ارتباط فعالیت فیزیکی مفرح طولانی مدت با سرطان پستان

از جمله فاکتورهای خطرساز در ایجاد سرطان پستان، داشتن اضافه وزن و بی تحرکی است. کاهش خطر سرطان پستان با فعالیت فیزیکی منظم به اثبات است. فعالیت فیزیکی علاوه بر اصلاح پریدهای ماهانه، تخمک گذاری و تصحیح تأخیر منارک در دختران (شروع دوره قاعدگی در دختران در دوران بلوغ)، همچنین سطوح خونی هورمونهای استروئیدی تخمدان را کاهش داده و با افزایش سطح خونی هورمونهای جنسی که به پروتئین گلوبولین متصل می شود، هورمون استرادیول را غیر فعال می سازد.
* فعالیت فیزیکی مداوم سیستم ایمنی بدن را تقویت نموده باعث افزایش تعداد سلولهای Killer طبیعی (نوعی سلول ایمنی) و دیگر فاکتورهای ایمنی می گردد.
* فعالیت فیزیکی طولانی مدت سبب تنظیم و بالانس انرژی گردیده اضافه وزن و چربی شکمی را کاهش می دهد و حساسیت به انسولین را بهبود می بخشد که تمامی این موارد با خطر سرطان پستان مرتبط هستند.
* طی مطالعات آینده نگر خطر سرطان پستان از هر دو نوع مهاجم یا موضعی و ارتباط با فعالیت فیزیکی طولانی مدت بررسی گردید.
* همچنین مطالعه ای در بین سالهای 1996- 1995 در مورد 110599 زن در سنین 20 تا 79 سال بدون داشتن هیچ سابقه ی مثبتی در مورد سرطان پستان آغاز گردیده است.
در سال 2002، 2649 مورد سرطان مهاجم و 593 مورد سرطان موضعی پستان در بین آنان تشخیص داده شد و مشاهده گردید در زنان واجد شرایطی که بیش از 5 ساعت در هفته فعالیت فیزیکی شدید داشتند خطر سرطان مهاجم پستان کاهش یافت.
* یک سری تحقیقات گروهی در بین معلمین و مدیران مدارس اعم از فعال و غیر فعال و میزان فعالیت های شغلی و میزان فعالیت فیزیکی مفرح آنان و ارتباط این موضوع با خطر سرطان پستان از نوع مهاجم یا موضعی در ایالت کالیفرنیا انجام گردید و اطلاعات سودمندی جمع آوری شد.
نتایج حاصل از مطالعات فوق الذکر و سایر تحقیقات فراوانی که ذکر تمامی آنها امکان پذیر نمی باشد همه و همه به یک نقش پیشگیری کننده و محافظتی برای فعالیت های فیزیکی شدید، پرنشاط و بلند مدت علیه سرطان مهاجم یا موضعی پستان تأکید نموده اند که طبعاً فعالیت های فیزیکی متوسط اثر محافظتی کمتری خواهند داشت.
* در مورد سرطان موضعی پستان، نقش پیشگیری کننده فعالیت فیزیکی بیشتر در کارسینوم های مجرایی اعمال می شود که اغلب این تومورها با ماموگرافی قابل تشخیص اند.
پزشکان معتقدند در مورد سرطان مهاجم پستان، تنها تومورهایی که از نظر گیرنده های استروژنی منفی هستند تحت تأثیر فعالیت های فیزیکی شدید یا متوسط قرار می گیرند و در مورد تومورهای دارای گیرنده های استروژنی نقش فعالیت های فیزیکی هنوز ناشناخته است. نتایج حاصله از یک مطالعه ی مورد کنترل که در رابطه با فعالیت های شغلی یا کار در خانه و ارتباط آن با کاهش خطر سرطان پستان انجام شد ثابت کرد انجام چنین فعالیت هایی می تواند در مصرف انرژی اضافی بدن کمک نموده و به ایجاد تعادل انرژی منجر گردد و خطر ابتلا به سرطان پستان را کاهش دهد.
* از جمله فعالیت های ورزشی شدید می توان به شنای تند، ورزش های هوازی، دو و ... اشاره نمود و در مورد فعالیت های ورزشی متوسط والیبال، پیاده روی، گلف و ... قابل ذکر هستند.
* انجام فعالیت فیزیکی در مراحل اولیه ی سرطان پستان می تواند اثر کاهنده یا کنترل کننده داشته باشد.
* برای تأثیرپذیری از ورزش سن بخصوصی در نظر گرفته نشده است.
ارتباط میزان فعالیت فیزیکی و خطر سرطان مهاجم پستان در بین 110599 زن واجد شرایط

موارد سرطان پستان

افراد تحت نظر گرفته شده در سالها

فعالیت فیزیکی بر حسب هفته/ساعت

1) فعالیت شدید

980	209529	0/5 - 0
855	237143	2 – 51/0
392	131905	5/3 – 01/2
231	72038	5 – 51/3
191	78888	5<

2) فعالیت متوسط

594	150052	5/0 - 0
961	263588	2 – 51/0
537	150037	5/3 – 01/2
287	83936	5 – 51/3
270	81890	5 <

پس از 3 سال
1) فعالیت شدید

1733	489278	5/0 - 0
431	110302	2 – 51/0
188	53303	5/3 – 01/2
198	51269	5 – 51/3
99	25350	5<

2) فعالیت متوسط

990	346838	5/0 - 0
727	172436	2 – 51/0
360	82319	5/3 – 01/2
352	82732	5 – 51/3
220	45177	5<

منبع: نشریه پیام پزشک، شماره 57