اشعار

در چهارمین قسمت از این سری مقالات، سیر تاریخی مدح مذهبی و مرثیه سرائی در ایران در قرنهای ششم، هفتم و هشتم هجری به کوتاهی مورد بررسی قرار گرفت، وبه این نتیجه رسیدیم که در دو قرن هفتم و هشتم، علاوه بر شاعران شیعه مذهب، در میان علما، نویسندگان و شاعران سنی مذهب هم، خیلی بیشتر از دوره های پیشین و حتی در بعضی موارد به وضع بی سابقه ای، احترام وافی نسبت ...

استاد عبدالعلی دست غیب، سرایش شعر را از دروان جوانی آغاز کرد. اولین دفتر شعر او «گل های تاریک»، که اشعار سال های 40 تا 46 وی را در برمی گرفت، در سال 46 منتشر شد و جالب این که این مجموعه، دربردارنده 46 قطعه شعر در قالب های کهن و آزاد بود

«غلامرضا ارکوازی » شاعر نامدار کرد حدود 250 سال پیش در سرچفته به دنیا آمد. سرچفته جزو منطقه ای است که اکنون «بان ویزه » (1) نامیده می شود و امروزه در گوشه ای از آن روستایی به همین نام وجود دارد

محور سخن در این نوشتار «ولایت » است، پس بجاست نخست در معنا و کاربرد آن توضیحی لازم داده شود. واژه «ولایت » از دیرباز در متون اسلامی مورد توجه بوده و در مفهوم آن بحثها شده است.

نقدی بر دیوان حزین لاهیجی، به تصحیح ذبیح الله صاحبکار

سعدی شیرازی، بی تردید بزرگترین شاعری است که بعد از فردوسی آسمان ادب فارسی را به نور خیره کننده خویش روشن ساخت و آن روشنی چنان بود که هنوز پس از گذشت هفت قرن از تاثیر آن کاسته نشده است و این اثر تا پارسی برجاست همچنان برقرار خواهد ماند. زبان فصیح او زبان دل، و عشق و محبت او خود نشانه تمام عیاری است از «آدمیت » به همان معنی که خود بیان کرده است.