گاهی بچه‌ها از خوردن برخی غذاها امتناع می‌کنند. لازم نیست آن غذا خیلی عجیب غریب باشد تا بچه‌ها از آن بدشان بیاید. البته این حق طبیعی کودکان است و اجبار کودک به خوردن غذایی که دوست ندارد، کاری نادرست و زیان‌بار است. برای مثال، به زور نگویید: «نصف گوجه‌فرنگی را بخور». درباره غذاهایی که بچه‌ها دوست ندارند، با بردباری رفتار کرده و موضوع را حاد نکنید. بهانه‌گیری درباره غذا نشانه‌هایی دارد که بد نیست آنها را بشناسید:
• این نوع بهانه‌گیری، پایان‌ناپذیر است و فهرست غذاهایی که کودک بهانه‌گیر دوست ندارد و نمی‌خورد، به تدریج زیاد خواهد شد تا جایی که به عنوان مثال فقط نان و مربا می‌خورد.
• این بهانه‌گیری حتی ممکن است به بشقاب غذا، رنگ لیوان و غیره نیز سرایت کند.
• در واقع کودک بهانه‌گیر سعی دارد از غذا به عنوان ابزاری برای تسلط بر والدین استفاده کند.
و اما راه‌حل چیست؟ باید پیشگیری کرد و مانع پیشامدهای بعدی و درنهایت مسلط شدن بچه بر شما شد. اما چگونه؟ به شما می‌گویم:
1) اگر فرزندتان ناگهان علاقه اش را به غذایی از دست می‌دهد و از خوردن آن امتناع دارد، به این موضوع توجهی نکنید. اجازه دهید آنچه دوست دارد، بخورد و آنچه را نمی‌خواهد، نخورد و پس از اتمام زمان غذا خوردن، ظرف غذایش را بدون هیچ اشاره و اهمیتی بردارید. اگر مشخص کرد که «من از لوبیا بدم می‌آید.» حساسیت نشان ندهید و چند روز بعد دوباره لوبیا در غذا بریزید. احتمالا غذایش را می‌خورد چون می‌داند علاقه نداشتن او توجه کسی را جلب نکرده و باید به دنبال راهی دیگر برای جلب توجه باشد.
2) وقتی کودک به خوبی غذا می‌خورد، از او تعریف و تمجید کنید. اگر اصرار دارید که بچه به خاطر شما یا پدرش سه قاشق بیشتر بخورد، باید آن سه قاشق را میل کند و هیچ تخفیفی قایل نشوید.
3) هر گاه متوجه شدید دلیل علاقه نداشتن به غذای خاص، طعم و مزه غذا نیست و تنها احساس نامطلوب غذا در زبان و دهان است، شیوه تهیه را عوض کنید. برای مثال، اغلب کودکان به هویج خام بیشتر از پخته علاقه‌مندند و یا سیب‌زمینی سرخ کرده را به آب‌پر ترجیح می‌دهند. نوع تهیه‌ای که دوست دارد را به او بدهید.
4) هیچ‌گاه چند نوع خوراکی را به کودک پیشنهاد ندهید تا از میان آنها یکی را برگزیند زیرا این کار برایتان دردسرساز است. تا حد امکان برای اعضای خانواده یک نوع غذا بپزید. او باید بداند خانه، رستوران نیست وگرنه پیام نادرستی از غذا خوردن دریافت می‌کند.
5) اگر فرزندتان غذایش را نمی‌خورد، او را تا اتمام غذا سر سفره یا میز ننشانید و بهتر است با او سازش کنید یعنی بگویید: «سه قاشق از غذا تو بخور بعد می‌توانی بروی» کوتاه نیایید و سه قاشق را جدی بگیرید. نگران نباشید و باور کنید فرزند شما با یک وعده غذا نخوردن از گرسنگی نمی‌میرد و یا سوءتغذیه نمی‌گیرد. پس باقی‌مانده غذایش را نخورید و یا به او شکلات و بیسکوییت ندهید. چون باید بداند اگر غذایش را نخورد چیز دیگری به جای غذا به وی داده نخواهد شد.
منبع:http://www.salamat.com