خواندنی ها برچسب :

شاعران-مشهور

ادبیات ایران از گرانبهاترین سرمایه‌های ملی و از افتخارانگیزترین ادبیات‌های جهان است. گنجینه‌ای که مایه حسرت دیگران است و مستور نگاه خودمان. کمتر ادبیاتی در تاریخ سراغ داریم که پر باشد از سعدی، فردوسی، حافظ، مولوی و... هر یک از اینها جداگانه باعث افتخار و شوکت یک ملت می‌شود.
محمد شمس لنگرودی از آن دسته شاعرانی است که تجربه فعالیت در عرصه های مختلف فرهنگ و هنر به نامش ثبت شده، حتی چند رمان بزرگسال و چند قصه ای هم برای کودکان نوشته است
ویلیام وُردزوُرث شاعر بزرگ انگلیسی سبک رمانتیک، کسی که همراه با ساموئل تیلر کالریج با انتشار مشترک "ترانه های غنایی" در سال 1798 به شروع دوران رمانتیک در ادبیات انگلیسی کمک کردند.
محمود درویش، یکی از نام‌آورترین شاعران عرب که به عنوان «شاعر ملی» فلسطینیان شهرت دارد، در اشعار غنایی خود به مقوله‌های مقاومت، عشق، زندگی و مرگ می‌پرداخت.
امیر هوشنگ ابتهاج (هـ. الف. سایه) شاعر و ادیب مشهور ایرانی می‌گوید: «من هرگز عضو حزب توده نبودم اما معنای این حرف این نبود که سوسیالیسم را قبول ندارم و حتی دوستانم در آن حزب را قبول ندارم. من هنوز به سوسیالیسم باور دارم...»
عمران صلاحی شاعر و طنزپرداز، دهم اسفند ماه سال 1325 چشم به جهان گشود و یازده سال پیش با مرگ دور از انتظار خود یاران و هوادارانش را مبهوت و حیران باقی گذاشت.
شعر آنا آخماتووا را مرثیه ادبی روسیه دانسته‌اند در سوگ ملتی که در قرن بیستم سرگذشتی تراژیک از سر گذراند: از شور و شکوه انقلاب و زوالی فاجعه‌بار در اختناق و فساد. بزرگترین شاعرۀ روسیه پنجاه سال پیش درگذشت.
یداله امینی متخلص به مفتون در آستانه‌ نود سالگی‌اش هنوز با شعر زندگی می‌کند و از شعر می‌گوید. شش دهه زیستن در شعر، از غزل و چهارپاره و قصیده و رباعی گرفته تا شعر نیمایی و سپید و شعرهای ترکی، حاصلش بیش از هفده مجموعه‌شعر است .
پابلو نرودا (١٩٧٣-١٩٠٤) به یک تعبیر نه شاعری اهل شیلی، نه شاعرِ آمریکای‌لاتین و نه شاعر «سرزمینی» معین، که شاعرِ زمین است.شعر او شعر زمین، طبیعت و ساکنان ساده آن است، چنان‌که خود می‌گوید: «نمی‌نویسم که اسیر کتاب‌ها شوم/ بلکه می‌خواهم اسیر ساکنان ساده خاک شوم».
مجموعه «باران» به چند وجه، مجموعه‌ای تازه و معاصر ما است. هرچند شاملِ دفترشعرهای شاعرانی چون نیما، شاملو، سیمین بهبهانی، کسرایی، مصدق، شاملو و دیگر نامداران شعر نو است که هر یک در روزگار خود و بعد از آن به اشکال مختلف در قالب یک دفتر یا کلیاتِ شاعری به‌چاپ رسیده‌اند.