برای امر به معروف و نهی ازمنکر مراتبی هم ذکر شده است که باوجود احتمال برآورده شدن مقصوداز مرتبه پایین، جائز نیست که به مراتب بالاتر عمل شود. این مراتب عبارتند از:
1- اول با قلب، یعنی; شخص معصیت کننده طوری عمل شود که اومتوجه شود که آمر به معروف وناهی از منکر قلبا از کار او ناراحت است. مثل اینکه روی خود رابرگرداند یا چهره اش را عبوس کند ورفت و آمد با او را کم سازد یا حداقل نمی تواند عکس العمل نشان دهد درقلب خود از آن کار ناراحت باشد.
3- مرتبه دوم امر و نهی با زبان:یعنی وقتی کارهای قبلی مؤثر نشدواجب است که اهل معصیت را بازبان نهی کند و یا به ترک کنندمعروف با زبان امر کند.
اما جائز نیست که در امر و نهی ازفحش و دروغ و اهانت و ... استفاده کند مگر اینکه معصیت او یک امرمهمی باشد مثل قتل و جنایت... که اینجاها جلوگیری بهر نحوی جائزخواهد بود.
3- مرتبه سوم توسل به زور یا به اصطلاح مرتبه ید (دست) است که دراین مورد اغلب لازم است با اجازه وتحت نظر فقیه جامع الشرائط و حاکم شرعی انجام گیرد چرا که چه بسااقدام های خودسرانه سبب بروز تنش و هرج و مرج در سطح جامعه خواهدشد که توضیح کامل هر یک از این مراتب و شرائط خاص آنها دررساله های علمیه مراجع و کتاب های فقهی و رساله هایی که به طور مستقل در این باره به نگارش درآمده آورده شده که علاقه مندان می توانند به آنهامراجعه کنند و ...
نتیجه آنکه در دوره غیبت هم مکلفین موظفند از طریق کسب اطلاع از کم و کیف و شرائط و خصوصیات احکام نسبت به انجام و اقامه آنهااقدامات لازم را به عمل آورند ونگذارند این امور به فراموشی سپرده شود این تنها به مساله امر به معروف... اختصاص ندارد و مسلمانان درتمامی احکام دینی از چنین وظیفه ای برخوردارند. والسلام
