تلسکوپ-هابل

کهکشان‌های بیضوی صاف و بدون ویژگی خاص هستند و بر خلاف کهکشان‌های مارپیچی مانند کهکشان راه شیری ما که دارای ساختار متمایز یک بخش مرکزی و بازوهای مارپیچی کشیده است، کهکشان‌های بیضوی مانند یک لکه و به شکلی پراکنده به نظر می‌رسند.

تلسکوپ فضایی هابل که در سال 1990 پرتاب شد، انقلابی در علم نجوم ایجاد کرد و دیدگاه ما را به جهان هستی دگرگون ساخت. این تلسکوپ که در ارتفاع 515 کیلومتری بالای زمین قرار دارد، از منظومه شمسی، کهکشان راه شیری و کهکشان‌های بسیار دور، تصاویر بی‌نظیری را به ثبت رسانده است.

برنامه «اولیس»(ULLYSES) بزرگترین عملیات هابل است که تاکنون انجام شده و اکنون که مشاهدات آن به پایان رسیده، دانشمندان می‌توانند در گنجینه‌ای از داده‌ها غوطه‌ور شوند.

در این تصویر هابل ، کهکشان از رو به رو دیده می‌شود و بازوهایش یک شکل دایره‌ای تقریبا کامل ایجاد کرده‌اند.

تلسکوپ فضایی جیمز وب در بهمن امسال پیشرفت قابل توجهی داشته است، چرا که در این ماه توانست تمامی آزمایش‌های عملکردی خود را به پایان برساند

تلسکوپ فضایی جیمز وب در بهمن امسال پیشرفت قابل توجهی داشته است، چرا که در این ماه توانست تمامی آزمایش‌های عملکردی خود را به پایان برساند

تماشای گذر سیارات فراخورشیدی از مقابل سیارات کوتوله می‌تواند به ما چیز‌های زیادی درباره آن سیاره‌ها بگوید، حتی ممکن است نشانه‌هایی از حیات را نشان دهد. تلسکوپ جیمز وب در جستجوی این نشانه‌های حیات است.

دانشمندان سناریوی بسیار جالبی ارائه کرده اند؛ تصویربرداری عمق آسمان در جایی که ما تنها در حال گردش و گردش و گردش هستیم و دریافت فوتون‌هایی که از جای دوری می‌آمدند، منجر به این شد که هابل، با کیفیت بالایی دورترین‌ها مکان‌ها را رصد کند.

به همین دلیل، کشف این سیاره حاکی از آن است که ممکن است سیاره‌هایی با این مدار غیرعادی و ویژگی‌های عجیب وجود داشته باشند. از این رو گفته می‌شود سیاره نهم هم ممکن است به همین طریق تشکیل شده باشد.

این تلسکوپ که هر 90 دقیقه یک بار دور زمین می‌چرخد، دو دوربین اصلی دارد که اعماق فضا را به شیوه‌ای که از روی زمین ممکن نیست، رصد می‌کند. این تلسکوپ همچنین به تجهیزاتی برای ثبت طیف‌های نوری ماورا بنفش و مادون قرمز هم مجهز است.