حسین-سلطان-محمدی

وقایع رخ داده درباره فیلم «رحمان 1400» و حواشی آن، نشان داد که در سینمای امروز هستند کسانی که دربرابر ما – به مفهوم مجموعه باورهای حاکم بر جامعه فعلی – ایستاده اند

سینما، یکی از ابزارهای مهم در بازنمایی اندیشه ها و تصورات و برداشت های انسانی است. یک برداشت می گوید: «وقتی نگرشی در سینما شکل می گیرد، می توان اطمینان داشت که این نگرش پیش از این در جوامع نهادینه شده است؛ سینما تنها این فرصت را به جوامع می دهد که ناخودآگاه جمعی خود را در آن به نظاره بنشینند

آنچه در روزها و هفته ها و ماه های اخیر در سیمای جمهوری اسلامی از جهت تنش ها و گفتارها و برنامه های بحث برانگیز و واکنش مدیران و جامعه پیش آمده، نشان می دهد که ما با مجمع الجزایری رو به رو هستیم که حتی به قاعده یک دولت فدرال هم رفتار نمی کند. اما این برای یک رسانه صد در صد انحصاری همچون سیما، پسندیده نیست.

سینماسینما، حسین سلطان محمدی: در کشور ما که رسانه ملی، انحصاری است، انتظار این است که در همه زمینه ها، بر نشانه های ملی و قراردادی کشور، تاکید کند و مرتب و مستمر، با تکرار این نشانه ها که شامل سرود ملی، نشانه ها و علائم پرچم رسمی و اسامی قراردادی ساختارهای جغرافیایی و اداری است، آنها را در ذهن اتباع این نظام، زنده نگه دارد

یک منتقد تلویزیون با اشاره به مشکل پیش آمده برای قسمت آخر سریال «دلدادگان» گفت که این مشکل قابل رفع بود ولی عوامل تلاشی برای مدیریت مشکلِ پیش آمده نکردند.

یک منتقد رسانه درباره عملکرد تلویزیون در ماه محرم بیان کرد که این رسانه سراغ سخنرانی‌ها و برنامه‌های گفتگومحور که ساده‌ترین روش برنامه‌سازی است، می‌رود.

موضوع توقیف و رفع توقیف فیلم ها با اظهارنظر مدیران سینمایی تبدیل به یکی از موضوعات رسانه ای سینمای کشور شد، موضوعی که می تواند یک سال از عمر همه را درگیر خود کند

حسین سلطان محمدی منتقد سینمای کشور در رابطه با مسأله توقیف و رفع توقیف آثار سینمایی گفت: ما در بسیاری از کشورهای جهان از جمله آمریکا، انگلستان، هندوستان، لبنان و... شاهد توقیف آثار سینمایی بوده و هستیم و این مسأله به آن دلیل است که تنها فیلم هایی در یک کشور امکان اکران داشته باشند که بر اساس منافع و سیاست های آن کشور و آن حکومت تولید می شوند.

در آستانه انتخابات دوازدهمین دوره ریاست با نیم نگاهی به مصاحبه های انجام شده اهالی سینما به این نتیجه می رسیم که بی تدبیری، ایجاد یأس و ناامیدی در جامعه سینمایی، حضور باندهای مافیایی و انحصارطلب در سینما، برگزاری جشنواره های بی هویت و بریز و بپاش های اشرافی و تصمیم گیری های نابخردانه و لحظه ای توسط مدیران سینمایی، به اضمحلال رفتن سینمای کودک و

در آستانه انتخابات دوازدهمین دوره ریاست با نیم نگاهی به مصاحبه های انجام شده اهالی سینما به این نتیجه می رسیم که جز بی تدبیری، ایجاد یأس و ناامیدی در جامعه سینمایی، بیکاری مفرط اهالی سینما و خانه نشینی هنرمندان مطرح سینمای کشور هیچ چیز دیگری عاید سینماگران نشده است.