سیاهچاله

دانشمندان دانشگاه "هاروارد" با همکاری "امیر سراج" دانشمند ایرانی این دانشگاه احتمال می‌دهند که "سیاره 9" می‌تواند یک سیاهچاله بسیار کهن و ابتدایی باشد.

به خاطر آن که سیاه‌چاله‌ها بنا به طبیعت خود به شدت تاریک هستند، اشعه‌ای که ماده هنگام بلعیده شدن در دهان سیاه‌چاله از خود ساطع می‌کند تنها راه ما برای تاباندن نوری در این محیط تاریک است.

به دلیل فرم چرخش سیاه‌چاله، با برگرداندن/نگه‌داشتن یکی از نیمه‌ها (در فرآیند گذر و گریز آن نیمه از سیاهچاله) انرژی تولید می‌شود روند تولید انرژی به همین منوال ادامه می‌یابد.

زمانی که ستاره‌های عظیم می‌میرند، زیر قوه جاذبه خود سقوط کرده و تبدیل به سیاهچاله می‌شوند. ستاره‌های کوچکتر، اما منفجر و تبدیل به ابرنواختر (سوپرنُوا) می‌شوند و بازمانده‌ای از ستارگان نوترونی از خود به جای می‌گذارند.

برخورد سیاهچاله ها با هم میتواند به قدری سنگین باشد که باعث انحراف مکان-زمان شود و امواج گرانشی شدیدی را در سراسر عالم هستی پراکنده کند

ستاره شناسان با یک جرم عجیب کیهانی برخورد کرده‌اند که تاکنون بی‌سابقه بوده است و اکنون نمی‌دانند که این شیء، یک ستاره نوترونی بسیار سنگین است یا یک سیاه‌چاله بسیار سبک.

دانشمندان "دانشگاه کالیفرنیا، سانتا باربارا"(University of California, Santa Barbara) در مطالعه اخیرشان با ایجاد یک مدل نکاتی را درباره رفتار یک سیاهچاله در مرکز کهکشان راه شیری متوجه شدند.

با اینکه بیش از 10 سال از کشف اولین ضربان تأیید شده از یک سیاه چاله کلان جرم می‌گذرد، اما این ضربان همچنان پرقدرت می‌تپد.

دانشمندان ناسا مصور سازی جدیدی به نام "مرکز کهکشانی واقعیت مجازی"(Galactic Center VR) ایجاد کرده‌اند که به کاربران این امکان را می‌دهد 500 سال تکامل کیهانی در اطراف سیاه‌چاله کلان‌جرم در مرکز کهکشان راه شیری را مشاهده کنند.

این سیاه‌چاله و ستاره همراه آن در سیستمی به نام MAXI J1820+070 در کهکشان راه شیری و در فاصله حدود 10 هزار سال نوری از زمین کشف شده‌اند.