همه آدم‌ها به حضور فعال در شبکههای مجازی علاقه ندارند. بعضی‌ها فقط دوست دارند پیام‌ها را بخوانند. از دست آنها ناراحت نشوید.
1- اگر در دنیای واقعی با کسی روابط رسمی دارید در تلگرام هم با او رسمی باشید اگر در دنیای واقعی او را «خانم» یا «آقای» خطاب می‌کنید، نمی‌شود بدون هیچ زمینه یا اتفاق خاصی، در تلگرام او را عزیزم، فدایت و غیره خطاب کنید.
2- فرض را بر آن بگذارید که افراد به طور عادی همیشه آنلاین هستند. آدم‌ها معمولا سیم تلفن را از برق نمی‌کشند. پس توجه داشته باشید که چه ساعتی از شبانه‌روز دارید برای کسی پیام می‌فرستید.
3- گاهی اوقات نوشتن بهتر از بکار بردن نشانه‌ها (استیکرها) است. مثلا این پیام که الان من خیلی خوشحالم در مقایسه با نشانه « (:« ، اثرگذارتر است. اینطور نیست؟
4- گاهی اوقات در گروهها، دو نفر در مورد موضوعی صحبت می‌کنند که صرفا موضوعی بین خود آنهاست. دلیلی ندارد که سایر اعضای گروه هم شاهد این گفتگو باشند.
5- همین که از خبر یا مطلبی خوشتان آمد فورا آن را برای دیگران ارسال نکنید قبل از ارسال از خودتان سوال کنید آیا این خبر حقیقت دارد؟ بدانید هر پیام مانند یک قطره باران است و با ارسال هر کاربر، در نهایت می‌تواند سیل شود.
6- مبنای ما آن نباشد که روابط واقعی‌مان با افراد را به روابط مجازی و تلگرامی سوق و کاهش دهیم. این کار در بلندمدت روابط اجتماعی را نابود می‌کند. مبنای‌مان این باشد که روابط مجازی را به روابط واقعی تبدیل کنیم.
7- باور کنید اعتیاد به شبکههای اجتماعی مشکلی واقعی است اگر تاکنون عضو خانواده‌تان به شما درباره اعتیادتان چیزی نگفته یا خودش هم مثل شما معتاد شده یا با خودش می‌گوید صبر کنم شاید التهاب و گرمای کار با گوشی هوشمند از سرش بپرد.
8- در ایران، شبکههای اجتماعی موبایلی عمدتاً برای به اشتراک گذاشتن پیام‌های عمومی و غیر شخصی نظیر جملات حکیمانه، اخطارها، پیشنهادها، جوک‌ها، طنزهای سیاسی و اموری درباره سبک زندگی به کار می‌روند. پس پیام شخصی مهمی برای شما نرسیده است لزومی ندارد که هر چند دقیقه به صفحه نمایش گوشی نگاه کنید.
9- لطفا گوشی‌تان را با خودتان به رختخواب و حمام نبرید. بگذارید حمام و رختخواب تنها جاهایی باشند که هنوز به اشغال گوشی‌هایمان در نیامده‌اند.
10 -در ارتباطات صدا در مقایسه با کلمه به واقعیت نزدیک‌‌تر است برای احوال‌پرسی با دیگران، حتی‌الامکان صدایتان را ضبط کنید و برای دیگران بفرستید. این کار از ارسال پیام نوشتاری بهتر است. البته اگر به او زنگ بزنید خیلی بهتر است.
11- درست است که مغز ما گنجایش بسیاری دارد. ولی گاهی اوقات بد نیست از خودمان سوال کنیم این حجم از اطلاعات و اخبار دریافتی به چه کار من خواهد آمد؟ شما در روز چند کیلومتر انگشت اشاره یا شصت‌تان را روی صفحه نمایش گوشی‌تان سُر می‌دهید؟ آیا واقعاً شما در روز به چند کیلومتر اطلاعات نیاز دارید؟!
گاهی از خودتان سوال کنید: مگر من فعال یا مفسر سیاسی هستم که اینقدر پیام‌های سیاسی می‌خوانم؟ مگر من شاعر؛ متخصص دکوراسیون، فوتبالیست، طراح مد و... هستم که اینقدر در این خصوص مطلب می‌خوانم؟ پس گاهی اوقات لازم است که انگشت‌تان را خیلی تند روی صفحه گوشی سُر بدهید. خیلی تند، بدون اینکه مطالب را بخوانید (از آن رد شوید!)
12- برایتان خود پیام مهم است یا فرستنده پیام؟ دوست من پیام را نخوانده، علامت لایک ارسال نکنید. وقتی پیام را می‌خوانید و با آن مخالف هستید مخالفت خود را ابراز کنید.
13- زمانی کسی را به گروهی Add (اضافه) کنید که قبلا نظر مثبت او را در باره پیوستن به آن گروه دریافت کرده باشید.
14- وقتی یک عضوی گروه را ترک می‌کند از دست او ناراحت نشوید. هر کس صاحب اختیار خودش است.
15- همه آدم‌ها به حضور فعال در شبکههای مجازی علاقه ندارند. بعضی‌ها فقط دوست دارند پیام‌ها را بخوانند. از دست آنها ناراحت نشوید.
16- اگر دو یا سه نفر از اعضای گروه با شما دوست صمیمی هستند یا جزو فامیل هستند تصور نکنید که گذاشتن عکس‌های یادگاری مربوط به ده یا بیست سال پیش حتما آنها را ذوق‌زده و خوشحال می‌کند. ممکن است این کار باعث کدورت شود. بعد از جل رضایت، عکس‌ها را در گروه به اشتراک بگذارید.
17- شبکههای اجتماعی موبایلی خیلی جذاب هستند. ولی باور کنید هنوز رسانه‌ای جای کتاب را نمی‌گیرد این روزها ذهن ما پر شده از جملههای فیلسوفانه و عمیقی که ما درباره‌شان هیچ اطلاعات جانبی نداریم. درباره همه چیز می‌توانیم تک جملههای قشنگی بگوییم. البته اگر خوب حفظ کرده باشیم! چون کتاب کم می‌خوانیم.
18- دنبال آن نباشید که موضوعات پیچیده هستی یا فلسفه یا اجتماع را در فضای شبکههای اجتماعی موبایلی به بحث بگذارید تا شما استدلال‌تان را تایپ کنید طرف گفتگوی‌تان حوصله‌اش سر رفته و درباره موضوع دیگری با فردی دیگری وارد گفتگو شده است.
منبع: زندگی آنلاین
