کعبه

ظهور اسلام در مکه تا هجرت [1]

قسمتی از دیوار کعبه [1] را که در یک سوی آن حجر الاسود و در سوی [2] دیگرش درب کعبه قرار دارد،«ملتزم »می نامند

حجر الاسود یا سنگ سیاه [1] ،جزئی بسیار مقدس از مسجد الحرام است که در کنار کعبه قرار گرفته.از زمان بنای کعبه،حجر الاسود در کنار آن قرار داشته و پیش از اسلام و پس از آن، مورد اعتنای کامل بوده و به لحاظ همین تقدس است که رسول خدا-ص-آن را نگاه داشت و دیگر سنگهایی را که به شکل بت ساخته شده بود،به دور ریخت

یکی از نقاط بسیار مقدس مسجد الحرام [1] ،محلی است به نام «مقام ابراهیم ».این مقام،یکی از شعائر الهی خوانده شده و خداوند درباره آن فرموده است:« و اتخذوا من مقام ابراهیم مصلی. » [2]

جامه مقام ابراهیم خلیل علیه السلام [1]

در فاصله میان رکن عراقی و شامی [1] ،دیواری است قوسی شکل با ارتفاع 30/1 متر که آن را«حجر اسماعیل »می نامند.حجر اسماعیل نیز یادگاری است از زمان ابراهیم و اسماعیل-علیهما السلام-که خانه کعبه را بنا کرده اند.بنابراین،قدمت آن به زمان بنای کعبه به دست ابراهیم-ع-می رسد.

شهر مکه در فاصله هشتاد کیلومتری [1] شرق دریای سرخ قرار دارد و در طول 40 درجه و 9 دقیقه و عرض 31 درجه و 28 دقیقه خط استوا واقع شده و 330 متر از سطح دریا فاصله دارد.

آنچه باعث عدم استفاده از حج شده است [1] ،نشناختن فلسفه اجتماعی-سیاسی این اجتماع عظیم امت مسلمان است.در واقع،چیزی که امام،از آن به «گم کردن حج »تعبیر می کند و ضرورت بازیابی و پیدا کردن حج را مطرح می سازد:

در شماره (25) فصلنامه میقات حج، [1] صفحه 84 در مقاله ای با عنوان «جامه کعبه معظّمه در طول تاریخ»، نوشته دکتر السید محمّد الدقن وترجمه آقای دکتر هادی انصاری، سابقه پوشش کعبه در زمان پیغمبر و خلفا (ابوبکر و عمر و عثمان) مطالبی آورده و نوشته است که آن را در کجا می بافتند و چگونه به مکّه می آوردند و کعبه را پوشش می دادند.

خوش است لب بگذارم به آستان علی