ابوالخطاب

در اصطلاح به افراد و گروه هایی می گویند که اعتقاد به اولوهیت امام علی (علیه السلام)[1] و سایر ائمه (علیهم السلام)[2] از جمله امام صادق (علیه السلام)[3] پیدا کردند و یا قائل به نبوت آن ها شدند

نگاهی گذرا به گـرایش های غالیانه به عنوان پدیده ای نکوهش آمیز در جهان اسلام حاکی از آن است که بیشتر این باورها از مـتن تشیع پدیدار گشت؛ امـری کـه سبب گمانه زنی علیه شیعیان شد و توانست سرزنش های رقیب را تا اندازه زیادی علیه نظرگاه امامیه تشدید کند

چکیده با توجه به اینکه پیدایش فرقه های مختلف اسلامی علی الخصوص در مکتب تشیع و علت آن که انحراف از عقاید حقّه بوده، برای روشن شدن یکی از این فرقه های ضاله که مسمی به خطابیه است، در این مقاله سعی بر این شده است که دیدگاههای این فرقه علی الخصوص مؤسس آن که فردی به نام ابوالخطاب است (و این شخصیت به حدی در مکتب اسلامی و مباحث بدعت و تحریف مورد مذمت و ا ...

پیدایش غلو مربوط به همان زمان امیر المؤمنین علیه السلام است. شخصیت امام بگونه ای بود که دو برخورد افراطی و تفریطی را درباره ایشان در میان مردم ایجاد کرد، بطوری که گاه تا حد نسبت دادن صفاتی لاهوتی به ایشان و گاه در حد تکفیر با آن حضرت برخورد می شد

شناخت شاخه ها و دسته بندی شیعیان و راویان، و افکار و معتقدات هر دسته، برای شناخت فضای صدور و زمینه های پیدایش روایات شیعه، و علل تضعیف برخی راویان بزرگ، و مهم تر از همه، تشخیص روایات صحیح از سقیم، اهمیت بسزایی دارد

گروهی از اسماعیلیه عقیده دارند که اسماعیل فرزند امام صادق(ع) فوت نکرده است؛ بلکه از باب تقیه، نسبت مرگ به وی داده شده است؛ او رجعت خواهد کرد و جهان را از عدل و داد پر خواهد ساخت و او را مهدی و قائم منتظر می دانند

ابوجعفر محمّد بن حسین بن أبی الخطّاب، معروف به «زیّات همدانی»، از اعیان و بزرگان شیعه و از اصحاب امام جواد، هادی و عسکری علیهم السلام ، نامش زید و کنیه اش ابوجعفر و کنیه جدش ابوالخطّاب است