به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از ایسنا، بعد از هفت سال جنگ داخلی در سوریه که باعث آوارگی نیمی از جمعیت این کشور، ویران شدن بسیاری از شهرها و کشته شدن بالغ بر 500 هزار نفر شد. اکنون به نظر می‌رسد که بشار اسد در آستانه پیروزی قرار دارد. در ماه ژوئیه نیروهای وفادار به بشار اسد شهر درعا را جایی که قبل از بالا گرفتن جنگ داخلی در سوریه نقطه آغاز اعتراضات در سال 2011 بود، بازپس گرفتند. به این ترتیب بشار اسد نواحی جنوب یکی از آخرین مناطق تحت کنترل شورشیان را فتح کرد.
نویسنده این مقاله به نام کریستفر فیلیپس تصریح می‌کند: با این حال جنگ هنوز در سوریه تمام نشده و هنوز نواحی شمال و شمال شرق این کشور تحت کنترل کردها و ادلب تحت کنترل شورشیان است و پیروزی نهایی نیز با توجه به ویرانی‌های برجای مانده در بردارنده هزینه‌های فراوان خواهد بود. با این حال اکنون به نظر می‌رسد که بشار اسد از سرجایش تکان نمی‌خورد در حالی که وی فراتر از اشخاصی مثل باراک اوباما، نیکولا سارکوزی و دیوید کامرون که زمانی در دوران رهبری خود می‌گفتند، وی در عرض چند ماه سقوط می‌کند به کار خود ادامه داده است.
در ادامه این مطلب نوشته شد: چطور بشار اسد زنده ماند؟ برخی ناظران با مشاهده سقوط "دیکتاتورها" در کشورهای اطراف سوریه در نتیجه به اصطلاح بهار عربی نسبت به نزدیک بودن سقوط حکومت سوریه خوش‌بین شدند. در عین حال معمولا حاکمان در کشورها قابلیت کنترل و سرکوب شورش‌های مسلحانه دارند و اکثر شورش‌ها از زمان جنگ جهانی دوم تاکنون در جهان شکست خورده‌اند. مخالفان داخلی و خارجی بشار اسد به حکومت او فشار جدی وارد کردند به حدی که در چند مقطع سقوط او در داخل محتمل به نظر می‌رسید اما پابرجا ماندن بشار اسد تصادفی نبود. یکسری علت‌های روشن داخلی و خارجی وجود دارند. حکومت بشار اسد از رویکردهای سختگیرانه برای حفظ حمایت‌ها از خود در داخل استفاده کرد و در خارج نیز شاهد حمایت هم‌پیمانان خود و بی‌کفایتی در میان دشمنانش بود.
این نویسنده عنوان کرد: نهادهای متعلق به خود بشار اسد به او در تحمل کردن فشارهای اعتراضات و جنگ کمک کردند. مشخصا نیروهای امنیتی به او وفادار ماندند. در عین حال کودتایی علیه بشار اسد وجود نداشت. با وجود آنکه یک تعداد از نظامیان فرار کردند اما عمدتا آنها واحدهای غیربرگزیده و یا سربازان وظیفه بودند که تجهیزات سنگین نیز نداشتند. تلفات موجب شد در عرض چهار سال ارتش سوریه نیروهایش از 325 هزار نفر به 125 هزار نفر برسد اما اکثر این نظامیان جدا شده به جای شرکت در جنگ فرار کرده بودند در حالی که تعداد شورشیان در بهترین حالت به بیش از 50 هزار نفر می‌رسید.
این نشریه در ادامه این مطلب خود به تحولات مهم چند سال گذشته در سوریه اشاره می‌کند و به زمان حال و ریاست جمهوری دونالد ترامپ می‌رسد.
این نویسنده نوشت: با رسیدن دونالد ترامپ به ریاست جمهوری جایگاه بشار اسد دیگر مسلما ایمن شده بود. تمرکز ترامپ بر سوریه، جنگ با داعش، ادامه سیاست باراک اوباما در حمایت از نیروهای کرد و عمدتا بی‌اعتنایی به بازپس‌گیری مناطق تحت کنترل شورشیان در غرب سوریه توسط بشار اسد بود. با وجود آنکه او دو بار به پایگاه‌های بشار اسد به دلیل متهم کردن ارتش سوریه به استفاده از سلاح‌های شیمیایی حمله کرد اما اولویتش ظاهرا این بود که نشان دهد در تصمیم‌گیری از اوباما قدرتمندتر است نه اینکه به حکومت سوریه آسیب جدی وارد کند. نزدیکی او به روسیه همچنین تقریبا در حد یک همدستی بود به حدی که هیچ اقدامی به منظور جلوگیری از افتادن شهر درعا به دست بشار اسد انجام نداد در حالی که این شهر واقع در نواحی کاهش تنشی بود که ترامپ در سال 2017 آنها را تضمین کرده بود. ترامپ با وجود آنکه می‌خواست خود را ضد اوباما نشان دهد اما سیاست رئیس‌جمهوری قبلی در اولویت دادن به مسائل دیگر در شکست بشار اسد را ادامه داده و به بشار اسد اجازه داد که به کارش ادامه دهد.
در این مقاله نشریه آتلانتیک نوشته شد: پیروزی بشار اسد از خارج شاید یک پیروزی کامل به نظر نرسد. او پادشاه خاکستر و ویرانه است و از فراز کاخ ریاست جمهوری خود به کشوری ویران نظارت دارد. او هنوز باید بخش‌های وسیعی از اراضی کشور را باز پس بگیرد و با دورنمای حملات تروریستی گروهک‌های مخفی افراط گر در سوریه روبه‌رو است. او باید یک اقتصاد به شدت مقروض و ضعیف را بازسازی کند در حالی که جمعیت کشورش در هم شکسته شده و فاقد مهارت‌های فکری و فنی لازم است. او متکی به دو هم‌پیمان خارجی قدرتمند خود یعنی روسیه و ایران است که به نهاد و اقتصاد کشورش ورود پیدا کرده و نفوذ سنگینی بر آن دارند. او همچنین باید به میلیون‌ها سوری وفادار به خود که برای باقی ماندن او در قدرت از جان و مالشان گذشتند، رسیدگی کند.
نویسنده این مقاله در پایان تصریح کرد: برای بشار اسد و حلقه نزدیک به او که مدت زیادی است در این بازی هستند این مشکلات قابل برطرف شدن است حتی اگر چند دهه طول بکشد برای آنها مهمترین چیز در این جنگ زنده ماندن بود و از این نظر آنها پیروز شده‌اند.
