شادی

همۀ انسان ها با هر فرهنگ و در هر جامعه و منطقه جغرافیایی به دنبال دستیابی به زندگی و زیستی توأم با آرامش و آسایش هستند و می توان «با آرامش زیستن» را هدف واضح و آشکار آنان دانست.

همه انسانها در طول زندگی خود بدنبال خوشبختی، خوشحالی و سعادت هستند و هر کار و رفتاری در انسان معطوف به حداکثر رساندن شادی و به حداقل رساندن رنج است. اما شادی حقیقی چیست؟

خداوند می فرماید: « فتبسم ضاحکا من قولها و قال رب اوزعنی ان اشکر نعمتک الّتی انعمت علی و علی والدی و ان اعمل صالحا ترضه و ادخلتی برحمتک فی عبادک الصالحین؛»

ربیعی وزیر اسبق کار گفت: نگاه کنید حتی در مناسبت‌های مناسکی مثل اعیاد مختلف همچون عید قربان، فطر و....، گویی صدا و سیمای ما اساسا نسبت ذهنی و توانایی برای بسط شادی را ندارد.

در مسئله پوشش از نگاه‌های افراطی و تفریطی باید دوری کنیم. اگر یک دختر دانش‌آموز جوراب سفید می‌پوشید از مدرسه اخراج می‌شد. تأکید می‌شد که مانتوها هم از رنگ‌های تیره باشد. ما دچار فقدان شادی در جامعه هستیم.

تحلیل بنده این است که ابتکار عمل جریان شادی و نشاط جامعه به دست جبهه انقلاب افتاده است و  میدانی که دشمن می‌خواسته پرچم‌دار آن باشد را تصاحب کرده است و در این زمینه پیروز بوده‌اند.

سالمندان در صورت عملی شدن رویای بازگشت به گذشته، ترجیح می‌دادند به دهه‌های 30 سالگی (30درصد) یا 20 سالگی (25درصد) زندگی خود برگردند و این سال‌ها را «شادترین سال‌های زندگی خود» توصیف می‌کنند.

سالمندی موفق! ‌مقوله‌ای مهم و اجتماعی که گاهی تبدیل به هدفی دست‌نیافتنی می‌شود؛ هدفی که خیلی وقت‌ها در روزهای جوانی فکری برای آن نکرده‌ایم و گاهی در روزهای سالمندی، قدمی برایش برنمی‌داریم.

پیرزن‌ها و پیرمردها وقتی تنها می‌شوند، شرایط زندگی‌شان کاملاً تغییر می‌کند، نسبت به دیگران حساس‌تر می‌شوند و احساس می‌کنند بچه‌ها آن‌ها را فراموش کرده‌اند؛ حتی اگر هرروز هم به آن‌ها سر بزنند. از زمانی که شوهرش

به‌موقع غذا می‌خورند. تغذیه کودک در بازه‌های زمانی منظم باعث می‌شود مغز و بدن در حال رشد او به منبع غذایی کافی دسترسی داشته باشد و کودک بتواند گرسنگی‌اش را کنترل کند. وقتی بچه‌ها آرام و سیر هستند، بیشتر شادند.