ایمان

جلب محبت و محبوب شدن آنجا اهمیت می یابد که نه تنها محبت زمینیان، بلکه محبت آسمانیان را نیز در برگیرد

اکنون در مناییم، ابراهیم هستیم و اسماعیل را به قربانگاه آورده ایم. وقت آن است که بیابیم تا اسماعیل ما چیست؟ آنچه ما را در راه ایمان ضعیف می کند و در «رفتن» به «ماندن» می خواند، و آنچه ما را به خود بسته و نگهداشته، کدام است؟ البته این را هر کسی خود می داند که چه چیزی را باید به منا آورد و برای قربانی، انتخاب کند

ایمان یک باور درونی است که همانند روح و جان یک درخت میماند که از ریشه تا برگها را فرا گرفته و تمام اعضا درخت را شاداب و سرزنده نگه می دارد 

در قرآن کریم، ایمان، که همان قبول و پذیرش امانت ربوبیّت الهی به شمار می‌رود، ضدّ کفر معرفی شده است

ایمان حقیقتی است که به ادعا و آرزو بدست نمی آید بلکه باید برای آن تلاش نمود . زیربنای ایمان عبارت از عقل و خرد واندیشه سالم است چون عقل است که انسان را به خداشناسی و معرفه الله سوق می دهد و در احادیث پیرامون عقل گفته شده است ( العَقلُ ما عُبدَ بِهِ الرَّحمانُ‌) 

امام علی علیه السلام فرمود: التسلیم هو الیقین. یقین را به تسلیم واقعی معنا کردند

ایمان در قلب مؤمنان متعلق و موضوعش چهار حقیقت است:

برخی از باورها نقش بنیادین در زندگی انسان دارد به گونه ای که در همه زندگی او را تحت تاثیر مستقیم و غیر مستقیم قرار می دهد

یکی از واژگانی که ما در قرآن کریم و نهج البلاغه و دیگر روایات به آن برخورد می کنیم، واژۀ «ایمان» است

انسان در صورتى که علاقه داشته باشد از نظر ایمان مؤمنى کامل و مقبول حق گردد، و به پاداش اعمالى که در فضاى پر برکت ایمان کامل انجام میدهد برسد، باید از نظر قلبى به تمام حقایق مربوط به ایمان یعنى خدا، قیامت، فرشتگان، پیامبران، کتاب‌هاى الهى اعتقاد جزمى و یقینى داشته باشد، و از نظر نفسى به حسنات اخلاقى آراسته، و از نظر ظاهر مزین به اعمال صالحه دیده شود