به گزارش ایسنا و به نقل از انگجت، ناسا امروز(شنبه) اعلام کرد که فضاپیمای کپلر که سیارات شبه‌زمین دوردست را نزدیک به ستاره‌های شبه‌خورشید جستجو می‌کند، سوخت بسیار کمی دارد و به همین دلیل تصمیم گرفته است که کپلر را در حالت خواب نگه دارد تا سوخت آن برای چند هفته آینده حفظ شود.
در ماه مارس، آژانس ناسا این موضوع را اعلام کرد و گفت که تیم کپلر یک نشت را در منبع فشار سوخت فضاپیما مشاهده کرده است که نشان می‌دهد میزان سوخت بسیار کم است.
بنابراین تا اطلاع ثانوی کپلر هیچ مشاهده علمی بیشتری را انجام نخواهد داد و به جای آن تا 2 اوت، یعنی زمانی که قرار است تحقیقات 51 روز گذشته کاملا دانلود و جمع‌آوری شود، استراحت خواهد کرد.
کپلر از 12 ماه مه بر روی یک قطعه از آسمان در جهت صورت فلکی سرطان متمرکز شده بود، منطقه‌ای که در سال 2015 نیز رصد شده بود.
این آخرین گردآوری داده‌ها به محققان کمک خواهد کرد نامزدهای سیاره فراخورشیدی را که در اولین رصد برگزیده شده‌اند، تایید کنند. همچنین می‌تواند به آنها کمک کند تا نامزدهای جدید را مشاهده و اعلام کنند.
کپلر در اوایل ماه اوت، بیدار خواهد شد و آنتن آن به سمت زمین نشانه می‌رود تا داده‌های آن دانلود شود.
اگر همه چیز خوب پیش رود، کپلر رصد بعدی خود را در 6 اوت آغاز خواهد کرد و داده‌های جدید را تا زمانی که خالی از سوخت شود، ضبط می‌کند.
تلسکوپ کپلر که در سال 2009 به فضا پرتاب شده است، بسیار بیشتر از عمر مقرر خود (3 سال) فعالیت کرد و به حیات خود ادامه داد.
این فضاپیما تاکنون 2650 سیاره را شناسایی کرده است.
حتی اگر ماموریت کپلر به زودی به پایان برسد، هنوز اطلاعات زیادی برای تجزیه و تحلیل وجود دارد. ناسا می‌گوید که همچنان به حمایت از تجزیه و تحلیل این داده‌ها ادامه خواهد داد.
پیش‌بینی می‌شود این حجم از داده‌های ارسالی کپلر، می‌تواند منجر به تحریر بیش از 1000 مقاله علمی در سال‌های آینده شود.
مأموریت کپلر(Kepler Mission) یک تلسکوپ فضایی ساخت ناسا است که با هدف کشف سیارات فراخورشیدی مشابه زمین به فضا پرتاب شده است و برای این کار، درخشندگی بیش از 100 هزار ستاره را بررسی می‌کند تا نشانه‌ای از کاهش درخشندگی بر اثرگذار سیاره‌ای بیابد.
این مأموریت به نام ستاره‌شناس آلمانی یوهانس کپلر نامگذاری شده است.
آخرین جمع‌بندی‌ها نشان می‌دهد که یک پنجم ستاره‌های موجود در کهکشان راه شیری، قد و قواره و مشخصات نزدیک به خورشیدِ منظومه شمسی ما را دارا هستند. با یک حساب سرانگشتی رقمی بالاتر از 10 میلیارد ستاره شبه‌خورشید در کهکشان ما وجود دارد که ممکن است سیاره‌های شبه‌زمین داشته باشند.
سیاره فراخورشیدی یا سیاره غیرخورشیدی( Exoplanet) سیاره‌ای است که خارج از سامانه خورشیدی قرار دارد و به دور یک ستاره در حال گردش است.
نخستین شناسایی علمی وجود یک سیاره فراخورشیدی در سال 1988 انجام شد. با این حال، نخستین تأیید در سال 1992 صورت گرفت. از آن به بعد، و تا اول مه 2017، شمار سیارگان فراخورشیدی شناسایی شده 3608 سیاره بود که 2702 سیاره در 610 سامانه سیاره‌ای مختلف تایید نیز شده است و این تعداد روز به روز در حال افزایش است.
مطالعه سیاره‌های فراخورشیدی جزو موضوعات نوین در دانش اخترشناسی است و شامل دو شاخه کلی کشف و شخصیت‌پردازی این‌گونه سیاره می‌شود.
نخستین سیاره فراخورشیدی در اوایل دهه 90 میلادی کشف شد و از سال 2002 علاوه بر کشف، بررسی شخصیت‌پردازی این سیاره‌ها نیز آغاز شد.
رصدهای زمینی و فضایی سیارات فراخورشیدی به دو دلیل عمده کار چندان آسانی نیست. نخست اینکه سیارات به طور کلی نسبت به ستارگان، اندازه‌های بسیار کوچکی دارند و سیارات فراخورشیدی در فاصله‌های بسیار دوری از زمین واقع‌اند.
دیگر اینکه این سیارات با ستاره میزبانشان اختلاف درخشندگی فوق‌العاده زیادی دارند. بسته به نوع ستاره و اندازه و دمای سیاره، ستاره می‌تواند از حدود 10 هزار تا 1 میلیون برابر پرفروغ‌تر از سیاره‌های پیرامون خود باشد.
بنابراین تفکیک نور بازتاب شده از سیاره، از نور ستاره بسیار مشکل است. به عنوان یک تشبیه، رصد یک سیاره غول‌پیکر مانند مشتری در مدار نزدیکترین ستاره‌ها به خورشید، مانند این است که در تهران بایستیم و بخواهیم سر یک مورچه، که در جزیره کیش در حال راه رفتن در کنار یک نورافکن به شدت پرنور را مشاهده کنیم!
با وجود تمام این سختی‌ها، اخترشناسان توانسته‌اند روش‌ها و ابزارهایی برای آشکارسازی و مطالعه خصوصیات سیارات فراخورشیدی ابداع کنند.
تاکنون حدود 6 روش آشکارسازی یافت شده که به استثنای یکی، در بقیه، سیاره به‌روش غیر مستقیم بررسی می‌شود.
یکی از اعضای تیم هدایت کپلر در یک توییت گفت که این پایان کار کپلر نیست و اطلاعات گردآوری شده توسط آن، تا سال‌ها منشا اکتشافات زیادی خواهد بود.
وی نوشت: ما تنها طی سال گذشته، حدود 150 هزار هدف جدید را به آرشیو اضافه کردیم.
