روز برنامه نویسی معادل 256امین روز میلادی در تقویم هست که در تبدیل آن به تاریخ شمسی می شود 23 شهریور ماه. متاسفانه اکثر مردم فکر می کنند که برنامه نویس ها همان هکرها هستند. اما برنامه نویس ها اصولا در مسایل هک هم دستی دارند ولی صرفا هکر نیستند. به بیان خودمانی تر و کمی سیاسی تر، آن ها هکر نیستند ولی هک کردن را دوست دارند.
برنامه نویسی در ایران از سال های پیشین وجود داشته، از همان بدو ورود رایانه های قدیمی و با سیستم عامل DOS به وطن جوانانی در این مرز و بوم بودند که کرم برنامه نویسی بگیرتشان. عرض کردم کرم چرا که برنامه نویسی بیشتر از دانش به دو عنصر اولیه مهم تر احتیاج دارد. یکی عشق به این کار و دومی با عرض معذرت کرم درونی شما به این کار. اگر برنامه نویسی پیدا کردید که این دو صفت را نداشت دو تا محکم توش گوش خودتان بخوابانید. احتمالا در خواب و رویا به سر می برید.
روز برنامه نویسی در ایران چند سالی است که جدی گرفته می شود. چرا؟ به یمن استارتاپ ها. این پدیده نوظهور که بر سر آن جنگ و دعوای بسیاری نیز بین دو طیف بازار سنتی و مدرن هم راه افتاده، شده به میعادگاه برنامه نویسان کشور. این حرف به این معنی نیست که پیش از این این دوستان عزیز کرمکی و عاشق کاری نداشتند ولی به جرات می توان گفت که چالشی به شدت امروزه نداشتند. آهان! بهتر است این را هم به دو گزینه بالا اضافه کنیم. برنامه نویس ها عاشق چالش هستند. البته نه از نوع یخ و نهنگ آبی و سایر چالش های پلنگ های نر و ماده اینستاگرامی که بسان راز بقا در پی شکار هم افتاده اند.
چرا روز 256 ام سال ؟
- عدد 256 بزرگترین توان عدد 2 کوچکتر از 365 که تعداد روزهای یک سال است، می‌باشد.
- در سیستم دودویی کامپیوتری تعداد اعدادی که می‌توان در یک بایت جا داد 256 تا می‌باشد.
- عدد 256 به صورت کلی برای برنامه‌نویس‌ها عددی آشناست.
با رشد استارتاپ ها که البته شبیه به رشدی قارچ گونه شده اهمیت برنامه نویسان بیش از پیش نشان داده شده است. البته هنوز هم منبع درست و درمان فارسی برای این حوزه وجود ندارد ولی سایت معروف Stackoverflow که مرجع برنامه نویسان دنیاست در ایران رتبه 22 دارد. این نشان از فرهنگ بالا و عطش یادگیری قشر برنامه نویس مملکت است که بدبختانه هنوز منبع معتبر و جامع فارسی در آن وجود ندارد. البته شاید واژه بدبختانه درست نباشد چرا که وقتی پای صحبت این نوابغ بنشینین بسیاری موافق یک سامانه جامع فارسی زبان نیستند و یادگیری زبان انگلیسی را یک اصل برای برنامه نویسان می دانند. این با قبلی ها شد چهار تا!
مواد تهیه لازم برای ساختن یک روز زندگی برنامه نویسی همین دو سه قلم شکل درون تصویر است و لاغیر!کار کار روس هاست!
در این یک مورد باید دایی جان ناپلون عزیز را فراموش کنید چرا که روس ها جزو نوابغ برنامه نویسی به شمار می روند و شاید مخترع روز برنامه نویسی هم باشند. نمونه اش همین تلگرام که ساخت این کشور است ولی 70درصد کاربران آن را ایرانیان تشکیل می دهند و 4 درصد ایالات متحده که مطمین باشید این 4 درصد هم ایرانیان لوس آنجلسی هستند که برای ارتباط با خانواده شان این برنامه را نصب کردند! روز برنامه نویسی هم از همین روس ها شروع شد.
از لحظات ملکوتی یک برنمه نویس فهار این صحنه استبرای اولین بار در سال 2002، کارمندان یک شرکت کامپیوتری در روسیه بودند که امضاهایی را جهت به رسمیت شناختن روزی با عنوان روز برنامه‌نویس جمع‌آوری کردند. در سال 2009 رئیس جمهور وقت روسیه (پوتین نبود. دستیارش مدودف رییس جمهور بود)، این روز را به عنوان روز برنامه‌نویس نام‌گذاری کرد و پس از آن کشورهای دیگر از جمله بریتانیا و ایالات متحده آمریکا این روز را به عنوان روز برنامه‌نویس پاس میدارند.
البته جامعه بزرگی از ایرانیان دست به کار شدند و از آنجا که در مملکت هیچ مشکل دیگری جز نداشتن روز برنامه نویس در تقویم رسمی نداریم دست به جمع آوری امضا برای ثبت روز برنامه نویس در تقویم شمسی فارسی زدند. البته نه روز جهانی بلکه معادل خیلی ایرانیزه شده آن یعنی روز 256 از سال شمسی که می شود 10 آذر. این طرح موافقان و مخالفانی دارد ولی فعلا این امضا تا لحظه نوشتن این مطلب 3931 امضا کننده دارد.
باور های غلط (و درست) درباره برنامه نویسان
در اول سخن اشاره ای کوتاه به چند باور عامیانه درباره برنامه نویسی داشتیم. ولی در ادامه کمی آن را بیشتر باز می کنیم. حالا چرا مطالب بالا را مثل بچه آدم در این پایین ذکر نکردیم نیز دلایل خاص خود را دارد و اصلا هم ربطی به پراکنده گویی نثر اینجانب ندارد و بنده خیلی خوبم.
برسیم به باورهای غلط، مردم فکر می کنند که آن ها جامعه گریز و منزوی هستند. اگر شما خواننده گرامی مطلب به این امر اعتقاد دارید، یک سر به دفتر همین شرکت ما بزنید و با دوستان برنامه نویس ما گپ و گفتی داشته باشید تا متوجه این اشتباه فاحش و مصطلح بشوید. برنامه نویسان فقط موضوع صحبت هایشان خاص است و بر محور صحبت های عادی نمی چرخد. فی الواقع معنای خاص بودن را در این افراد مشاهده کردم تا مثلا در یک آدم هنری.
دو اینکه مردم فکر می کنند برنامه نویس ها خدای ریاضیات هستند و یا اصولا برای برنامه نویسی باید حسابان و واحدهای ریاضی را 20 شد. بگذارید از قابلیت تصویر در تصویر نوشتاری ویژه خود استفاده کنم در اینجا از دو باور اشتباه رمزگشایی کنم و با یک پاراگراف دو نشان بزنم. اولا اینکه برنامه نویسی واقعا ربطی به تحصیلات دانشگاهی ندارد. لااقل در ایران از این نظر مطمین باشید (حالا به بهانه برنامه نویس شدن انصراف ندهید از دانشگاه. دوستان برنامه نویس قدر دنیا از رشته مهندسی ذهن هاروارد انصراف دادند نه از دانشگاه آزاد ابرکوه رشته آبیاری گیاهان دریایی) ثانیا اینکه ربط برنامه نویسی و ریاضی ظریف تر از این حرفهاست و ارتباط مستقیمی بین آن ها وجود ندارد.
خانم ها هم برنامه نویس های قهاری هستند. به حرف گربه سیاه باران نمی بارد! اگر زن هستید و به این کار علاقه دارید لطفا پا پس نکشید.باور غلط سوم کمی مبحث را جنسیتی می کند. اکثر مردم و یا حتی خود برنامه نویسان مرد داخل کشور متاسفانه اعتفاد دارند که برنامه نویسی برای خانم ها نیست. من نمی دانم مثلا ماریسا مایر که الان مدیر ارشد یاهو است نقش هویج را در تاریخ برنامه نویسی برای این دسته از عزیزان ایفا می کند یا نقش گلابی را. می گوییم این استثنا است؟ خانم پرس هوپر که کلا مفهوم ((باگ)) را به همه ما فهماند چی؟ اصلا خانم پریسا تبریزی که به ملکه امنیت کروم در کمپانی گوگل شهرت دارد و کف و خون روسا را از میزان دانشش بالا آورده چه؟ بالاغیرتا این نگاه های جنسیتی به زن را کنار بگذارید.
خانم پریسا تبریزی هستند که با نگاه نافذشان احتمالا دل بسیاری از برنامه نویسان وطنی را برده اند. یاشاسین پریسا!روز برنامه نویسی : برنامه نویس‌ها هکر یا دیوانه نیستند
مردم فکر می کنند برنامه نویس ها دیوانه هستند که این همه اعداد و مزخرفات را پشت هم ردیف می کنند و آن ها را با دقت مطالعه می کنند. اگر شما به برنامه نویسی علاقه مند بودید یا قصد شروع این کار را داشتید، می فهمیدید که نگاه انداختن به کدهای منبع که10000 خط دارند تنها در بار اول بشدت ترسناک بنظر می رسد یا کاملا غیر ممکن است.ولی خوشبختانه اینطور نیست. اگر نگاه دقیق تری به همه ی کد ها بیاندازید متوجه می شوید بخش هایی تکراری هستند و کدنویس قسمتی از کدهارا بارها در جاهای مختلف استفاده کرده است.بنابراین هزار خط کد مختلف نیست. زبان های برنامه نویسی دنیای گسترده و گوناگونی دارد و یادگیری آن ها بسیار وسیع تر و زمان بر تر است. ولی برای فهمیدن و استفاده از دستورات وتوابع یک زبان خاص نیاز به زمان خیلی زیاد(مثلا سال ها) ندارید.چون همه دستورات ،در بیشتر قسمت ها، به زبان انگلیسی هستند.
برنامه نویسان یکی از بهترین مدیران حل بحران هستند. ممکن است که کمی از دنیا بی خبر به نظر بیایند و حواس پرت باشند و یا از مسایلی که همه درگیر هستند عافل باشند. ولی باور کنید اگر در یک جریانی قرار بگیرند بسیار موشکافانه و دقیق و با طمانینه آن را حل می کنند. برنامه نویسان به چالش و اصولا گند کشیده شدن یک چیزی عادت دارند و یکی از کارهای لذت بخششان تمیز کاری گندکاری یک سیستم و ارور کامپیوتری است! آن ها از نظر من می توانند بهترین مدیریت حل بحران را در مواقع پرخطر باشند. فقط باید وقتی کار را به آن ها سپاردید عجله نداشته باشید. معمولا برنامه نویس ها عجله ندارند و زندگی شان را روی دور اسلو موشن گذاشته اند
می گویند برنامه نویسان عینکی هستند! چرا درازه گویی کنیم و سرتان را در بیاوریم. خب بله هستند. چشمان آن ها دایما به صفحه مانیتور و هزاران کد زل زده و ممکن است اشتباه یک حرف تمام سیستم را به هم بریزد. می خواهید چشمشمان ضعیف هم نشود؟
و باور دیگر اینکه نان و پول امروزه در برنامه نویسی است! تبریک می گویم این یکی باور را درست فکر کردید. برنامه نویسی به یکی از پرسود ترین و پردرآمد ترین شغل های دنیا تبدیل شده و البته باید تاکید کنم که فکر نکنید تا برنامه نویس شدید و سودای میلیونر شدن و گرویدن به ریچ کیدز به سرتان بزند. نداشتن عواملی که قبلا گفته شد و عدم خلاقیت و همچنین نداشتن پشتکار و به روز نبودن دشمنان یک برنامه نویس با آینده ای خوب به شمار می روند.
قطعا برنامه نویسی شغلی در آینده است و شما می توانید بدون در نطر گرفتن سن،جنسیت،مقام یا سطح هوشی قسمتی از این آینده باشید. همه ی اون چیزی که نیاز هست کار سخت و شوق به آموختن هست.و این چیزی است که باید بیشتر از همه در ذهن خود حک کنید. اگر هم دور و برتان برنامه نویس دارید و یا یار و همدمتان یکی از این نوابغ هست بهتر است در دوست داشتن خودتان هم خلاقیت خرج دهید و روز برنامه نویسی را به نوبه ای خاص به او تبریک بگویید.