به گزارش ایسنا، علیرضا حاجیانزاده در مراسم پایانی نوزدهمین جشنواره بینالمللی قصهگویی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان که اول اسفند در محل آفرینشهای فرهنگی و هنری کانون واقع در خیابان حجاب برگزار شد، اظهار کرد: هنر قصهگویی از دو وجه حائز اهمیت است؛ وجه نخست اینکه این هنر پیوند میان هنر قصهگویی و آموزش و پرورش است. در فرهنگ ملتها، داستان و قصهگویی همواره یکی از ابزارهای مهم برای انتقال دانش و مهارتهای زندگی به نسل جدید بوده است. جادوی قصهگویی میتواند بسیاری از گزارههای آموزشی را که جز توصیف و انباشت دانش در ذهن فراگیران، کارکرد دیگری ندارند، به جملات و عباراتی تبدیل کند، که بر جان مخاطب مینشیند، او را به خلاقیت و پرورش ذوق و اندیشه وامیدارد و در شکلگیری شخصیت کودک و نوجوان کمک میکند.
او افزود: هنر قصهگویی، هنری است که میتواند محیط یادگیری را بانشاط و لذتبخش کند. میتواند میان برنامه آموزشی و بهتر زیستن انسان، پیوند و همبستگی ایجاد کند. رویههای آموزشی را به فرآیندهای جذاب و دوستداشتنی برای مخاطب تبدیل کند. ضریب نفوذ مفاهیم آموزشی و پرورشی را در مخاطب افزایش دهد و بالاخره قصهگویی میتواند تجربیات، دانش و مهارتهای زندگی را با لذتبخشترین و اثربخشترین فرآیندها به نسل آینده منتقل کند.
حاجیانزاده تصریح کرد: قصهگویی میتواند بسیاری از نارساییهای نظام آموزش رسمی را جبران کند. این هنر در خود ظرفیت انتقال معانی و پیامهایی را دارد که چه بسا در نظام متعارف آموزشی و در سامانه ارتباطی مبتنی بر آموزگار، کتاب درسی و دانشآموز، با دشواری انجام میشود. شاید اگر پای قصه و قصهگویی دوباره به مدارس باز شود و اگر همچون پیشینه و سابقه فرهنگی و تمدنی، بار دیگر این هنر به کمک آموزگاران و نظام آموزشی بیاید، تکرار تجربه آموزش و پروشی کارآتر و منسجمتر، چندان دور از دسترس نباشد.
مدیر عامل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان مبانی اعتقادی قصهگویی را وجه دوم این هنر خواند و تاکید کرد: نکته دومی که عزم ما را میتواند در اهتمام ویژه به هنر قصهگویی جزم کند، مبانی اعتقادی است. بهترین قصهگوی عالم، کسی جز آفریننده این عالم نیست، چرا که صراحتا در کلام خود، که کلام وحی است از عبارت "نحن نقص علیک احسن القصص" استفاده کرده؛ یعنی بهترین مفاهیم و زیباترین مضامین را در قالب قصه برای شما بیان میکنم.
حاجیانزاده گفت: این رویکرد اعتقادی هنر قصهگویی از یکسو، و آن پیوند فرهنگی و تمدنی میان قصهگویی و امر آموزش و پرورش از سوی دیگر، و بالاخره مشاهده کمبودها، نیازها و الزامات امروز جامعه، ما را به این نقطه میرساند که این گردهمایی و نوزدهمین جشنواره بینالمللی قصهگویی را نه تنها امری مبارک و دلگرمکننده بدانیم، بلکه میتواند انگیزهای باشد که در سالهای پیش رو، این مسیر را با گامهایی استوارتر ادامه دهیم و جشنواره بینالمللی قصهگویی را به جایگاهی والاتر در جهان هدایت کنیم.
او در پایان متذکر شد: جشنواره بینالمللی قصهگویی را میتوان به مثابه تجلی و نمایش ابعاد این هنر در سطوح بالای افکار عمومی و جمع نخبگان حوزه هنر و ادبیات کودک و نوجوان دانست.