فرزندم صبحانه نمی خورد

با کودکانی که صبحانه نمی خورند چه کنیم؟

در هر مشکلی که با کودک خود پیدا می کنید قبل از هر چیز به خود نگاه کنید. اوّلین معلم و بهترین الگوی کودکان والدین هستند. بنابراین اگر والدین برای صبحانه وقت گذاشته و سعی کنند با هم صبحانه بخورند کودک هم به خوردن صبحانه تمایل پیدا می کند. البته این یک وجه قضیه است و موارد دیگری را برای برانگیختن اشتها و میل کودک باید در نظر گرفت که در زیر می آیند:
یکی از این موارد، تنوع در صبحانه است. می توان با به کار گرفتن اندکی وقت و سلیقه ی بیش تر و صرف هزینه ای کم، صبحانه ای مطبوع تهیه نمود که برای افراد دیگر خانواده هم دلپذیر باشد. مثلاً ساندویچ یا خوراکی به اشکال مختلف و با طعم های مختلف.
یکی دیگر از مواردی که مهم است مورد توجه قرار گیرد، استفاده از ظروف مخصوص کودکان با شکل ها و رنگ های مورد علاقه ی آن هاست.
بهتر است در حالی که به کودک اجازه می دهید خودش غذا بخورد، در آن میان خودتان هم به او غذا بدهید.
مورد قابل توجه دیگر این که در ازای خوردن هر صبحانه به او جایزه ای بدهید یا یک جایزه را که می شود قطعه قطعه نمود ( لِگو - تکه های ساختمان سازی )، با هر لقمه قطعه ای از آن را به او بدهید تا با آن یک اسباب بازی بسازد.
در ضمن صبحانه می توانید با کودک نقاشی کنید، ساختمان بسازید و بازی های نشسته انجام دهید.
مورد دیگر این که برای صبحانه خوردن زمانی را در نظر بگیرید و اندک اندک این زمان را کوتاه تر کنید تا به میزان مورد نظر برسد.
و در آخر اگر می بینید که کودک با به کار بردن تمام این راه حل ها میلی به خوردن صبحانه ندارد، صبحانه اش را مختصر و ناهار او را تکمیل تر کنید.
به هر صورت باید توجه داشت که رسیدگی به کودک و تعلیم و تربیت او در وهله ی اول نیاز به صرف وقت و حوصله دارد. و این دو ( وقت و حوصله ) مهم ترین و کم خرج ترین ابزار هستند.
منبع مقاله :
عطاری، عباس؛ (1387)، اختلالات تغذیه ای (مشکلات رفتاری تغذیه در کودکان)، تهران: نشر قطره، چاپ اول