علی رغم شنیدن این ضرب‌المثل که عقل سالم در بدن سالم است، اگر شما نتوانید یک ورزش منظم را انجام داده و یا دنبال کنید، احتمالاً نسبت به دوستان خود که مرتب ورزش می‌کنند، باهوش‌ترید. در ادامه با بنیتا همراه باشید.
دلیل آن چیست؟ شاید به این خاطر که حوصله‌ی افراد باهوش‌تر خیلی زود سر نمی‌رود
تحقیق جدید در آمریکا «یک فداکاری فیزیکی در پشت فکر کردن» را فاش می‌کند. محققان موفق به یافتن پیوندی میان تفکر و فعالیت فیزیکی در زندگی روزانه‌ی افراد شده‌اند. آن‌ها دریافتند که هرچه افراد باهوش‌تر باشند، تمایل کمتری برای ورزش کردن دارند!
این مطالعه از این نظریه که «حوصله‌ی افراد باهوش‌تر به‌راحتی سر نمی‌رود و آن‌ها می‌توانند زمان بیشتری را صرف کارهای فکری کنند» دفاع می‌کند. از طرفی دیگر به نظر می‌رسد، همتایان ورزشکار آن‌ها، نیازمند یک انگیزه‌ی فیزیکی برای مغز خود، به‌عنوان یک فعالیت خارجی هستند، زیرا حوصله‌ی آن‌ها به‌سرعت سر می‌رود.
مطالعه‌ی متفکران و غیرمتفکران
گروهی از محققان به سرپرستی تاد مک ِالوری از دانشگاه فلوریدا گلف کاست، آزمایشی را در حدود سه دهه پیش انجام دادند. از گروهی از دانشجویان خواسته شد، تا یک پرسشنامه‌ی شناختی را پر کنند. در این پرسشنامه از دانشجویان خواسته شده بود تا میزان موافقت خود با برخی از عبارات نظیر «من واقعاً از انجام یک وظیفه که دارای راه‌حل‌ها و مشکلات جدید است لذت می‌برم» و یا «من تنها زمانی که مجبور باشم فکر می‌کنم» را بیان کنند.
محققان بر اساس نتایج به‌دست‌آمده، 30 متفکر و 30 غیرمتفکر را از میان داوطلبین انتخاب کردند. از افراد منتخب خواسته شد تا یک شتاب سنج را به مچ دست خود ببندند. این شتاب سنج حرکات و سطح فعالیت‌های آن‌ها را نشان می‌داد. محققان با تحلیل داده‌های این شتاب سنج به این نتیجه رسیدند که گروه متفکر در طول 5 روز کاری هفته، فعالیت کمتری نسبت به گروه غیرمتفکر از خود نشان داده است؛ اما سطوح فعالیت در طول آخر هفته‌ها تفاوتی را در بین دو گروه نشان نمی‌دهد.
محققان تصور می‌کنند افراد غیرمتفکر با فعالیت فیزیکی بیشتر، دارای فعالیت و مشغله‌ی ذهنی کمتری هستند، درنتیجه به‌منظور جلوگیری از سر رفتن حوصله و پر کردن زمان، روی به فعالیت‌های فیزیکی می‌آورند.
عیب باهوش‌تر بودن
آقای مک الوری به چنین افرادی توصیه می‌کند که مراقب اثرات منفی تنبلی و سبک زندگی پشت‌میزنشینی باشند. «مهم نیست که چه میزان باهوش هستید، شما باید به‌منظور حفظ سلامت خود، سطح فعالیت‌های ورزشی را نیز افزایش دهید.»
یک راه برای افراد با ضریب هوشی بالاتر به‌منظور غلبه بر احساس تنبلی، توسل به هوش خودشان است. اگر آن‌ها کاملاً از عدم فعالیت فیزیکی خود و خطرات آن مطلع باشند، می‌توانند طرز تفکر خود را تغییر داده و ورزش را در سبک زندگی خود جای دهند. برای یافتن راه‌حل به مطلب ده راهکار برای داشتن انگیزه بیشتر برای ورزش مراجعه کنید.
هشدار
این مطالعه قطعاً بسیار جذاب بوده و می‌تواند توصیه‌هایی به افراد باهوش داشته باشد، اما شاید بتوان گفت نتایج به‌دست‌آمده از این آزمایش با مقیاس کوچک، کمی اغراق‌آمیز باشد؛ زیرا همان‌طور که در ابتدا عنوان شد، این تحقیق تنها بر روی 60 نفر انجام شده و نتیجه ممکن است تنها محدود به یک فرهنگ خاص و یا یک گروه از دانشجویان در آن فرهنگ باشد. درنتیجه نمی‌توان نتیجه‌ی این آزمایش را به‌تمامی دانشجویان غیرمتفکر و یا سایر فرهنگ‌ها تعمیم داد.
شناخت و یا شیوه‌ی فکر کردن می‌تواند بر سطوح فعالیت فیزیکی ما اثرگذار باشد. صرف‌نظر از نتایج به‌دست‌آمده در مطالعه‌ی مذکور، شواهد کافی علمی وجود دارد که اثرات مخرب زندگی پشت‌میزنشینی را تأیید می‌کند.
بسیاری از افراد تصور می‌کنند که یک حضور سرسری در باشگاه‌های ورزشی، می‌تواند تمامی مشکلات سلامت آن‌ها را حل کند؛ اما این موضوع واقعیت ندارد. اگرچه مراجعه به باشگاه‌های ورزشی کمک‌کننده است، اما بالا بردن سطح فعالیت روزانه‌ی بدنی از اهمیت بالاتری برخوردار است. حفظ یک توازن در فعالیت ورزشی نه‌تنها سلامت بدنی شما را بهبود بخشیده، بلکه سلامت ذهنی و درنهایت کیفیت زندگی شما را نیز بالا می‌برد.
