هر چند لوتئین همواره با برخی تأثیرات مثبت همراه بوده است ولی، عوارض جانبی نیز وجود دارد. در اینجا به برخی عوارض جانبی لوتئین که از مصرف بیش از حد ناشی می‌شود اشاره شده است.
واژه‌ی لوتئین از واژه‌ی لاتین لوتوس که به معنای زرد رنگ است مشتق شده است. لوتئین یک گزانتوفیل است که بدین معناست رنگدانه‌ای زرد رنگ می‌باشد. لوتئین همچنین یک ویتامین کاروتنوئید است و ارتباط نزدیکی با بتا کاروتن و ویتامین A دارد. برخی مواد غذایی مانند کلم بروکلی ، اسفناج ، کیوی ، انگور ، پرتقال و ذرت حاوی مقدار زیادی لوتئین می‌باشد. مطابق نظر متخصصان تغذیه، بهترین راه برای جذب بهتر لوتئین در بدن مصرف آن به همراه وعده‌ی غذایی با چربی بالا می‌باشد. لوتئین با سلامت بینایی در ارتباط است زیرا، دریافت آن از بروز برخی بیماری‌های چشمی جلوگیری می‌کند. با پیشرفت در علم پزشکی، استفاده از جایگزین‌های لوتئین افزایش یافته است که باعث ایجاد برخی نگرانی‌ها در مورد عوارض جانبی آن می‌شود.
عوارض جانبی لوتئین
متخصصان اغلب توصیه می‌کنند که مصرف منظم لوتئین با استفاده از منابع طبیعی همیشه بهتر از مصرف قرص‌های مصنوعی یا مکمل‌هاست. هر چند، افرادی وجود دارند که مصرف مکمل‌های تولید شده به صورت مصنوعی را ترجیح می‌دهند.
پیری چشم در برخی مواقع به لوتئین نیاز دارد و پزشکان مشاهده کرده‌اند که بدن انسان روزانه به 6-10 میلی‌گرم از این ماده نیاز دارد. این مقدار مصرف خصوصاً بدین خاطر توصیه می‌شود که اطمینان حاصل شود فرد از AMD ، سرطان یا اختلالات شبکیه‌ی چشم رنج نخواهد برد. مشکل اصلی درباره‌ی لوتئین آن است که پیامدهای منفی آن هرگز مستند سازی نشده است یا تحقیقات گسترده‌ای در رابطه با آن صورت نگرفته است. علاوه بر این، عوامل بسیاری وجود دارد که در ایجاد عوارض جانبی لوتئین دخیل هستند. برای مثال وزن ، جنسیت ، وضعیت بینایی و غیره از جمله‌ی این عوامل می‌باشد. لوتئین دارویی است که باید تحت نظر پزشک مصرف شود.
تجمع مکمل لوتئین در بدن
مشکل این است که بدن ما همه‌ی لوتئین مصنوعی را ذخیره می‌کند. بدن انسان لوتئین خود را تولید یا فرآوری نمی‌کند. لوتئین مصنوعی در پوست ، خون و چشم‌ها ذخیره می‌شود. در مقابل این پدیده، مصرف لوتئین به صورت طبیعی به بدن اجازه می‌دهد که به صورت کنترل شده آن را جذب کند و در صورت عدم نیاز در بدن تجمع نمی‌یابد.
عوارض جانبی شایع ولی جدی
تجمع لوتئین باعث ایجاد دو تأثیر منفی عمده در بدن می‌شود. تأثیر اول به مراتب متداول‌تر است و بیمار ممکن است از مشکلات تنفسی ، سرفه و درد در قفسه‌ی سینه شکایت داشته باشد. اگر تجمع لوتئین در بدن شدید باشد، فرد ممکن است احساس سرگیجه ، سوزش در چشم و پوست داشته باشد. مواردی نیز وجود دارد که تجمع لوتئین در بدن ممکن است به اوج خود برسد. در این صورت پوست صورت دچار خارش و تورم می‌شود. مواردی در رابطه با تاری دید به همراه خارش در چشم‌ها نیز گزارش شده است. در برخی موارد، به خاطر مصرف بیش از حد سوزش در معده و مشکلات گوارشی نیز گزارش شده است.
همیشه بهتر اس به جای منابع مصنوعی به مصرف منابع طبیعی جاوی لوتئین بپردازیم زیرا، لوتئین دریافت شده به صورت طبیعی بهتر جذب بدن می‌شود. پزشکان همچنین توصیه می‌کنند مصرف لوتئین به صورت کنترل شده انجام شود زیرا، مکمل لوتئین می‌تواند نسبت به داروها و مواد دیگر واکنش‌پذیر باشد. بنابراین، مصرف مکمل‌ها تحت نظر پزشک روش بهتری است. همچنین از مصرف مکمل‌های غیر ضروری باید اجتناب کرد.
