روستای سرخه دزج، در بخش مرکزی شهرستان سنندج واقع شده به فاصله 4 کیلومتر و 400 متر و دارای انشعابات آب، برق، گاز و تلفن است. این روستا 326 خانوار و 1430 نفر جمعیت دارد. روستاهایی که در حاشیه روستای سرخه دزج قرار دارند عبارت است از: روستای اجگره، آرندان، صوفیان، کلکان، نوره، قلیان و باباریز. وجه تسمیه و قدمت این روستا: در پایین ترین قسمت روستا یک قلعه وجود داشته که آجرهای آن قرمز رنگ بوده. واژه سور در زبان کردی به معنای قرمز هست و دژ به معنای قلعه و سوره دژ بعدها به سورآزا یا سرخه دزج مشهور شده است. قدمت روستا به حدود 800 سال پیش برمی گردد. اهالی این روستا بیشتر به کار کشاورزی و باغداری مشغول هستند که گندم، جو و نخود از جمله محصولات کشاورزی و هلو، آلو و زردآلو از جمله محصولات باغی این روستاست. زنان روستا هم معمولا به همسران خود در کارهای مختلف کمک می کنند همچنین معمولا در اوقات فراغت مشغول به قالی بافی و خیاطی هستند. مشهورترین کوه روستا گودی برانان است که در وسط 3 روستای سرخه دزج، اجگره و ساتیله قرار دارد و کوه قلا هم یکی دیگر از کوههای زیبای این روستاست که بسیار مشرف بر روستا قرار دارد. چشمه های بسیار زیبایی هم در این روستا وجود دارد. یک قنات در این روستا وجود دارد که هم اکنون بیش از 20 خانوار جهت آبیاری باغهای خودشان از آن استفاده می کنند که به کانی آوایی مشهور است و یک چشمه دیگر هم وجود دارد که به گناوه مشهور می باشد و در 2 کیلومتری شمال روستای سرخه دزج قرار دارد. اهالی این روستا معمولا اوقات فراغت خود را با بازیهای مختلف بومی محلی پر می کنند از جمله گوروا بازی، هه لوکان، گویزان و چالان.
