبور کند برای گرفتن وام چند بار بیایند و بروند. این شخصیت ها معمولآً افراد ضعیف تر از خود را اذیت می کنند و برای اذیت کردن دیگران، حتی از قانون نیز استفاده می کنند، این افراد رفتار خود را این گونه توجیه می کنند که: « این قسمتی از شغل من است».
چون سلطه گری پرخاشگرایانه تنها شیوه ی بین فردی آنان است، از نظر وضعیت ظاهری و ژست های رفتاری بسیار ترسناک به نظر می رسند.

گونه های فرعی شخصیت دگرآزارگر کدام اند؟

شخصیت دگرآزارگر انفجاری، ظالم و بی جرئت از تیپ های فرعی این اختلال هستند.

الف) شخصیت دگرآزارگر انفجاری:

همه ی افراد گاهی با پرخاشگری یا خصمانه رفتار می کنند، اما افراد دگرآزارگر انفجاری ناگهان بسیار غضبناک و خشمگین می شوند و معمولاً این خشم را نسبت به اعضای خانواده و اطرافیان خود نشان می دهند. آن ها معمولآً اعضای خانواده ی خود را مورد خشونت قرار می دهند، زیرا این افراد برای آن ها خطری ایجاد نمی کنند. معمولاً وقتی میزان خشم شان از یک حد آستانه بگذرد، به رفتارهای آزارنده و برخوردهای بدنی تبدیل می شود. آن ها از پرخاشگری برای مسلط شدن بر دیگران استفاده نمی کنند بلکه خشونت آن ها شیوه ای است برای ابراز احساس ناکامی و حقارت. آن ها به خیانت، ناامیدی و بیهودگی در زندگی بسیار حساس اند و در چنین وضعیت هایی است که خشم انفجاری آن ها بالا می گیرد و در پی آن با خشونت افراطی با دیگران رفتار و برخورد می کنند.

ب) شخصیت دگرآزارگر ظالم:

در میان گروه های مختلف اختلالات شخصیت، این گروه خشن ترین و ترسناک ترین افراد هستند، برخی از آن ها خشونت های بدنی و فیزیکی دارند، برخی دیگر با سرزنش کردن قربانی های خود را وحشت زده می کنند. این افراد از رفتارهای مرعوب کننده و تهدید کردن افراد به شیوه های بی رحمانه و غیر انسانی لذت می برند، از عذاب دادن و دیدن اثرات آن و رسیدن به اهداف شان لذت می برند، و از خشونت بدنی برای ترساندن افراد استفاده می کنند. آن ها معمولاً افرادی را برای خشونت های خود انتخاب می کنند که با رفتارهای خشونت آمیز مقابله نمی کنند و فقط بسیار مرعوب می شوند، آن ها می خواهند دیگران را به اطاعت وادار کنند و قدرت خود را به آن ها نشان دهند.

پ) شخصیت دگرآزارگر بی جرئت:
این افراد احساس ناامنی عمیقی دارند و حتی ترسو نیز هستند. جهان خصوصی آن ها، پر از دشمنان قدرتمند و پرخاشگر است. برای این که مطمئن شوند کسی به آن ها آسیبی نمی رساند به دیگران حمله می کنند که تصویری از یک فرد قدرتمند را ارائه دهند. به این معنا که رفتارهای خصمانه و پرخاشگرانه شیوه ای برای غلبه بر احساس ترس درونی شان است. آنان با این رفتارها به دیگران این پیام را می دهند که « من قوی هستم و شما نمی توانید من را بترسانید».

ملاک های تشخیص اختلال شخصیت دگرآزارگر کدام اند؟

الگوی فراگیر از رفتارهای پرخاشگرایانه، بی رحمانه و متوقعانه از ملاک های تشخیص اختلال شخصیت دگرآزارگر هستند که با چهار مورد از موارد زیر مشخص می شود:

1- استفاده از خشونت در روابط بین فردی با هدف ایجاد تسلط بر دیگران.
2- تحقیر افراد در حضور دیگران.
3- رفتار خشن با افراد زیردست خود.
4- لذت بردن از وارد کردن رنج روانی به دیگران.
5- دروغ گفتن با هدف وارد کردن صدمه و درد به دیگران.
6- مجبور کردن دیگران با تهدید برای برآورده کردن خواسته های شان.
7- محدود کردن آزادی اطرافیان.
8- مشتاق خشونت، اعمال جنگی، آسیب رساندن و ایجاد وحشت بودن.

منبع مقاله: گلشنی، فاطمه؛ (1389)، اختلالات شخصیت (مشکل از ماست یا دیگران)، تهران: نشر قطره، چاپ اول منبع مقاله :
متن منابع