به گزارش خبرگزاری مهر، ششمین نشست از سلسله نشستهای تخصصی جایزه پژوهش سینمایی سال با عنوان «نقش آموزش دانشگاهی در توسعه سینمای کشور» عصر روز شنبه 4 آذر ماه 1396 در دانشکده سینما تئاتر برگزار شد.
در ابتدای این جلسه اصغر فهیمیفر معاون پژوهش دانشکده هنر دانشگاه تربیت مدرس تهران بر مبنای مفهوم سینمای بومی و ملی به تبیین چالشهای آموزش سینما در کشور پرداخت و گفت: توسعه سینمای کشور منوط به چگونگی تدریس و شناخت آن و عمق بخشیدن به زبان سینما است. اگر به آنها عمق ببخشیم قطعا به زبان سینما بسط و توسعه داده ایم. یکی از مهم ترین مشکلاتی که در آموزش فیلم و سینما در دانشکدهها وجود دارد این است که هنوز نتوانستهایم یک سینمای مبتنی بر دستاوردهای بومی و متشخص تولید کنیم.
وی ادامه داد: سینمایی که ما امروز داریم در امتداد دقیق دستاوردهای زیبایی شناسی هنر ما نیست. نوعی گسست در این میان وجود دارد که البته برخی از هنرمندان آگاهانه سعی در از بین بردن این فاصله داشتهاند و نمود آن را در آثار عیاری، کیارستمی و اصلانی میتوان مشاهده کرد.
فهیمی فر توضیح داد: معتقدم آموزش دانشگاهی باید تلاش خود را بر از بین بردن این فاصله بگذارد. ما در راستای دست یافتن به سینمای بومی، نیازمند یک ساختار زیباییشناسی بومی هستیم.
در ادامه این جلسه محسن هاشمی با برشمردن فهرستی از اسامی هنرمندان و سینماگران شاخص کشور که سابقه حضور در دانشکده سینما-تئاتر را چه در مقام دانشجو و چه در مقام مدرس داشتهاند، گفت: در حال حاضر در دانشکدهای هستیم که پیشینهای 53 ساله دارد که میشود بررسی کرد چه اتفاقاتی تا به امروز در این نهاد آموزشی رخ دادهاست.
وی با اشاره به مستندات تاریخی موجود پیرامون آموزش سینما به سرفصلهایی برای طرح بحث اشاره کرد که از آن جمله میتوان به بررسی دلایل انتقال دانشکدههای سینمایی و نهادهای آموزشی هنری از زیر مجموعه وزارت فرهنگ و هنر به وزارت علوم و همچنین تحلیل ضرورت آموزش سینما در کشور و احساس نیاز به آن اشاره کرد.
در پایان امیر اثباتی نیز که به عنوان مهمان در جلسه حضور داشت، گفت: به نظر من سرفصلهای آموزشی سینما، نظام گزینش و مدیریت کلان آموزش سینما در کشور نیاز به بازبینی مجدد دارند. چرا به این چرخه به مثابه یک سیستم عرضه و تقاضا نگاه نمیشود؟ آیا حقیقتا سینمای ما با ظرفیت کنونی خود به این همه خروجی دانش آموخته در سینما نیاز دارد؟ متأسفانه به نظر من هر 2 وزارت خانه علوم و ارشاد در این زمینه کم کاری و به نوعی کوتاهی میکنند.