آنها فکر کردند که در کربلا، چون هوا گرم است، اگر چند روز این بدن ها روى خاک بماند، باد مى کند، بو مى گیرد، متلاشى مى شود و تعفّن آن این سرزمین را مى گیرد که حیوان ها نیز در مى روند. سه شبانه روز بدن ها را گذاشتند، اما نه بدنى باد کرد و نه متلاشى شد.
وقتى امام زین العابدین علیه السلام نصف شب آمد تا بدن ها را دفن کند، بیابان نشین ها گفتند: یابن رسول الله! این بوى عطرى که تا به حال استشمام نکرده بودیم، از کجاست؟ همه را جمع کرد و بالاى سر بدن غلام سیاه آورد و فرمود: براى این شهید است.
آنهاى دیگر عطرى داشتند که این بدبخت ها استشمام نمى کردند، ولى این قسمتى از عطر غلام سیاه بود که بینى اهل دنیا استشمام مى کرد. پرسیدند: این عطر را از کجا آورده است؟ فرمود: وقتى پدرم سر او را به دامن گرفت، رو به پروردگار کرد و فرمود:
«أللهمَّ بَیِّض وَجهَهُ وَ طَیِّب ریحَهُ» «1»
خدایا! به او آبروى کامل بده و بوى او را مانند بوى خودت طیب و خوشبو کن.
پی نوشت:
__________________________________________________
(1)- بحار الأنوار: 45/ 22- 23، باب 37؛ «قال السید ثم تقدم جون مولى أبی ذر الغفاری و کان عبدا أسود فقال له الحسین أنت فی إذن منی فإنما تبعتنا طلبا للعافیة فلا تبتل بطریقنا فقال یا ابن رسول الله أنا فی الرخاء ألحس قصاعکم و فی الشدة أخذلکم و الله إن ریحی لمنتن و إن حسبی للئیم و لونی لأسود فتنفس علی بالجنة فتطیب ریحی و یشرف حسبی و یبیض وجهی لا و الله لا أفارقکم حتى یختلط هذا الدم الأسود مع دمائکم. و قال محمد بن أبی طالب ثم برز للقتال و هو ینشد و یقول کیف یرى الکفار ضرب الأسودبالسیف ضربا عن بنی محمد أذب عنهم باللسان و الید أرجو به الجنة یوم المورد ثم قاتل حتى قتل فوقف علیه الحسین علیه السلام و قال اللَّهُمَّ بَیِّضْ وَجْهَهُ وَ طَیِّبْ رِیحَهُ وَ احْشُرْهُ مَعَ الْأَبْرَارِ وَ عَرِّفْ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ رُوِیَ عَنِ الْبَاقِرِ علیه السلام عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ علیه السلام أَنَّ النَّاسَ کَانُوا یَحْضُرُونَ الْمَعْرَکَةَ وَ یَدْفِنُونَ الْقَتْلَى فَوَجَدُوا جَوْناً بَعْدَ عَشْرَةِ أَیَّامٍ یَفُوحُ مِنْهُ رَائِحَةُ الْمِسْکِ رِضْوَانُ اللَّهِ عَلَیْهِ.»
مطالب فوق برگرفته شده از :
کتاب: ارزش عمر و راه هزینه آن
نوشته استاد حسین انصاریان
