برترین ها - ترجمه از پردیس بختیاری: آنتونی بوردین زاده 25 ژوئن 1956 سرآشپز و مجری آمریکایی بود که در تاریخ 8 ژوئن 2018 درگذشت. او در سال 2000 میلادی با انتشار کتاب پرفروش «آشپزخانه سری: ماجراجویی در جهان شکم» به شهرت رسید. او در این کتاب به معرفی غذاها و ترفندهای خاص آشپزی کشورهای مختلف پرداخت. نخستین برنامه تلویزیونی او در سال 2002 میلادی در شبکه تلویزیون کابلی «فود نت‌ورک» پخش شد و پس از آن، در سال 2005 به شبکه تلویزیونی تراول پیوست. او برای برنامه‌های خود در این شبکه، دو بار برنده جایزه امی شد.
آنتونی از سال 2013 به شبکه سی‌ان‌ان پیوست و برای این شبکه، مجموعه «بخش‌های ناشناخته» را ساخت که به غذاهای مناطق مختلف جهان اختصاص داشت. وی هنگام مرگ در حال تهیه فصل یازدهم این مجموعه بود. جالب است بدانید که او برای قسمتی از مجموعه «بخش‌های ناشناخته» درباره غذاهای ایرانی در سال 2014 به تهران و اصفهان سفر کرد. او برخورد ایرانی‌ها با خود و گروه فیلمبرداری را دوستانه و گرم توصیف کرد و گفت: «تهران اصلا آنطور نبوده که انتظار داشته ام. نه خیلی شرقی و نه خیلی غربی جایی در آن وسط قرار داشت.»
آنتونی اعتقاد داشت که با غذا خوردن می توان جهان را بلعید و در خود جای داد. مجموعه فیلم های او نه تنها اطلاعات زیادی را در مورد غذاها، بلکه در مورد مردم مناطق مختلف جهان نیز در اختیار تماشاچیان قرار می دهد. او اعتقاد داشت که مردم از طریق غذا خودشان را بیان می کنند.
آنتونی اعتراف می کند که در مورد غذاها هیچ نمی دانست اما با سفرهای متعدد و جستجوهای مدام، توانست اطلاعات زیادی را در این زمینه به دست آورد. به اعتقاد آنتونی بوردین، مردم به دو شکل مسافرت می کنند که در واقع به زاویه دید آنها به جهان باز می گردد. یک عده خود را مصرف کننده محض می دانند که برای جمع آوری غنائم به مکان دیگر سفر می کنند، عده ای دیگر سفر را مکانی برای تبادل اطلاعات می دانند. در واقع سفر برای آنها یک نوع تعامل است که در نهایت تغییراتی را در شخصیت آنها ایجاد می کند.
آنتونی بوردین در ایران
او خودش دسته دوم را انتخاب کرد. به گفته او: «غذا به فرهنگ مردم باز می گردد... به اقتصاد، جغرافیا و سیاست آنها وابسته است. ما به کمک غذاهای یک منطقه می توانیم در مورد مکانی که مردم در آن زندگی می کنند یا حتی سبک زندگی و طرز تفکرشان آگاهی یابیم. به بیان دیگر هر غذا یک داستانی دارد که خواندنی ست.»
او جایی در کتاب اش نوشت: «آیا دوست دارید که به روستایی در فرانسه سفر کنید و یک فنجان قهوه در مک دونالد بخورید؟ یا که یک ماهی دودی محلی سفارش دهید؟ شما را نمی دانم اما من می دانم چه می خواهم. من دوست دارم که تمام آنها را تجربه کنم.»
اگر چه او مجموعه فیلم هایش را به هدف آموزش ساخته است اما ادعا می کند که خود یک دانش آموز است. او یادگیری را یک وظیفه می داند که هیچ پایانی برایش نیست. به گفته او: «ما یک دستگاه با خود داریم که نامش بدن است. ما به کمک این دستگاه می توانیم جهان را کشف کنیم. ابزارهایی چون حس بویایی، لامسه و چشایی... برای دریافت هر نوع اطلاعاتی به کمک مان خواهند شتافت.»
اگرچه آنتونی به ما چیزهای زیادی در مورد غذاها یاد داد اما مهم تر از آن به ما آموخت که دور هم جمع شویم و بی ترس ناشناخته ها را با هم تجربه کنیم. او تمام تجربیات شخصی اش را با ما در میان گذاشت و ما را شریک لحظه لحظه های خود کرد.»
پیکر بی جان آنتونی بوردن در اتاق هتلش در فرانسه پیدا شد. در بیانیه سی ان ان آمده که جسد او صبح جمعه توسط دوست و همکارش اریک ریپرت پیدا و علت آن خودکشی بیان شده است. اما مادرش این فرض را محال می داند و می گوید: «هیچ نشانه هایی از خودکشی در او نبود. من تصور می کنم که او آخرین نفر در این جهان است که می توانست به خودکشی فکر کند. اگرچه او در سالهای اخیر خیلی شاد نبود اما هیچ دلیلی هم برای خودکشی نداشت. او انسان موفقی بود و در زندگی کمبودیف چه از لحاظ مالی و چه عاطفی، احساس نمی کرد.»
یکی از دوستانش در آخرین قرار ملاقاتی که حدود 1 ماه پیش با آنتونی داشت، گفت: «آنتونی به من گفت که دیگر هیچوقت از ته دل نخواهد خندید. او همچنین گفت که نیمه گمشده اش را در آسیا یافته است.» تصور این که سفرهای آنتونی بوردین به پایان رسیده است، دردناک است اما خاطراتی که از او به یادگار مانده، یادش را همیشه در قلب ها زنده نگه خواهد داشت.
