حضرت-ابراهیم-علیه-السلام

وَ إِذْ قالَ إِبْراهِیمُ رَبِّ أَرِنِی کَیْفَ تُحْیِ الْمَوْتى قالَ أَ وَ لَمْ تُؤْمِنْ قالَ بَلى وَ لکِنْ لِیَطْمَئِنَّ قَلْبِی قالَ فَخُذْ أَرْبَعَةً مِنَ الطَّیْرِ فَصُرْهُنَّ إِلَیْکَ ثُمَّ اجْعَلْ عَلى کُلِّ جَبَلٍ مِنْهُنَّ جُزْءاً ثُمَّ ادْعُهُنَّ یَأْتِینَکَ سَعْیاً وَ اعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ.

شاید بتوان از آیه شریفه، یا از آنچه که برخى از تاریخ نویسان نوشته‌اند به دست آورد که سرزمین مکه پیش از دعاى حضرت ابراهیم منطقهاى نا امن و محل تاخت و تاز قبایل، و عرصه قتل و غارتگرى بوده، ولى به دعاى حضرت ابراهیم علیه السلام که دعائى برخوردار از اجابت است به شهرى امن و منطقهاى آرام تبدیل شد.

وَ إِذْ قالَ إِبْراهِیمُ رَبِّ أَرِنِی کَیْفَ تُحْیِ الْمَوْتى قالَ أَ وَ لَمْ تُؤْمِنْ قالَ بَلى وَ لکِنْ لِیَطْمَئِنَّ قَلْبِی قالَ فَخُذْ أَرْبَعَةً مِنَ الطَّیْرِ فَصُرْهُنَّ إِلَیْکَ ثُمَّ اجْعَلْ عَلى کُلِّ جَبَلٍ مِنْهُنَّ جُزْءاً ثُمَّ ادْعُهُنَّ یَأْتِینَکَ سَعْیاً وَ اعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ.

شاید بتوان از آیه شریفه، یا از آنچه که برخى از تاریخ نویسان نوشته‌اند به دست آورد که سرزمین مکه پیش از دعاى حضرت ابراهیم منطقهاى نا امن و محل تاخت و تاز قبایل، و عرصه قتل و غارتگرى بوده، ولى به دعاى حضرت ابراهیم علیه السلام که دعائى برخوردار از اجابت است به شهرى امن و منطقهاى آرام تبدیل شد.

وَ إِذْ قالَ إِبْراهِیمُ رَبِّ أَرِنِی کَیْفَ تُحْیِ الْمَوْتى قالَ أَ وَ لَمْ تُؤْمِنْ قالَ بَلى وَ لکِنْ لِیَطْمَئِنَّ قَلْبِی قالَ فَخُذْ أَرْبَعَةً مِنَ الطَّیْرِ فَصُرْهُنَّ إِلَیْکَ ثُمَّ اجْعَلْ عَلى کُلِّ جَبَلٍ مِنْهُنَّ جُزْءاً ثُمَّ ادْعُهُنَّ یَأْتِینَکَ سَعْیاً وَ اعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ.

نمایندگان خدا در روی زمین برای هدایت و دعوت خلق به سوی معبود خود همه توان خود را در این راه خرج کردند و تمام سختی ها و ناملایمتی ها را برای رضایت درگاه الهی تحمل نمودند

با توجه به خطابى که از جانب حضرت حق به ابراهیم در آیه شریفه مطرح است، باید گفت این خطاب در زمانى به ابراهیم شده که آن حضرت از مقام نبوت برخوردار بوده است، چون حضرت حق به غیر پیامبر وحى نمى‌کند و جز با پیامبر سخنى مستقیم ندارد

شاید بتوان از آیه شریفه، یا از آنچه که برخى از تاریخ نویسان نوشته‌اند به دست آورد که سرزمین مکه پیش از دعاى حضرت ابراهیم منطقهاى نا امن و محل تاخت و تاز قبایل، و عرصه قتل و غارتگرى بوده، ولى به دعاى حضرت ابراهیم علیه السلام که دعائى برخوردار از اجابت است به شهرى امن و منطقهاى آرام تبدیل شد.

وَ إِذْ قالَ إِبْراهِیمُ رَبِّ أَرِنِی کَیْفَ تُحْیِ الْمَوْتى قالَ أَ وَ لَمْ تُؤْمِنْ قالَ بَلى وَ لکِنْ لِیَطْمَئِنَّ قَلْبِی قالَ فَخُذْ أَرْبَعَةً مِنَ الطَّیْرِ فَصُرْهُنَّ إِلَیْکَ ثُمَّ اجْعَلْ عَلى کُلِّ جَبَلٍ مِنْهُنَّ جُزْءاً ثُمَّ ادْعُهُنَّ یَأْتِینَکَ سَعْیاً وَ اعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ.

با توجه به خطابى که از جانب حضرت حق به ابراهیم در آیه شریفه مطرح است، باید گفت این خطاب در زمانى به ابراهیم شده که آن حضرت از مقام نبوت برخوردار بوده است، چون حضرت حق به غیر پیامبر وحى نمى‌کند و جز با پیامبر سخنى مستقیم ندارد