بایدها و نبایدهای لایه‌برداری از پوست

انواع لایه‌برداری پوست صورت

متخصص پوست ممکن است از یک فرمول خاص برای لایه‌برداری شیمیایی استفاده کند که مطابق با ویژگی‌های پوست شما و نتایج مورد نظر انتخاب می‌شود. لایه‌برداری شیمیایی سطحی برای درمان چین و چروک‌های سطحی، خشکی‌های پوست، رنگدانه‌ای شدن ناگهانی پوست و آکنه مورد استفاده قرار می‌گیرد. محلول استفاده شده در این روش معمولا حاوی آلفاهیدروکسی اسیدها (AHAs) مانند گلایکولیک، لاکتیک، سالیسیلیک یا اسیدهای میوه است. لایه‌برداری‌های سطحی برای افرادی مناسب است که خواهان بهره‌مندی از مزایای لایه‌برداری بوده اما امکان صرف زمان مورد نیاز برای دوران نقاهت لایه‌برداری عمیق‌تر را ندارند.

لایه‌برداری متوسط

بسیاری از پزشکان برای لایه‌برداری شیمیایی متوسط از تریکلورواستیک اسید (TCA) استفاده می‌کنند. این اعمال شیمیایی برای درمان چین و چروک‌های سطحی پوست، لکه‌ها، آسیب‌های سطحی و مشکلات رنگدانه‌ای شدن پوست کاربرد دارند. مشابه با لایه‌برداری شیمیایی سطحی، این نوع لایه‌برداری نیز دوران نقاهت کمتری نسبت به لایه‌برداری عمقی دارد. لایه‌برداری TCA گزینه مناسبی برای بیماران دارای رنگ پوست تیره‌تر است.

لایه‌برداری عمقی پوست

لایه‌برداری عمقی پوست، قوی‌ترین نوع لایه‌برداری صورت است. ماده شیمیایی استفاده شده برای لایه‌برداری شیمیایی عمقی فنول اسید است. لایه‌برداری عمقی برای درمان چین و چروک‌های خشن صورت، لکه‌های ایجاد شده ناشی از افزایش سن یا نور خورشید، زخم‌ها و لکه‌های ناشی از رشد پیش سرطانی کاربرد دارد. از آن‌جایی که لایه‌برداری شیمیایی بهترین و ماندگارترین نتایج را ایجاد می‌کند، بنابراین بیشتر از سایر روش‌ها به طول انجامیده (1 تا دو ساعت) و نیازمند دوران نقاهت بیشتری است. فنول اسید به طور معمول تنها برای لایه‌برداری پوستی استفاه می‌شود. لایه‌برداری عمقی پوست ممکن است مجر به روشن شدن دائمی پوست شده و بنابراین بیماران می‌بایست پیش از قرار گرفتن تحت این درمان با یک متخصص پوست و زیبایی مجرب مشورت کنند.

داوطلبان مناسب برای لایه‌برداری

به طور معمول، بیمارانی که دارای پوست نازک و موهای روشن هستند، بهترین گزینه برای لایه‌برداری پوست صورت هستند. با این‌حال، بیمارانی با سایر رنگ پوست و موها نیز می‌توانند نتایج مناسبی از این روش به دست آورند. داوطلبان ایده‌آل برای انجام این کار افرادی هستند که از ظاهر پوست خود ناراضی بوده، از نتایج عمل انتظارات واقع بینانه دارند و سیگار نمی‌کشند.

این داوطلبان می‌بایست سلامتی جسمی خوبی داشته، از فرآیند پیش رو درک خوبی داشته و نسبت به نتایج واقع‌بین باشند. اگر هدف شما کاهش آکنه و چین و چروک‌ها، بهبود بافت پوست، کاهش لکه‌های ناشی از سن یا کم کردن اثر آسیب‌های ناشی از نور خورشید باشد، احتمالا از نتیجه لایه‌برداری راضی خواهید بود. انواع گوناگون لایه‌برداری شیمیایی قدرت گوناگون داشته و در سطوح مختلف درمانی ارائه می‌شوند. بهتر است درباره لایه برداری مناسب برای پوستتان با پزشک خود مشورت کنید.

مقایسه لایه‌برداری شیمیایی و میکرودرم ابریژن (لایه‌برداری مکانیکی)

از آن‌جایی که امروزه روش‌های بازسازی پوست در حال گسترش است، مشتریان عمدتا برای انتخاب تکنیک‌های مورد نیاز خود سردرگم می‌شوند. بیماران عمدتا مزایای نسبی لایه‌برداری شیمیایی و میکرودرم ابریژن را می‌پسندند. عمده‌ترین تفاوت بین این دو روش این است که، میکرودرم ابریژن یک روش غیر شیمیایی بوده و با فرآیندی شبیه به سمباده زدن، نقص‌ها و مشکلات بر روی پوست را از بین می‌برد، در حالی‌که برنامه‌های درمانی برای میکرودرم ابریژن و لایه‌برداری شیمیایی مانند گلایکولیک اسید مشابه است، اما در روش شیمیایی، لایه‌برداری بیشتری به صورت شیمیایی در یک جلسه مورد نیاز است. با این‎‌حال، لایه‌برداری شیمیایی با مواد مانند فنول، دوره ریکاوری بیشتری نسبت به میکرودم ابریژن و سایر روش‌های شیمیایی خفیف‌تر دارد. به‌علاوه، برخلاف میکرودرم ابریژن، لایه‌برداری عمیق شیمیایی رنگ حقیقی پوست را طی فرآیندی به نام بلیچینگ (روشن کردن پوست)، تغییر می‌دهد. به همین علت، بیمارانی که به طور طبیعی چهره تیره‌تری دارند ممکن است داوطلبان بهتری برای میکرودرم باشند.

مقایسه لایه‌برداری شیمیایی به‌ همراه احیا پوستی با روش لیزر

تعیین مزایا و معایب احیا پوست از طریق لیزر در مقایسه با لایه‌برداری شیمیایی کمی دشوار است زیرا احیا پوست از طریق لیزر روشی نسبتا جدید است. با این‌حال، بسیاری از پزشکان ادعا می‌کنند که بهبود پوست بیماران بعد از فرآیند احیا از طریق لیزر اساسا یکسان با نتایج حاصل از دو روش ذکر شده قبلی است. لیزرها به پزشکان این امکان را می‌دهند تا نقص‌ها و ایرادات خاصی را با دقت بیشتری نسبت به لایه‌برداری شیمیایی هدف قرار دهند.

خطرات و مزایا لایه‌برداری پوست صورت

لایه‌برداری پوست صورت به ندرت منجر به ایجاد عوارض جانبی جدی شده اما خطرات مشخصی همچنان در این روش وجود دارد. این خطرات شامل زخم، عفونت، تورم، تغییر در طیف رنگی پوست و ابتلا به تبخال، می‌شود. می‌توان با رعایت دستورالعمل‌های پزشک به طور کامل و بیان تمامی سابقه پزشکی خود به پزشک معالج، از این خطرات جلوگیری کرد. لایه‌برداری شیمیایی می‌تواند مزایایی برای پوست داشته باشد. فرآیند می‌تواند ظاهر جوان‌تری به پوست داده و چین و چروک‌ها، رنگدانه‌های ناگهانی، آسیب‌های ناشی از نور خورشید و لکه‌های تکه‌ای را از بین ببرد.

عوارض جانبی لایه‌برداری پوست صورت

لایه‌برداری‌های شیمیایی پوست هنگامی که توسط متخصص پوست و زیبایی یا جراح زیبایی مجرب انجام شود، ایمن است. در لایه‌برداری سطحی و متوسط، عوارض جانبی خفیف ناشی از لایه‌برداری شیمیایی پوست مانند قرمزی، خارش و پوسته پوسته شدن معمولا یک یا دو روز پس از اعمال درمان کاهش می‌یابد. عوارض جانبی ناشی از لایه‌برداری عمقی معمولا بیشتر بوده و دوران نقاهت طولانی‌تر دارد. عوارض جانبی جدی‌تر مانند عفونت و زخم شدگی نیز امکان پذیر است؛ به خصوص در لایه‌برداری متوسط و عمقی. با این‌حال، هنگامی که فرآیند توسط یک پزشک خبره انجام شود، عوارض جانبی نادر است.