ایمان

ایمان یک باور درونی است که همانند روح و جان یک درخت میماند که از ریشه تا برگها را فرا گرفته و تمام اعضا درخت را شاداب و سرزنده نگه می دارد 

در قرآن کریم، ایمان، که همان قبول و پذیرش امانت ربوبیّت الهی به شمار می‌رود، ضدّ کفر معرفی شده است

ایمان حقیقتی است که به ادعا و آرزو بدست نمی آید بلکه باید برای آن تلاش نمود . زیربنای ایمان عبارت از عقل و خرد واندیشه سالم است چون عقل است که انسان را به خداشناسی و معرفه الله سوق می دهد و در احادیث پیرامون عقل گفته شده است ( العَقلُ ما عُبدَ بِهِ الرَّحمانُ‌) 

امام علی علیه السلام فرمود: التسلیم هو الیقین. یقین را به تسلیم واقعی معنا کردند

ایمان در قلب مؤمنان متعلق و موضوعش چهار حقیقت است:

برخی از باورها نقش بنیادین در زندگی انسان دارد به گونه ای که در همه زندگی او را تحت تاثیر مستقیم و غیر مستقیم قرار می دهد

یکی از واژگانی که ما در قرآن کریم و نهج البلاغه و دیگر روایات به آن برخورد می کنیم، واژۀ «ایمان» است

انسان در صورتى که علاقه داشته باشد از نظر ایمان مؤمنى کامل و مقبول حق گردد، و به پاداش اعمالى که در فضاى پر برکت ایمان کامل انجام میدهد برسد، باید از نظر قلبى به تمام حقایق مربوط به ایمان یعنى خدا، قیامت، فرشتگان، پیامبران، کتاب‌هاى الهى اعتقاد جزمى و یقینى داشته باشد، و از نظر نفسى به حسنات اخلاقى آراسته، و از نظر ظاهر مزین به اعمال صالحه دیده شود

ایمان به خدا مقاصد و آرمانها و خواسته هایی از ما را که به حکم طبیعت و غریزه بر محور فردیت و خودخواهی است از ما می گیرد و در عوض مقاصد و آرمانهایی به ما بر محور عشق و علاقه معنوی و روحانی به ما می دهد و در رسیدن انسان به مقاصد و آرمانها و در پیمودن راه بسوی آن مقاصد و اهداف مدد می دهد.

شایع ترین معنای علم نزد حکما ،علم به معنای مطلق ادراک است دانشمندان و متکلمان غربی «ایمان» را به گونه ای تعریف می کنند که با علم در یک مقوله نمی گنجد، ولی ایمان در مکتب اسلام، بیان فلاسفه و علمای اسلام، همان یقین منطقی به علاوه پذیرش و تلقی به قبول قلب است