سیاره

رصدخانه فرانسه تایید کرد که «واسپ 148 بی» تقریبا به اندازه و جِرم ستاره زحل است و 8.8 روز طول می‌کشد که مدارش را به دور ستاره‌اش تکمیل کند، اما دوره مداری «واسپ 148 سی» که تصور می‌شود جِرم آن نصف جرم ژوپیتر باشد، 34.5 روز است.

سیاره جدید به وسیله «ماهواره نقشه‌بردار فراخورشیدی گذران» (TESS) کشف شده است. این تلسکوپ فضایی که محصول ناسا است در سال 2018 به فضا پرتاب شد و وظیفه دارد به جستجوی سیاره‌های فراخورشیدی بپردازد.

هسته این سیاره حدودا به اندازه ستاره نپتون است و تصور می‌شود مانند همسایه‌های دیگر ما – ژوپیتر و زحل – از توده گاز تشکیل شده باشد. اما در عین حال به نظر می‌رسد این سیاره یا اتمسفر گازی خود را از دست داده یا دارای عناصری شبیه به خورشیدش است.

ستاره‌شناسان طی بررسی‌های خود موفق شدند هسته یک سیاره گازی را رصد کنند.

ستاره‌های نوترونی خوشه‌هایی چگال و از جنس موادی هستند که از ابرنواختر شدن و انفجار ستاره‌ها به جا می‌ماند. واپسین ستاره‌ای که به جا می‌ماند، نوع خاصی از جرمی به نام «مغنااختر» (magnetar) است و جوان‌ترین ستاره‌ای است که می‌توان دید.

هرچند دانشمندان پیشتر نیز می‌دانستند که سیارت به صورت توده‌های دیسک‌مانند ذرات، در اطراف ستارگان جوان ایجاد می‌شوند که با ترکیب گاز سرد و ذرات احاطه شده‌اند، اما تحقیقات اخیر اطلاعات تازه‌ای در مورد این روند داده است.

دانشمندان معتقدند موفق شدند برای اولین بار، یک سیاره در حال تشکیل شدن را رصد کنند.

ستاره شناسان "دانشگاه سیدنی" در مطالعه اخیرشان موفق به شناسایی یک ریتم میان ستاره‌های ارتعاشی (pulsating stars) شده‌اند.

ستاره شناسان "دانشگاه سیدنی" در مطالعه اخیرشان موفق به شناسایی یک ریتم میان ستاره‌های ارتعاشی (pulsating stars) شده‌اند.

ستاره شناسان دانشگاه کنتربری(UC) نیوزیلند یک سیاره "ابرزمین"(super-Earth) نادر جدید را در مرکز کهکشان راه شیری کشف کردند. احتمال کشف چنین سیاره ای یک در میلیون است. این سیاره جز معدود سیاراتی است که دارای اندازه و مدار معادل زمین است.