همه‌ فواید در آغوش کشیدن

در آغوش کشیدن یا در آغوش گرفته شدن، بسیار مفید است و حتما دلایل آن را می‌دانید، اما در این مطلب، ده دلیل علمی دیگر هم برای‌تان می‌آوریم که چرا نیاز دارید هر روز در آغوش گرفته شوید.

 

کمبود خواب می‌تواند ضررهای زیادی به سلامتی وارد کند که روی عملکردهای طبیعی بدن، اثر منفی دارند و ریسک مشکلات جدی چون حمله‌ی قلبی را افزایش می‌دهند. مطالعات نشان داده خوابیدن زیر پتوی سنگین می‌تواند به درمان بیخوابی و اضطراب کمک کند.

 

پتوی سنگین، یعنی پتویی با وزن تقریبا بین پانزده تا سی پوند که از گلوله‌های پلاستیکی چندگونه پُر شده است. این پتوها با وارد کردن فشار اضافی، سیستم عصبی را آرام می‌کنند، که نوعی درمان است. فشار لمسی، نوعی فشار سطحی است که وقتی کسی را لمس می‌کنیم، می‌فشاریم و یا به او ضربه می‌زنیم احساس می‌شود.

کاری که این نوع پتو برای بدن انجام می‌دهد، تقلید الگویی از یک آغوش گرم است. بدن آن را به عنوان یک تماس فیزیکی دریافت کرده و واکنش نشان می‌دهد و بنابراین مغز، سروتونین ترشح می‌کند که باعث آرام سازی سیستم عصبی می‌شود. وقتی سیستم عصبی آرام می‌گیرد، بدن می‌تواند به خوابی عمیق‌تر و راحت‌تر فرو برود.

 

مطالعه‌ای که در سال 2008 انجام شد نشان داد پتوهای سنگین، درمانی موثر و بی‌خطر برای کاهش اضطراب در بیماران هستند. این نتایج، توسط تحقیقی در سال 2012 تائید شد که اعلام کرد پتوهای سنگین، توانسته‌اند علائم استرسی و قابل مشاهده‌ی اضطراب را کاهش بدهند.

ما به عنوان انسان این را می‌دانیم که همگی روزی می‌میریم. این حقیقت می‌تواند برای بعضی از افراد که اعتماد بنفس کمی دارند و فکر می‌کنند زندگی با ارزشی ندارند، ترسناک و واهمه برانگیز باشد. در یک سری از مطالعات معلوم شد، در آغوش گرفته شدن و تماس فیزیکی می‌تواند به میزان قابل توجهی از ترس از مرگ و فناپذیری بکاهد.

در یک آزمایش، افراد شرکت کننده در محوطه‌ی دانشگاه قدم می‌زدند و پرسشنامه‌ای در دست داشتند که باید آن را پُر می‌کردند. بعضی از این افراد، توسط محققان مختصری در آغوش گرفته شدند و بقیه، هیچ تماس و تعامل فیزیکی نداشتند.

نتایج نشان داد افرادی که اعتماد بنفس پایینی داشتند و تماس فیزیکی دریافت کرده بودند، نسبت به آنهایی که هیچ تماسی نداشتند، در پرسشنامه‌‌های خود، اضطراب و ترس کمتری از مرگ، اعلام کردند. این تحقیق نشان داد، تماس و لمس فیزیکی، نقشی موثر در ایجاد آسودگی خیال و اطمینان در افراد افسرده و آنهایی که مدام به مرگ و فناپذیری خودشان فکر می‌کنند دارد.

بیشتر اوقات، دلیل غذا خوردن ما گرسنگی نیست، بلکه دلایل هیجانی و احساسی ما را وادار به خوردن می‌کنند. برنامه ریزی مغز که کنترل خورد و خوراک ما را به عهده دارد، با برنامه‌ای که روابط میان فردی ما را کنترل می‌کند، تداخل دارد. خوردن باعث ارسال اوکسیتوسین به نواحی پُر از دوپامین در مغز می‌شود و به ما احساس لذت و آرامش می‌دهد. اوکسیتوسین، در اثر تماس فیزیکی و تعاملات حمایت کننده با دیگران، ترشح می‌شود.

 

ترشح اوکسیتوسین، احساس اطمینان و دست و دلبازی ایجاد می‌کند و همچنین استرس و اضطراب را می‌کاهد. بنابراین خوردن می‌تواند لذت بخش و آرام کننده باشد. دلیل هیجانی خوردن نیز همین است؛ هیجانی خوردن، احساسات مشابه تماس با دوستان و خانواده را تقلید می کند.

بنابراین بهبود روابط عاطفی می‌تواند روی کاهش وزن‌تان اثر بگذارد. با افزایش کیفیت و صمیمیت روابط، مقدار اوکسیتوسین در سیستم‌تان بیشتر شده و اشتهای کاذب‌تان از بین خواهد رفت.

کارشناس روابط، دکتر پام اسپار می‌گوید، حرکت ساده‌ی در آغوش گرفتن می‌تواند نتایج قابل قبولی برای حفظ شادی و سلامت در روابط داشته باشد. در مورد زوج‌ها، در آغوش گرفتن می‌تواند فاصله‌های ایجاد شده را بین طرفین در اتفاقات روزمره‌ی زندگی، پُر کند.

 

در آغوش گرفتن، صمیمیت زوج‌ها را حفظ کرده و این اطمینان را به طرفین می‌دهد که ارتباط عاطفی بین‌شان وجود دارد. همچنین در آغوش گرفتن، نوعی ارتباط ایجاد می‌کند که از رابطه‌‌ی جنسی متمایز بوده و به زوج‌ها اجازه می‌دهد که بدون صرف انرژی، احساس نزدیکی کنند.

 

وقتی زوج‌ها با هم تماس فیزیکی برقرار می‌کنند، حائل‌ها را کنار گذاشته و نسبت به همدیگر احساس عشق و پذیرش خواهند داشت. لمس کردن و در آغوش گرفتن، بهترین شیوه‌ی حفظ استحکام روابط است.

 

در آغوش گرفتن باعث افزایش خود باوری، به ویژه در کودکان می‌شود. لامسه و بویایی، مهمترین حس‌ها در نوزدان است، و یک نوزاد، والدین خود را از راه تماس می‌شناسد. ما از زمانی که متولد می‌شویم، تماس‌های فیزیکی که با خانواده‌ی خود ایجاد می‌کنیم، به ما نشان می‌دهد که خاص و دوست داشتنی هستیم.

مغز یک کودک خردسال، برای رشد و بالندگی به محرک‌های زیادی نیاز دارد؛ تماس فیزیکی یکی از مهمترین محرک‌هایی است که می‌تواند رشد کودک را تضمین کند. به همین دلیل است که بچه‌هایی که در پرورشگاه‌ها و یتیم خانه‌ها بزرگ می‌شوند، معمولا رشد کاملی ندارند. محققان دریافتند نوزدانی که به مدت ده هفته، هر روز، 20 دقیقه نوازش می‌شوند، در ارزیابی‌های رشد و تکامل، امتیازات بالاتری کسب می‌کنند.

این ارتباط میان تماس فیزیکی و خود باوری و اعتماد بنفس، ریشه در سیستم عصبی ما به عنوان یک بزرگسال دارد. در آغوش گرفتن، محبت‌هایی را که در دوران خردسالی دریافت کرده‌ایم به خاطرمان می‌آورد و بنابراین ما را به مهارت دوست داشتن ِ خودمان پیوند می‌دهد.

اگر تجربه‌ی ماساژ گرفتن را داشته باشید پس می‌دانید که چه حس خوشایند و آرامشبخشی دارد، و این تنها یک حس ذهنی و روانی نیست؛ ماساژ باعث می‌شود عضلات ما رها شوند، ضربان قلب پایین بیاید و سطح کورتیزول افت کند. زمانی که بدن‌ ما فرصتی برای مسب انرژی و آرام شدن پیدا می‌کند، وضعیت روحی شاداب‌تری بر ما حاکم شده و عملکرد سیستم ایمنی‌مان تقویت می‌شود.

اوکسیتوسینی که هنگام در آغوش گرفته شدن در جریان خون‌مان ترشح می‌شود، به بدن کمک می‌کند تا سریع‌تر عضلات را بازسازی کند و این کار از طریق توانمند کردن چربی جهت تبدیل شدن به انرژی و به کار رفتن برای ترمیم عضلات، صورت می‌گیرد. میزان ایده آل اوکسیتوسین در خون، منجر به تبادل بهتر انرژی شده و بنابراین، عضلات بهتر ترمیم شده و رشد می‌کنند.

اوکسیتوسین، فواید دیگری هم دارد؛ وقتی اوکسیتوسین در بدن رها می‌شود، حس همدلی ایجاد می‌کند. در مطالعه‌ای، تاثیر اوکسیتوسین روی صد و چهل دانشجو مورد بررسی قرار گرفت. دانشجویان به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند: یک گروه، ویدیویی عاطفی تماشا کردند و یک بازی اولتیماتوم (ultimatum game) انجام دادند، گروه دوم، ویدیویی معمولی نگاه کردند و یک بازی اولتیماتوم انجام دادند و گروه سوم هم، فقط ویدیویی عاطفی تماشا کردند.

 

نتایج نشان داد تماشای ویدیوی عاطفی موجب افزایش سطح اوکسیتوسین به میزان 47 درصد شده بود. افرادی که میزان همدلی‌شان تغییر کرده و بیشتر شده بود، حین بازی اولتیماتوم، گذشت و دست و دلبازی بیشتری از خود نشان داده بودند.

 

این آزمایش مشخص کرد که اوکسیتوسین چطور می‌تواند حس همدلی و گذشت و درک را بالا ببرد، حتی میان افرادی کاملا غریبه. با بیشتر در آغوش کشیدن، اوکسیتوسین بیشتری از مغزتان رها کنید تا حس همدلی را هم بیشتر احساس کنید.

مطالعه‌ای که در سال 2011 روی 236 نفر انجام شد نشان داد، افزایش سطح اوکسیتوسین، باعث ایجاد خوش بینی و خود باوری می‌شود. این نتیجه، نکات مهمی داشت، زیرا معلوم شد که ما می‌توانیم با تغییر شیوه‌‌های رفتاری در اجتماع، حتی روی ژن‌های‌مان اثر بگذاریم و در کارشان دخالت کنیم.

مثلا، ممکن است ما ژن‌هایی داشته باشیم که ما را مستعد ابتلا به افسردگی کند، اما احساسات ما می‌توانند تحت تاثیر رفتارهای خارجی ما، مانند در آغوش گرفتن و نوازش کردن، دست کاری شوند. وقتی در آغوش می‌گیریم یا در آغوش گرفته می‌شویم، اوکسیتوسین‌مان بالا می‌رود و میزان شادی‌مان افزایش پیدا می‌کند. مطالعات تخمین زده‌اند که 50 درصد از شادی ما، ژنتیک است، 10 درصدش تحت تاثیر محیط، و 40 درصد آن هم توسط پرورش مهارت‌ها تعیین می‌شود.

 

در مطالعه‌ای که در دانشگاه پنسیلوانیا انجام شد، دانشجویان به دو گروه تقسیم شدند؛ گروه اول قرار شد به مدت چهار هفته، حداقل پنج بار در روز، در آغوش گرفته شوند یا در آغوش بگیرند و باید تا حد ممکن، افراد مختلفی را در آغوش می‌گرفتند و جزئیات را ثبت می کردند.

 

گروه دوم هم که گروه کنترل بود، قرار شد به مدت چهار هفته، مطالعه کنند و ساعت‌های مطالعه و جزئیات آن را ثبت کنند. در پایان هفته‌ی چهارم، گروه آغوش، گزارش کردند که احساس شادی بیشتری می‌کنند. اما گروه مطالعه، هیچ تغییری را ثبت نکرده بودند!

تحقیقات نشان داده زوج‌هایی که زمان بیشتری را صرف آغوش و نوازش می‌کنند، از روابط جنسی خود نیز، رضایت بیشتری دارند. حتی اثرات ین رضایت، می‌تواند بسیار بلند مدت باشد.

در آغوش کشیدن، یک عمل دو طرفه و متقابل است؛ ما در آغوش می‌گیریم و در آغوش گرفته می‌شویم. در این عمل، ما می فهمیم که در بده و بستان‌های زندگی، تساوی وجود دارد و مهربان‌تر و پذیراتر می‌شویم. در آغوش گرفتن به ما یاد می‌دهد که عشق، جریان دو سویه دارد. وقتی کسی را در آغوش می‌گیریم، انرژی خود را به او منتقل می‌کنیم و حس اعتماد به وجود می‌آوریم.

ویرجینیا ساتیر، روانشناس معروف آمریکایی می‌گوید: ما برای بقا و زنده ماندن به چهار بار در آغوش گرفته شدن نیاز داریم، برای نیرو گرفتن به روزی هشت بار و برای رشد باید روزی دوازده بار در آغوش گرفته شویم. حالا که دلایل علمی تمام فواید شگفت انگیز در آغوش گرفتن را دانستید، تعلل نکنید و از همین امروز شروع کنید!

منبع: برترین‌ها