سیاره

منظومه شمسی اولیه یک مکان خشن و پر هرج و مرج بوده که زباله‌های فضایی آن به سیارات در حال رشد برخورد می‌کردند. گاهی اوقات این مواد(زباله‌های فضایی) با سیاره تازه متولد شده برخورد می‌کردند و آن را از بین می‌بردند. اکنون، تحقیقات جدید در مورد این برخوردها به روشن ساختن موضوع چگونگی به وجود آمدن سیارات در سیستم اولیه خورشیدی کمک کرده است.

ناسا تلسکوپ جدیدی را با کمک یک بالن به بالاترین نقطه جو زمین پرتاب کرده تا سیارات مشابه زمین را مورد بررسی قرار دهد.

اخترشناسان سیاره غول آسایی در 284 تریلیون کیلومتری زمین پیدا کرده‌اند که بر اساس تئوری‌ و مدل‌های فعلی، نباید چنین سیاره‌ای وجود داشته باشد.

ایده نهمین سیاره در منظومه شمسی، ایده جالبی است. این سیاره که پس از نپتون آخرین سیاره‌ای است که به دور خورشید می‌چرخد در سال 2016 توجه عموم را به خود جلب کرده است. ابتدا گروهی از اختر شناسان از وجود نهمین سیاره در این منظومه پرده برداشتند. اما اکنون ایده‌ای جالب‌تر توسط گروه دیگری از اختر شناسان مطرح شده است؛ سیاه چاله ها به عنوان نهمین سیاره.

گروهی از ستاره شناسان در گزارشی که ناقض تئوری‌های متعارف درباره نحوه شکل گیری کهکشان‌ها است،‌ اظهار کردند سیارات ممکن است به جای ستارگان در اطراف ابر سیاهچاله‌ها در حال چرخش باشند.

ناسا اخیرا اعلام کرده سیاره‌ای را در فاصله‌ای نسبتا نزدیک با منظومه شمسی پیدا کرده که احتمال پیدا کردن آب مایع و گونه‌ای از حیات در آن بسیار بالاست. سیاره «GJ 357 d» که فقط 31 سال نوری از زمین فاصله دارد، سطح سنگی دارد، دما و شرایط فیزیکی‌اش نیز به آنچه در زمین دیده شده، نزدیکی بیشتری دارد.

ماهواره TESS ناسا که برای ردیابی سیارات فراخورشیدی به فضا فرستاده شده، سه سیاره را که به دور یک ستاره آرام در فاصله 73 سال نوری از ما می‌چرخند، در صورت فلکی سه پایه (Pictor) شناسایی کرده است.

اخترشناسان در مطالعه اخیرشان حضور سومین سیاره فراخورشیدی در سامانه ستاره‌ای دوتایی "کپلر -47" (Kepler-47) را تأیید کردند.

پژوهشگران معتقدند سیاره مریخ پیش از نابود شدن اتمسفرش (که حدود یک میلیارد سال پیش اتفاق افتاد) رودخانه های پهناوری داشته و یک چرخه آب کامل در این سیاره جاری بوده است.

اَبَرزمینی که در فاصله 6 سال نوری از سیاره ما واقع شده، ممکن است میزبان موجودات زنده باشد.