تلسکوپ-هابل

برنامه «اولیس»(ULLYSES) بزرگترین عملیات هابل است که تاکنون انجام شده و اکنون که مشاهدات آن به پایان رسیده، دانشمندان می‌توانند در گنجینه‌ای از داده‌ها غوطه‌ور شوند.

در این تصویر هابل ، کهکشان از رو به رو دیده می‌شود و بازوهایش یک شکل دایره‌ای تقریبا کامل ایجاد کرده‌اند.

تلسکوپ فضایی جیمز وب در بهمن امسال پیشرفت قابل توجهی داشته است، چرا که در این ماه توانست تمامی آزمایش‌های عملکردی خود را به پایان برساند

تلسکوپ فضایی جیمز وب در بهمن امسال پیشرفت قابل توجهی داشته است، چرا که در این ماه توانست تمامی آزمایش‌های عملکردی خود را به پایان برساند

تماشای گذر سیارات فراخورشیدی از مقابل سیارات کوتوله می‌تواند به ما چیز‌های زیادی درباره آن سیاره‌ها بگوید، حتی ممکن است نشانه‌هایی از حیات را نشان دهد. تلسکوپ جیمز وب در جستجوی این نشانه‌های حیات است.

دانشمندان سناریوی بسیار جالبی ارائه کرده اند؛ تصویربرداری عمق آسمان در جایی که ما تنها در حال گردش و گردش و گردش هستیم و دریافت فوتون‌هایی که از جای دوری می‌آمدند، منجر به این شد که هابل، با کیفیت بالایی دورترین‌ها مکان‌ها را رصد کند.

به همین دلیل، کشف این سیاره حاکی از آن است که ممکن است سیاره‌هایی با این مدار غیرعادی و ویژگی‌های عجیب وجود داشته باشند. از این رو گفته می‌شود سیاره نهم هم ممکن است به همین طریق تشکیل شده باشد.

این تلسکوپ که هر 90 دقیقه یک بار دور زمین می‌چرخد، دو دوربین اصلی دارد که اعماق فضا را به شیوه‌ای که از روی زمین ممکن نیست، رصد می‌کند. این تلسکوپ همچنین به تجهیزاتی برای ثبت طیف‌های نوری ماورا بنفش و مادون قرمز هم مجهز است.

هابل در ارتفاعی تقریباً 569 کیلومتری از سطح سیاره پرواز می‌کند و در طی تنها کمی بیش از 1.5 ساعت یک بار به دور آن می‌چرخد. سرعت چرخش 27 هزار کیلومتر در ساعت یا 7500 متر در ثانیه است.

دانشمندان موفق شده‌اند با بررسی تصاویر تلسکوپ‌های فضایی، میادین مغناطیسی که عامل شکل‌گیری کهکشان‌های مارپیچی هستند، مشخص کنند.