سنگ تراشه های وردیج در استان تهران و شمال غرب شهر تهران واقع است. هوازدگی و حفرات هوازده که سنگ ها را به اشکال عروسک های سنگی درآورده در نوع خود قابل توجه است. در گویش ساکنین منطقه به این اشکال «آدمک جیان» گفته می شود و بر این باورند که اینجا بقایای قلعه ای از زمان قدیم است هرچند بررسی های انجام شده بر روی سنگها تنها فرسایش را عامل اشکال ایجاد شده میداند. در سالهای اخیر سنگ تراشه ها مورد استفاده سنگنوردان نیز قرار میگیرند. در غربی ترین نقطه شهر تهران و شمال ورد آورد، جاده ای کوهستانی در کنار دره و رودخانه به روستاهای وردیج و واریش منتهی می شود. از قسمت شمالی شهرک دانشگاه شریف پس از طی 10 کیلومتر طبیعتی متفاوت و زیبا را می بینید که نزدیکی به تهران را از یاد می برید. روستای واریش یکی از مسیرهای صعود کوهنوردان به قلل پهنه حصار، لیزان و لیچه محسوب می شود. روستای وردیج بزرگ ترین روستای حریم شمال غرب تهران به شمار می رود. حدود 500 نفر جمعیت دارد که البته همگی آنها همزمان در روستا حضور ندارند. واریش به لحاظ موقعیتی کمی از وردیج بالاتر و البته سرسبزتر است. سنگ تراشه ها در قسمت غربی جاده در حد فاصل این دو روستا واقع شده اند. در روستای وردیج همچنین رودخانه ای هست که دو طرف آن را نیزارهایی بلند و به هم فشرده احاطه نموده است. وجود آبشاری در این منطقه، حکایت از زیبایی هایی دیگر این روستا دارد. وجود باغ های سیب، گیلاس، هلو، گلابی، گردو و انگور، جذابیت وردی را دو چندان می سازد. تابستان فصلی مناسب برای بازدید از این روستا خواهد بود چرا که در زمستان، هوا در این منطقه کوهستانی سخت سرد می شود تا جایی که حتی برای اهالی هم مشکل می نماید. شاید باور نکنید که تنها چند کیلومتر دورتر از مرکز پایتخت، روستای شگفت انگیزی قرار دارد که دیدنی ترین تابلوی سنگتراشی طبیعت به شمار می رود. روستایی که در گوشه و کنار آن هنرنمایی طبیعت در فرسایش سنگ ها و خلق مجسمه های بادساخته به چشم می خورد. روستای کوچک و سرسبزیی به نام وردیج، از توابع کن است.
