لجبازی

برای پیشگیری و همکاری با کودک لجباز باید در رفتار با او ثابت قدم بود. یعنی اینکه شما و همسرتان باید از قبل، در مورد اینکه فرزندتان مجاز به انجام چه کارهایی است و چه کارهایی را نباید انجام دهد، هماهنگ باشید و باید بدانید، درصورتی‌که فرزندتان از حد خود تجاوز کرد چگونه با او برخورد کنید...

کودکان می‌خواهند والدین را مدیریت کنند. اگر فکر می‌کنید کودکتان تلاش می‌کند با تحریک احساسات شما را مدیریت کند با او معامله نکنید. او می‌گوید «می‌شود این خرگوش را داشته باشم؟ ببین چقدر زیباست؟ خودت گفتی می‌توانم خرگوش بخرم. او خانه ندارد» و شما نرم می‌شوید.

برخی از افراد دیگر نیز سرزنش و ملامت یا قهر و کینه توزی را در برابر همسر لجباز خود پیش می‌گیرند که هر یک از این رفتار‌ها، به تنهایی می‌تواند صمیمیت و عشق را از زندگی مشترک بزداید.

هرگز نباید کودک را به زور وادار به پذیرش مسئولیت کرد، زیرا موجب پرخاشگری و لجبازی او می‌شود.

اگر والدین به فرزندشان اجازه ندهند تا مستقل باشد و استقلال را تجربه کند، او کم‌کم به فرد گستاخی تبدیل می‌شود که همیشه خود را در مقابل شما می‌بیند.

اگر تا 15 دقیقه‌ای دیگر وقت دکتر داریم و فرزندمان سوار ماشین نمی‌شود، خم شده و در گوش او بگوییم؛ من می‌خواهم یک راز خیلی مهم را به تو بگویم. می‌خواهی آن را بشنوی؟ وقتی که او با سر بله گفت او را بغل کنیم و چیزهای جالب و شیرین را در گوشش بگوییم.

بخش دوم- همسرداری مهارتی است که زوجین با شناخت خصوصیات اخلاقی یکدیگر مانند حساسیت‌ها، توانمندی‌ها و تفاوت‌های اخلاقی می‌توانند به نیازهای طرف مقابل پاسخ دهند.

فرزندان در کودکی و نوجوانی، لج‌باز هستند؛ البته این مساله تنها مختص این سنین خاص نیست و در هر سنی ممکن است فرزندان لج‌بازی داشته باشند

لجبازی خصوصیتی رفتاری است که یک فرد قبول ندارد افکارش را تغییر دهد یا طرز فکر و تصمیمش را در مورد شرایط یا عملی عوض کند.

لجبازی در کودکانی که والدین‌ آن‌ها مدام با هم سر ناسازگاری دارند، بیشتر است .