تولد یک نوزاد می‌تواند در هر خانواده‌‌ای موجی از شادی ایجاد کند ولی نکاتی نیز وجود دارد که پدران آینده باید برای تولد این عضو جدید در خانواده مدنظر داشته باشند.
نکاتی که غفلت از آنها می‌تواند شادی این اتفاق شیرین را از بین ببرد؛ از جمله:
1.قبل از اقدام به بچه‌دارشدن باید از نظر اجتماعی، روانی و جسمی، آمادگی لازم را کسب کنید. بچه‌دارشدن هیچ‌گاه نباید اتفاقی باشد؛ بلکه همواره باید به صورت آگاهانه و با آمادگی هر چه بیشتر انجام شود که البته تاکید به این آگاهی و آمادگی در مورد فرزند اول بیشتر است. در واقع، زوج‌ها باید با مشورت و با فکر دست به این کار بزنند و مرد باید حتما از همسرش نظر بخواهد و با او همفکری کند.
2.بچه‌دار شدن باید با توافق طرفین انجام شود. اینکه شما به عنوان پدر آینده، بچه خواسته باشد اما همسرتان که قرار است مادر آینده باشد، تمایلی به این کار نداشته باشد، می‌تواند هنگام تولد نوزاد باعث به وجود آمدن مشکل‌هایی شود.
3.فردی که قرار است در آینده پدر شود، باید در این مورد اعتماد به نفس داشته باشد و از همان ابتدای بسته شدن نطفه از بیان این موضوع احساس خجالت نکند. گاهی وقتها به خصوص در دوران بارداری برای فرزند اول، پدر از بیان این موضوع برای دیگران احساس خجالت دارد. البته این نوع رفتار تا حدی به دلیل نداشتن تجربه کافی و پایین‌بودن سن زوج رخ می‌دهد که باید برطرف شود و پدر باید بتواند احساس خود را از پدر شدن با اعتماد به نفس بالا و افتخار به اطرافیان ابراز کند.
4.استفاده زوج از مشورت اطرافیان، به خصوص آنهایی که در این کار تجربه دارند، نیز اهمیت دارد. پدر باید آمادگی این مساله را داشته باشد که فرزند او ممکن است پسر یا دختر باشد. گاهی پدر در تصورهای خود، فرزند را پسر یا دختر در نظر گرفته و با اشتباه بودن تصورها، حس خوبی نسبت به نوزاد ندارد.
5.مردان باید پیش از تولد فرزندشان، نقش پدرانه خود را تصور کرده و به گونه‌ای رفتار خود را بعد از پدر شدن تمرین کنند. فرد می‌تواند با استفاده از قدرت تخیل، حس خود را پس از تولد فرزندش تصور کرده و به گونه‌ای خود را برای آن آماده کند.
6.همراهی و همکاری شوهر با همسر خود در طول دوران بارداری بسیار مهم است. فرد باید در این دوران بکوشد احساس مسوولیت و مسوولیت‌پذیری را در خود ایجاد کرده و آن را تقویت کند. مقداری از این مسوولیت‌پذیری، ذاتی است و بخشی از آن مربوط به زمان و ایجاد آمادگی برای پدر شدن. درصدی از آن نیز مربوط به یادگیری و آموزش است. بررسی‌ها نشان می‌دهد پدرانی که در دوران بارداری مادر، همکاری و همراهی بیشتری با او دارند، وی را کمک می‌کنند و بخشی از کارهایی را که او قبلا انجام می‌داده انجام می‌دهند، نتیجه مطلوبتری را پس از تولد فرزند خود می‌گیرند. البته مرد باید بکوشد که این همکاری تنها در حد کار منزل و زندگی روزمره نباشد و باید همراهی خود با همسر باردارش را در مورد مسایل روانی و مشکل‌های مربوط به دوران بارداری نیز داشته باشد. حمایت‌های روانی از زن باردار موجب می‌شود تا او این دوران را به نحو مطلوبتری سپری کند و بتواند سلامت جسمی و روانی خود و نوزاد را تا حد بیشتری تامین کند. همراهی مرد با همسرش در مورد مسایل پزشکی نیز تا حد زیادی به این موضوع کمک می‌کند.
7.یکی دیگر از وظایف مردان در آستانه پدر شدن مقابله با استرس و جلوگیری از کمال‌گرایی بیش از حد است. پدر نباید احساس کند که به دنیاآمدن این نوزاد، اتفاق عجیب و غریبی است که مسوولیت‌های او را به کلی تغییر می‌دهد. او در این موارد نباید استرس داشته باشد بلکه باید بکوشد تا مسایل و دشواری‌‌های دوران بارداری را برای مادر کم کند. به همین اندازه کمال‌گرایی بیش از حد نیز می‌تواند عوارضی را برای پدر و مادر نوزاد به بار آورد. البته عدم کمال‌گرایی بیش از حد و مقابه با استرس به معنی بی‌مسوولیتی نیست و پدر باید مراقبت باشد که نه از این طرف بام بیفتد نه از آن طرف.
8.نکته بسیار مهم دیگری که در این مورد وجود دارد این است که تلاش شود پدر هنگام تولد نوزاد حضور داشته باشد. اگر امکان حضور پدر در اتاق زایمان فراهم نیست، لااقل گریه‌های اول نوزاد پس از تولد را بشنود. چون ارتباط برقرار کردن با این موضوع و احساس تولد فرزند در این لحظه حساس زندگی پدر و مادر می‌تواند بسیار تاثیرگذار باشد. پدر باید در آغوش گرفتن کودک را آموزش ببیند. زیرا معمولا پدران به دلیل اینکه حس می‌کنند کودک متولد شده ظریف و حساس است، از در آغوش گرفتن او امتناع می‌کنند.
9.پدران باید در مراقبت‌های پس از تولد نیز همراه مادر باشند و با او همکاری کنند. این همراهی‌ها به ویژه در مورد فرزند اول موجب می‌شود که پدر به تدریج با نقش پدرانه خود آشنا شود و به آن خو بگیرد.
10. گاهی اوقات مشاهده می‌شود که برخی پدران که آمادگی پدر شدن یا حتی ازدواج را نداشته‌اند، به دلیل کمبود عاطفی نسبت به توجه بیش از حد به نوزاد حسادت و گمان می‌کنند محبت همسرشان که تا پیش از این صرفا متعلق به آنها بوده، حالا تقسیم شده است. در این موارد، پدر آن‌طور که باید با فرزند خود اخت نمی‌شود و به تدریج از لحاظ عاطفی به کودک آسیب وارد می‌شود. در این مواقع، پدر کم‌کم باید به این درک برسد که این موجود تازه متولد شده محصول عاطفه پدر و مادر است که نیاز به حمایت آنها دارد و باید مورد توجه بیشتر قرار بگیرد.
منبع:www.salamat.com
/ج
