برسر راه گورستان وسیع و قدیمی محله پایین به فاصله حدود 500 متر از گورستان ، اتاقکی تقریباً 20 متری و محقر وجود دارد که مقبره ای در وسط این اتاقک به چشم می خورد که لوحی در آن هست .
{گویا کوهپایه های بهشت آیین گلمکان بزرگانی چون عبدالله مبارک ( از محدثین تابعین ) و خواجه دادالعابد را به آنجا کشاند تا در خلوت با خدای خود راز و نیاز کنند تا روزی که از این خاک روی به جهان دیگر برتابند . دوستداران خواجه داد العابد او را در کنار گورستان قدیمی روستا در سایه درختان سرسبز به خاک می سپارند و بر سر گور او سنگی ساده و اتاقکی ساده تر بنا می نهند و پیوسته به آن تبرک جسته و می جویند.نوشته سنگ قبر خواجه چنین است :
” هذه الروضه الشریفه للشیخ العارف الزاهد الکامل المرحوم المغفور خواجه داد العابد تغمده الله فی غفرانه وفاته فی سنه 435 “}
حوالی سالهای 435 یعنی وفات این خواجه بزرگ ،اوج درگیری های سلسله غزنویان با سلجوقیان مخصوصا در منطقه نیشابور و توس است بر سر تاج ملک ایران.
آرامگاه ای عارف بزرگ مورد عزت واحترام مردم است وافراد زیادی با توسل به این شخص بزرگ به حوائج خودرسیدند. نذورات وبیشتر در کنار ارامگاه این شیخ عارف بزرگ اش وبلغور درست می کنند وبین مردم تقسیم میکنند . این ارامگاه با قدمت زیادی که داشته است چندین بار مورد مرمت قرار گرفته است تادر سال 1357توسط مرحوم حاج علی اکبر داوری وخیرین عزیز با سنگ و گل وسقف ان با چوب وشیروانی درست شده بود که براثر مرور زمان وبارندگی سقف ان خراب ودیوار ها شکافته شده بود در سال 1392 آقای احمد بلال به فکر بازسازی مجدد ان برامد و اقدامات لازم را انجام داد ومراتب قانونی ان را از طریق میراث فرهنگی شهرستان چناران وشهرداری محترم گلمکان طی شد وپس از چند ماه اجازه تخریب وبازسازی ان مکان شریف را در اختیار ایشان گذاشتند .
