روستای واریش تهران

واریش، روستایی از توابع بخش کن شهرستان تهران در استان تهران ایران است. این روستا در دهستان سولقان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال 1385، جمعیت آن 56 نفر (15خانوار) بوده‌است. در غربی‌ترین نقطه شهر تهران و در امتداد جاده‌ای کوهستانی و پیچ در پیچ، دو روستای کوچک و آرام در دل کوه‌های البرز میانی قرار گرفته‌اند به نام وَردیج و واریش. روستاهایی که فارغ از همهمه و شلوغی شهر تهران، ساکت و آرام در دل کوهستان البرز جا خوش کرده‌‌اند. دسترسی به این روستاها از طریق اتوبان تهران-کرج و از بالای وردآورد امکان‌پذیر است. از بالای محله وردآورد، جاده‌ای آسفالته و پیچ در پیچ به سبک و سیاق جاده امامزاده داوود، در امتداد رودخانه و دره‌ای عمیق به روستای وَردیج و پس از آن به واریش منتهی می‌شود. کیلومتر 16 اتوبان تهران-کرج، (بعد از ایران خودرو و قبل از پمپ بنزین وردآورد)، وارد دومین فرعی با تابلوی «شهرک دانشگاه صنعتی شریف و متروی وردآورد» شوید، زیرگذر را که رد کردید، تابلوی شهرک آتی‌ساز در بالای ساختمان‌های نیمه کاره به چشم می‌‌خورد. بلواری که وارد آن شده‌اید (بلوار شهید اردستانی) را حدود یک کیلومتر به سمت بالا بروید تا به جاده‌ باریکی در سمت راست برسید. با ورود به این جاده، حدود 12 کیلومتر بالاتر به روستای وردیج و 4 کیلومتر بعد به روستای واریش در انتهای راه می‌رسید. از طریق بزرگراه شهید همت و سپس بلوار پژوهش نیز می‌توانید به شهرک دانشگاه صنعتی شریف و جاده وردیج دسترسی داشته باشید. در صورتی که خودروی شخصی ندارید، می‌توانید از تاکسی‌های متروی وردآورد برای رسیدن به روستاهای وردیج و واریش استفاده کنید. بهترین زمان برای بازدید از این منطقه فصل بهار، خصوصاً اردیبهشت ماه است چرا که در این موقع از سال، باغ‌های وردیج و واریش با شکوفه‌های زیبای گیلاس و آلبالو یکدست سفیدپوش شده و مناظری بدیع از طبیعت دلنشین بهار را به نمایش می‌گذارد. دره‌های عمیق، باغ‌های سرسبز و کوه‌های مرتفع، مناظر چشم‌نوازی است که در طول جاده و در طی مسیر، چشم‌های زیبابین و کنجکاو شما را به خود جلب خواهند کرد. ارتفاع روستای وردیج از سطح دریا یک هزار و 850 متر و ارتفاع روستای واریش، 2 هزار و 250 متر است. پس از وردیج با پشت سر گذاردن چند پیچ تند و پرشیب، حدود 4 کیلومتر بالاتر در نهایت به انتهای راه و روستای واریش می‌رسید؛ روستایی کوچک و آرام در دل طبیعت بکر که دور تا دور آن‌ را کوه‌ها احاطه کرده‌اند. بافت روستا تقریباً مجتمع است و از ساخت و ساز- به آن شدت که در سایر روستاهای اطراف تهران به چشم می‌آید- خبری نیست. به گفته اهالی، جمعیت واریش در فصول گرم سال به حدود 40 خانوار می‌رسد اما در زمستان این جمعیت به کمتر از 15 خانوار- که جمعیت ثابت روستا هستند- تقلیل می‌یابد. اهالی خونگرم روستای واریش، علاوه بر مهمان‌نوازی، اعتقادات مذهبی‌شان نیز پررنگ و ملموس است. صدای بلندگوهای مسجد روستا که همیشه در ایام مذهبی و صبح روزهای آخر هفته در دل کوهستان می‌پیچد، نشان از این اعتقادات عمیق مذهبی و علایق اهالی به انجام فرایض دینی دارد. کوهنوردان یا گردشگرانی که به واریش می‌روند با گذر از داخل روستا، وارد جاده‌ای می‌شوند که از بالای روستا به سمت کوه پهنه‌سار ارتفاع می‌گیرد. این جاده را خیابان «مسیح‌الله دین‌محمد» نامگذاری کرده‌اند. شاید برای شما هم این نامگذاری و علت آن جالب باشد. ما در این باره از اهالی محترم واریش پرسیدیم، گفتند: «مسیح‌الله دین‌محمد از خلبانان نیروی هوایی ارتش بود که در عملیات تاریخی و پرتعداد فانتوم‌‌های ایرانی بر فراز خاک عراق، در همان نخستین روزهای جنگ، شرکت داشت. او یکی از خلبانانی بود که هواپیمایش مورد اصابت پدافند عراق قرار گرفت.» در واقع این خیابان و نام آن، یادگاری است از سال‌های حماسه و نام و خاطره یکی از بزرگمردان این آب و خاک. روحش شاد و نامش ماندگار. روستای واریش از باغ‌های گیلاس زیادی برخوردار نیست اما همان باغ‌های نه چندان وسیع، در بهار و تابستان جلوه و طراوت خاصی به طبیعت کوهستانی روستا می‌بخشد. آب آشامیدنی روستا از چشمه‌های بالادست تامین می‌شود که توسط لوله به روستا منتقل شده است. بنا بر گفته اهالی در تابستان و زمستان، روستا با کمبود و مشکل تامین آب آشامیدنی مواجه است. چشمه آبی هم در پایین روستا و در مجاورت دره قرار دارد که در فصول پرآب می‌توان از آن بهره برد. روستای واریش چندان بزرگ نیست و بافت آن تقریباً به طور کامل، جدید و نوساز است اما اگر در زمستان-خصوصاً روزهایی که تازه برف باریده باشد- به واریش بروید، کوچه‌های خلوت و آرام واریش، آرامش وصف‌ناپذیری را به شما هدیه می‌کند که شاید روزها و ماه‌ها در جست‌وجویش بوده‌اید: آرامشی که محال است بتوانید در کوچه و خیابان‌های شهر آن‌را بیابید. اگر در زمستان عازم واریش شوید، لذت قدم گذاشتن روی برف‌های پا نخورده در کوچه‌های خلوت واریش، حس دلپذیری است که شاید در یک صبح دل‌انگیز زمستانی نصیب شما شود. روستای واریش یکی از مسیرهای صعود به قله پهنه‌سار (پهنه حصار یا گندم چال) به ارتفاع 3 هزار و 400 متر است. مسیر صعود به قله، از بالای روستا و از طریق جاده‌ای است که در جهت شمال شرق امتداد دارد. این جاده در حدود نیم ساعت با شیب ملایم ارتفاع می‌گیرد و سپس در ادامه با یک راه پاکوب به سمت ارتفاعات پهنه‌سار امتداد می‌یابد. اگر اهل پیاده‌روی و قدم زدن در مسیر‌های بکر و خلوت هستید، این جاده گزینه خوبی برای تجربه یک پیاده‌روی دلچسب و سبک برای شما خواهد بود. با توجه به هموار بودن راه و شیب نسبتاً ملایم آن، این برنامه در قالب یک پیاده‌روی خانوادگی نیز قابل اجرا است. اگر مسیر پاکوب را در امتداد دره ادامه دهید، کم کم راه با دره و رودخانه همسطح شده و طبیعت زیبا (رودخانه، درخت و دامنه‌های سرسبز) همه و همه برای لذت بردن شما از طبیعت، در دسترس خواهد بود. با ادامه مسیر (پس از حدود یک ساعت پیاده‌روی از روستا) به دشت کوچکی می‌رسید که در بهار و تابستان سرسبز و در زمستان‌ها یکدست سفیدپوش است. ارتفاع متوسط این دشت از سطح دریا حدود 2 هزار و 500 متر و اختلاف ارتفاع آن با روستا 250 متر است. اهالی به این‌ دشت و محدوده آن، سرچشمه می‌گویند. کوهنوردان برای صعود به قله‌‌های چشمه شاهی و پهنه‌سار از میان همین دشت عبور می‌کنند. در فصول گرم سال، صعود به قله چشمه شاهی حدود 4 ساعت و قله پهنه‌سار حدود 6 ساعت، از روستای واریش زمان می‌برد. می‌توانید از آب گوارای چشمه‌ای واقع در پایین روستا (نزدیک به دره) استفاده کرده و بنوشید. همچنین شیر آب واقع در حیاط مسجد جامع نیز (اگر باز باشد) آب آشامیدنی دارد، البته در فصول گرم یا زمستان‌ها که آبراه‌ها و لوله‌ها یخ می‌بندند، شاید این چشمه‌ها و شیر‌های آب شما را مأیوس کنند! پس حتماً آب مورد نیاز خود را همراه داشته باشید. سرویس بهداشتی روبروی مسجد جامع واقع است که آخر هفته‌ها برای استفاده نمازگزاران و همچنین استفاده عموم باز است. به گفته اهالی، پس از هر بارش برف، جاده‌ روستا بلافاصله توسط ماشین‌های برف‌روب، برف روبی و در بخش‌هایی نمک‌پاشی می‌شود. پس اگر در زمستان قصد عزیمت به وردیج یا واریش را دارید، با علم به این نکته و ضمن رعایت نکات ایمنی، عازم منطقه شوید. روستای واریش از امکانات برق و تلفن ثابت در منازل برخوردار است اما فاقد آنتن تلفن همراه است. جاذبه های واریش روستای زیبای واریش جاذبه هایی را در خود جای داده است که اوقات بسیار خوبی را به شما هدیه می کند 1) ارتفاعات پهنه حصار رشته‌کوه و قله‌ای در منطقه البرز مرکزی و در شمال غرب تهران از ارتفاعات بخش کن به ارتفاع 3375 متر وجود دارد که رودی از دامنه ی شرقی این کوه سرچشمه گرفته و در مسیر خود، آبشار سنگان را می‌سازد و در نهایت به رود کن می‌ریزد. این رشته‌کوه میان جاده سولقان و #جاده چالوس قرار دارد و از شمال به شهرستانک، از غرب به روستای خور و جاده چالوس، از شرق به دهکده سنگان و جاده سولقان و از جنوب به منطقه واریش و وردآورد می رسد. بلندترین قله این رشته کوه “پهنه سار” ، “پهن حصار” و “پشته بند” و “گندم چال” هم نامیده می شود. قله ی دیگری که در این ارتفاعات شهرت دارد چشمه شاهی نام دارد . در مورد موقعیت قله پهنه حصار و چشمه شاهی ، اختلاف نظر وجود دارد اما از آنجا که پهنه حصار بلندترین قله رشته کوه است می توان گفت که قله شمالی دشت با ارتفاع 100 متر بلندتر از قله جنوبی که سنگ چین و بادپناهی به ارتفاع 1٫5 وطول و عرض حدود 2٫5 متر دارد ، همان “پهنه حصار” است و در این صورت قله جنوبی ” چشمه شاهی” خواهد بود. دشت پهنه حصار نیز مابین قله های پهنه حصار و چشمه شاهی قرار دارد. 2) امام زاده بی بی زرین قمر در محلی از دشتی به نام پهنه حصار که در نزدیکی واریش است امام زاده ای به نام بی بی زرین قمر وجود دارد . این امامزاده دو اتاق دارد یکی قبر بی بی زرین قمر و اتاق دیگر به صورت آشپزخانه که استراحت گاه و پناهگاه کوهنوردان است. اعتقادات مردم دلیل مقدس بودن این مکان را این گونه توضیح می دهد : “خواهران امام رضا ( ع ) به نام بدرالنساء و زرین قمر که از دست حاکمان وقت در حال فرار بودند برای رهایی به این صخره سنگ پناه می آورند و به جای گفتن ” یاهو ” ” یا الله ” می گویند : ” یا کوه ” و کوه و سنگ شکافته شده و آن ها در دل سنگ جای می گیرند . دشمنان با شمسیر ضربه ای به آنجا می زنند و شکافی پدید می آید که امروز ترک خودگی موجود در سنگ نشان آن است.” 3) جاده مسیح الله دین محمد با گذر از روستای واریش وارد جاده‌ای می‌شوید که مسیر کوهنوردان و گردشگران است که از بالای روستا به سمت شمال شرق امتداد می یابد و پس از یک شیب ملایم به ارتفاعات پهنه‌سار امتداد می‌یابد. این جاده را خیابان “مسیح‌الله دین‌محمد” نامگذاری کرده‌اند. در واقع این نام یادگاری است از سال‌های حماسه و نام و خاطره یکی از بزرگ مردان این آب و خاک. مسیح‌الله دین‌محمد از خلبانان نیروی هوایی ارتش در عملیات تاریخی و پرتعداد فانتوم‌‌های ایرانی بر فراز خاک عراق در نخستین روزهای جنگ بود و هواپیمایش مورد اصابت پدافند عراق قرار گرفت و به شهادت رسید.