تصویر بی‌نظیر "هابل" از کهکشان‌های کهن

به گزارش ایسنا و به نقل از تک تایمز، تلسکوپ فضایی هابل در ماموریتی تحت عنوان "بوفالو"(BUFFALO) موفق به ثبت تصویر یک خوشه کهکشانی به نام "آبل 370 "(Abell 370) که پنج میلیارد سال نوری از زمین فاصله دارد، شده است. در تصویر مذکور بسیاری از کهکشان‌های دیگر که بسیار دورتر از  نام "آبل 370 " قرار دارند نیز قابل مشاهده هستند.

هابل برای ثبت این تصویر شگفت‌انگیز، از خوشه‌های کهکشانی به عنوان "تلسکوپ‌های طبیعی" که کهکشان‌ها و ابرنواخترها را تقویت می‌کنند، استفاده کرد. از آنجا که این کهکشان‌ها خیلی دور و کم نور هستند، ثبت تصویر و مشاهده آنها بدون تقویت کننده بسیار مشکل بود.

هابل با استفاده از یک ترفند کیهان‌شناسی به نام "همگرایی گرانشی"(gravitational lensing) موفق به ثبت این تصویر شد.

همگرایی گرانشی هنگامی روی می‌دهد که نور یک چشمه درخشان بسیار دور مانند یک اختروش در مسیرش تا رصدگر، از کنار جسم پرجرم دیگری مانند یک خوشه کیهانی بگذرد و مسیرش خمیده شود.

یک ویژگی به نام "اژدها"(the Dragon) بهترین مثال برای نشان دادن همگرایی گرانشی است زیرا درست در زیر مرکز این خوشه، می‌توانید چندین تصویر از یک کهکشان مارپیچی که یک کمان را تشکیل می‌دهد مشاهده کنید.

البته این اولین بار نیست که هابل با استفاده از همگرایی گرانشی موفق به ثبت یک تصویر شده است زیرا در سال 2012 نیز هابل تصویری از یک کهکشان را که 10 میلیارد سال نوری از زمین فاصله داشت با استفاده از این روش ثبت کرد.

هف اصلی ماموریت بوفالو این است که به جهانیان تصاویر کیهانی زمان خلق جهان را نمایش دهد. دانشمندان نیز امیدوارند این ماموریت بتواند کهکشان‌هایی را که 800 میلیون سال گذشته پس از "بیگ بنگ" تشکیل شده‌اند را شناسایی کند. نظریه مه بانگ یا بیگ بنگ، مدل کیهان شناسی پذیرفته شده جهان از کهن ترین دوران شناخته شده و تکامل آن در مقیاس بزرگ است.  این نظریه بیان می‌کند که جهان از یک وضعیت بسیار متراکم نخستین آغاز شده و در گذر زمان انبساط یافته‌است.  این نظریه طیف گسترده‌ای از پدیده‌های مشاهده ‌شده را به خوبی توضیح می‌دهد که از جمله این پدیده‌ها می‌توان به فراوانی عناصر سبک اولیه، تابش زمینه کیهانی، ساختار بزرگ مقیاس و قانون هابل اشاره کرد.

داده‌های این ماموریت به دانشمندان کمک می‌کند تا درباره تکامل اولین کهکشان‌های جهان، بیشتر بدانند.

این ماموریت توسط ستاره شناسان اروپایی "موسسه نیلز بور" دانشگاه کپنهاگ دانمارک و "دانشگاه دورام" انگلستان هدایت می‌شود.