بررسی ویدیویی دیجیاتو: Gran Turismo Sport

با وارد شدن کنسول‌ها به نسل جدید شاهد افول بازی‌های ژانر رزمی (Fighting) بودیم و عرضه شدن عناوین تاپ و مطرح این بازی‌ها به جز مورتال کمبات با تاخیر نسبی همراه شد. نام کمپانی SNK شاید کمتر به گوش برخی گیمرها خورده باشد چرا که این شرکت ژاپنی، چند فرنچایز مخصوص به خودش را دارد که با همان‌ها توانسته دل میلیون‌ها گیمر را به دست بیاورد که یکی از آنها سری رزمی King Of Fighters است. SNK با عرضه نسخه چهاردهم این بازی همچنان نام این سری را نگهداشته و طرفداران را دوباره به مبارزه به سبک و سیاق بازی‌های خود دعوت کرده است اما آیا چهاردهمین گردهمایی پادشاهان مبارز ارزش بازی کردن دارد؟

• سازنده:SNK
• ناشر: SNK
• پلتفرم‌: پلی استیشن 4، پی سی
• پلتفرم بررسی : پلی استیشن 4

نزدیک به ربع قرن از عرضه اولین بازی سری KOF می‌گذرد و در بین این سالها SNK توانسته دنیای بازی خودش را ذره ذره گسترده سازد. داستان بازی‌های KOF‌ برخلاف دیگر بازی‌های رزمی داستان نسبتا غنی به شمار می‌رود که در 25 سال پرورش یافته و برای دانستن کامل آن باید نگاهی به عناوین فرعی، انیمه‌های و مانگاهای ساخته شده بر اساس بازی و... داشت. بیش از 50 کاراکتر در بازی‌های KOF حضور دارند که هریک پیشینه و داستان خاصی دارند و برخی از آنها از دل عناوین دیگر به سری KOF آمدند و ماندگار شدند.

شکل گیری این سری برمی‌گردد به سیاست جالبی که مدیران SNK در پیش می‌گیرند و چهار سری از عناوین محبوب خود یعنی Art of Fighting، Fatal Fury، Psycho Soldier، Ikari Wrriors را با هم به نوعی ترکیب کند و دیگر عناوین خود مثل Metal Slug و یا Samurai Showdown را به علت عدم تجانس با این بازی‌های مبارزه‌ای شرقی وارد میدان نمی‌کند. ترکیب این 4 بازی منجر به خلق عنوانی جدید با نام King Of Fighters می‌شود که تا به امروز 4 آرک داستانی را از سر گذرانیده است.

شاید بدانید که Orochi یک اسطوره شیطانی در اساطیر شرقی است (چیزی مثل دیو سپید یا اهریمن در افسانه‌های ما) و بارها در بازی‌های شرقی در قالب‌های مختلف نقش منفی از آن استفاده شده است. آغاز داستان سری Kof هم به این شخصیت برمی‌گردد که در انتهای داستان (این آرک در فواصل سال 1994 تا 1998 میلادی رخ می‌دهد) توسط سه خاندان کشته می‌شود. خون اوروچی اما کماکان در بین برخی پیروان او وجود دارد و قدرت‌های ماورالطبیعه و البته شیطانی به آنها می‌دهد. ( برای طرفداران ایرانی که شاید بازی‌های رزمی را بیشتر با تکن بشناسند می‌توانید اینطور در نظر بگیرید که خون اوروچی در بازی Kof چیزی مثل ژن تاریک در بازی‌های Tekken است که در بین خاندان هیهاچی جریان دارد.)

در سری Kof هر ساله مبارزاتی در شهر خیالی South Town رخ می‌دهد که هربار میراث این مبارزه به دست یک مبارز می‌افتد و دیگر مبارزین سعی در بردن مدال این رویداد را دارند. در خلال مسابقات اما هربار اتفاقاتی میفتد که داستان‌های فرعی مجموعه را تشکیل می‌دهد و شخصیت‌های مختلف را درگیر آن می‌سازد. شخصیت‌هایی که همانطور که گفته شد عمدتا از بازی‌های دیگر وارد این سری شدند و به صورت تیم‌های سه نفره در بازی KOF معرفی می‌شوند.

جالب اینجاست که تیم مارکتینگ SNK برای جلب توجه مخاطبین غربی که کمتر با دیگر بازی‌های این شرکت شرقی آشنایی داشتند، نام این تیم‌های سه نفره را در نسخه‌های غربی به جای اسامی اصلی بازی آنها، هر سه نفر را تیم یک کشور معرفی می‌کند. البته این نکته امروزه که نام SNK در بازار غربی اسم و رسمی پیدا کرده نسبتا منسوخ شده و رگه‌هایی از آن باقی مانده است.

آرک بعد بازی در بین سال‌های 1999 تا 2002 رخ می‌دهد و داستان گروهیست که افراد دارای قدرت‌های Orichi را کلون‌سازی می‌کنند و آرک بعدی که در بازی پیشین به اتمام رسید (یعنی سال 2013 و با نسخه سیزدهم) حکایت موجوداتی از دنیاهای دیگر بود که بازهم به دنبال انرژی و خون اوریچی وارد مبارزات شده بودند. نسخه جدید KOF در حقیقت سرآغاز آرک چهارمین این سری است و طبق سنت همیشگی SNK در بازی‌های آغازین هر آرک، داستان چندان خاصی را به گیمرها ارایه نمی‌دهد و صرفا به دادن چند سیگنال و خط داستانی در انتهای بازی اکتفا می‌کند تا اشتیاق را در گیمرها و طرفداران برای بازی‌های دیگر شعله‌ور سازد.

در هر حال اینطور که به نظر می‌رسد در آرک جدید با کشته شدن BOSS نهایی بازی، ارواح شخصیت‌هایی که در گذشته این سری کشته شده بودند (مثل راگال از سری اول بازی و ASH که به تازگی در نسخه سیزدهم کشته شد) را آزاد می‌کند و آنها را زنده می‌کند. ادامه داستان هنوز به درستی مشخص نیست اما نقبی به گذشته سری زده و شخصیت‌هایی که سالهاست طرفداران حسرت حضورشان را در دنیای KOF دارند را دوباره به بدنه اصلی داستان بازی بازگردانده است (در سری KOF‌بر خلاف تکن که هیهاچی میشیما چندبار مثلا مرد ولی در اصل نمرد! این اتفاق کمتر میفتد و برخی کاراکترها در گذشته کشته شده‌اند و در هیچ خط داستانی دیگری تاکنون ظاهر نشدند.)

سری KOF رقیب اصلی و همیشگی سری محبوب دیگر بازی رزمی شرقی یعنی Street Fighter بوده و کل کل بین این دو بازی داستان‌های زیادی را پدید آورده است! گرچه آغاز حملات و کل کل از سوی SNK در بازی نخست KOF صورت گرفته (در نمای انتهای بازی BOSS نهایی بازی مجسمه‌هایی دارد که شامل افرادیست که به دست او کشته شده‌اند و Akuma که BOSS نهایی بازی Street fighter‌ است، در بین آنها بود!) اما ادامه آن برای طرفداران جالب شده و هر دو کمپانی کاراکترهایی برای مسخره کردن شخصیت‌های یکدیگر ساخته‌اند که در این بین برخی از آنها طرفدار پیدا کردند و جزو مهره‌های اصلی در بدنه بازی شدند. همچنین دو بازی شاهکار رزمی Capcom vs SNK در طول این سالها به مثابه این کل کل ساخته شده که در بین طرفداران بازی‌های رزمی جایگاه بالایی دارد.

حالا که با تاریخچه این سری تا حدودی آشنا شدید دست از سر این مقدمه نسبتا طولانی برداشته و به بررسی بازی جدید می‌پردازیم. اولین نکته مشهود در KOF 14 حضور 50 کاراکتر قابل انتخاب در بازی است که در بین بازی‌های نسل جدید یک رقم نجومی به شمار می‌رود. 50 کاراکتر با استایل مبارزه مختلف و منحصر به فرد خود که خوشبختانه هیچ‌کدام هم DLC نیستند و رسم مسخره و چپاول‌گرایانه کپکام برای بازی‌های خود را که نیمی از کاراکترها را به صورت پولی قرار می‌دهد، در بازی KOF‌مشاهده نمی‌شود. برخی از شخصیت‌ها بعد از وقفه‌ای 10 ساله به سری بازگشته‌اند و همان‌طور که پیش‌تر گفته شد احتمال می‌رود تعداد شخصیت‌های بازگشته از سری‌های پیشین در نسخ بعدی بیشتر هم شود.

8 شخصیت DLC در نهایت وجود دارد که در بین 50 کاراکتر حاضر در نسخه بازی چیزی نیست. از این 8 شخصیت تاالان 5 نفر به طرفداران عرضه شده و سه تا باقی‌مانده و جالب اینجاست که در بین این کاراکترها بازهم برخی‌شان از دل بازی‌های دیگر شرکت SNK به KOF آمده‌اند. مثل شخصیتی از دنیای بازی garou mark of the wolves که در سال عرضه‌اش(1999) بسیار خوش درخشید.

اما دومین نکته مشهود در بازی برخلاف مورد اول توی ذوق می‌زند و به گرافیک تاریخ مصرف گذشته بازی برمی‌گردد. گرافیک بازی مثل عناوینی است که در اواخر عمر PS3 عرضه شد و اصلا در حد و اندازه کنسول‌های نسل جدید نیست. چیزی که شاید تازه‌واردین متوجه نشوند اینست که سری KOF اخیرا و بعد از سالیان سال مقاومت در برابر پیشرفت‌های گرافیکی، وارد مدلسازی شخصیت‌های سه بعدی در بازی‌های خود شده است و این اتفاق برای اولین بار در نسخه سیزدهم KOF رخ داد. نسخه‌ای که طراحی سه بعدی کاراکترهای آن به مذاق برخی طرفداران خوش نیامد ولی این‌بار مدلسازی‌ها بهتر صورت گرفته و تقریبا همگی از طراحی جدید و سه‌بعدی شدن کاراکترهای دوبعدی این سری راضی هستند. کمپانی SNK بودجه محدودی برای بازی داشته و این مساله را قبل از عرضه هم به طرفداران ذکر کرده بود و به نظر می‌رسد همین بودجه کم بیشترین ضربه را به مبحث گرافیکی بازی زده است.

هرچند در نهایت نمی‌توان منکر رنگبندی بی‌نظیر بازی و انیمیشن‌های قابل توجه در حین اجرای حرکات ویژه شد و این موارد معدود به همراه آپدیت‌هایی که هرازگاهی توسط شرکت سازنده ارایه می‌شود توانسته ضعف گرافیکی را تا حدی بپوشاند. ضعفی که شاید در نگاه اول فاجعه‌آمیز به نظر برسد اما تجربه ثابت کرده که مبحث گرافیک در بازی‌های رزمی صرفا در چند ساعت اول مهم است و بعد از آن فقط گیم‌پلی است که حرف اول و آخر را می‌زند.

گیم‌پلی در بازی‌های رزمی به دو دسته تقسیم می‌شود، بازی‌هایی با کنترل ساده‌تر و به اصطلاح برای گیمرهای نه چندان حرفه‌ای (Casulal Gamers) و برخی دیگر مختص گیمرهای حرفه‌ای بازی‌های رزمی عرضه می‌شود که دسته دوم عمدتا ساخت کشورهای شرقی است. نمونه مطرح‌تر آن‌ها در کشور خودمان به بازی Street Fighter برمی‌گردد اما بسیاری معتقدند که فرمول گیم‌پلی بازی‌های ساخته شده توسط SNK از جمله همین سری KOF بسیار حرفه‌ای‌تر و سریع‌تر است. بودجه محدود برخلاف گرافیک روی گیم‌پلی هیچ‌ تاثیر منفی نداشته و نسخه چهاردهم بازی یکی از کامل‌ترین گیم‌پلی‌های این سری را در تاریخ خود داراست.

در هر نوبت می‌توان سه نفر از بین 50 کاراکتر بازی را انتخاب کرد و با آنها مبارزات را شروع کرد و البته قابلیت تگ در این برخلاف عناوین دیگری مثل دراگون بال وجود ندارد و تا لحظه مرگ هر کاراکتر نمی‌توان از شخصیت‌های دیگر استفاده کرد و یا کمبوی ترکیبی با آنها ساخت اما در کمال تعجب این مورد با توجه به گیم‌پلی سریع بازی اصلا به چشم نمی‌آید! مبارزات سریع‌تر و هیجانی‌تر شده‌اند و نواری موسوم به Max Mode در بازی مثل سری‌های گذشته (سال 2002) قرار داده شده و نوار اعصاب خردکن overdrive نسخه سیزدهم به کلی کنار گذاشته شده است.

نوار جدید با اینکه کارکردی شبیه به نسخه‌های کلاسیک سری دارد اما دارای تفاوت‌هاییست که آن را جذاب‌تر ساخته مثل سریع‌تر پر شدن و مدیریت درست آن با زدن ضربات و فنون هر مبارز.  ضمنا بعد از چندین بار پر شدن به حدی رسیده که یک حرکت Super Special می‌توان روی حریف پیاده کرد. این قابلیت برای اولین بار است که در سری Kof به چشم می‌خورد و برگرفته از بازی‌های جدید رزمی است ولی وجه تمایز آن در پیچیدگی گیم‌پلی بازی نمایان می‌شود. البته کمبوهای ساده‌تری نیز در کنترل بازی به کار رفته که اصطلاحا سیستم Rush نام دارد: با فشار دادن دکمه‌ی مربع و یا ضربدر به طور متوالی یک کمبوی معمولی روی حریف اجرا می‌شود که البته نسبت به حالت معمولی میزان ضربه‌ی بسیار کمتری را وارد می‌کند اما از هیچی بهتر است!

اگر کسی روی دکمه‌ها و گیم‌پلی بازی تسلط داشته باشد می‌تواند با شروع یک کمبو و در نهایت پایان آن، مبارزه را به پایان برساند و یک ضرب حریف را در طی یک فرایند صد حرکتی شکست دهد. برای تسلط داشتن به مبحث گیم‌پلی سازندگان دو راه در پیش گیمرها گذاشته‌اند. یکی بخش کامل و موجه Training Mode که اصولی و گام به گام تمامی حرکات را می‌آموزد و دیگری ایجاد کردن همین بخش در محیط آنلاین که امر یادگیری را سریع‌تر و حرفه‌ای تر کرده است.

بازی مانند دیگری عناوین رزمی شامل چندین بخش جانبی دیگر جز تمرین هم هست. حالت داستانی کات سین‌های زیادی ندارد و داستان عموما به شکل نقاشی‌های دوبعدی و رد و بدل شدن دیالوگ بین شخصیت‌ها روایت می‌شود که با انتخاب هر تیم به صورت جدا گاهی شاهد کات سین‌های کوتاه جدیدی در طول بازی خواهیم بود. Boss نهایی بازی در این بخش یک نبرد نفسگیر را به ارمغان میاورد که شکست دادنش با هر تیم چالشی برای گیمرهای حتی حرفه‌ای ایجاد می‌کند. جدا از بخش داستانی KOF شامل بخش‌های رایجی مثل Time Attack و Survival Mode نیز هست که هر دوی آنها با گذشت مدت زمان بازی شما سخت‌تر و سخت‌تر می‌شوند به طوری‌ که بعد از مبارزه بیستم به بعد هوش مصنوعی بازی، نحوه مبارزه شما را تا حد زیادی شناسایی می‌کند و سعی می‌کند دمار از روزگار شما در بیاورد.

بخش صداگذاری و موسیقی در سری KOF همیشه قوی عمل کرده و حال و هیجان بازی را حفظ می‌کند. نسخه چهاردهم هم از این قاعده مستثنی نبوده و ساوندتراک‌های به‌یادماندنی از عناوین قبلی برای نسخه جدید بازسازی شده‌اند که قطعا برای طرفداران خوشایند خواهد بود.

بازی King Of Fighter XIV سرآغاز جدیدی برای شروع آرک داستانی چهارم این سری به شمار می‌رود و موفقیت نسبی آن باعث شده که SNK به فکر بازسازی عناوین مشهور دیگری از ساخته‌های قبلی خود مثل Samurai Showdown بیفتد و احتمالا Capcom VS SNK 3‌را نیز در دستور کار هر دو کمپانی قرار دهد. به گرافیک بازی نگاه نکنید و اگر در بازی‌های رزمی مهارت دارید و یا دوست دارید مهارت پیدا کنید، عناوین ساده‌تری مثل Dead Or Alive، تکن و مورتال کمبات را فراموش کرده و King Of Fighters را امتحان کنید، شاید شما پادشاه مبارزین بعدی در مسابقات باشید.