روزنامه اعتماد - بهرام سرگوسرایی: از سال 2003 تا به امروز فیفا هر ساله به بهترین بازیکن زیر 21 سال جهان جایزه پسر طلایی را اهدا میکند. این جایزه در واقع به نوعی توپ طلای بهترین استعداد جهان است و از اهمیت بالایی برخوردار است. سال گذشته این جایزه به کیلیان امباپه فرانسوی رسید و امسال هم او محتملترین گزینه برای دریافت این جایزه است. اما در بین 40 نامزد اعلام شده فیفا، بازیکنان خوب و مهم دیگری هم هستند. نامزدهای اصلی کسب این جایزه امسال، کیلیان امباپه، وینیسیوس جونیور، عثمان دمبله و مارکوس رشفورد هستند.
دمبله دومین بازیکن گرانقیمت تاریخ فوتبال است، اما در فصلی که گذشت بیشتر تحت تاثیر رقم قراردادش بود و فشار رسانهای زیادی به او وارد شد. او هم در فرانسه و هم در بارسلونا یک نیمکتنشین بود. البته در شروع فصل جدید دمبله بازیهای بیشتری را از ابتدا آغاز کرده است.
مارکوس رشفورد هم ستاره فصل گذشته یونایتد و البته تیم ملی انگلیس است. او با وجود سن پایین جوایز متعددی برده است. وینیسیوس هم بازیکن خوب و با استعدادی است؛ اما نکته اینجاست که او در سطح اول فوتبال اروپا به میدان نرفته است.
او تا سه سال آینده این شانس را دارد تا این جایزه را ببرد، اما امسال اگر سنتشکنی نشود، بعید است این جایزه به بازیکنی از لیگ برزیل برسد که بازیهای ملی زیادی هم ندارد. در نهایت اگر عملکرد تنها یک سال را ملاک قرار دهیم، کیلیان امباپه با اقتدار مدعی اول کسب این عنوان است. این جایزه توسط روزنامه ایتالیایی توتواسپورت ایجاد شد.
از آن پس روزنامههای دیگر چون بیلد (از آلمان)، بلیک (از سوییس)، آبولا (از پرتغال)، اکیپ (از فرانسه)، فرانس فوتبال (از فرانسه)، مارکا (از اسپانیا)، موندو دپورتیوو (از اسپانیا)، تانئا (از یونان)، اسپورت اکسپرس (از روسیه)، د تلگراف (از هلند) و تایمز برای گزینش بازیکن در رایگیری شرکت میکنند.
نکته جالب اینجاست که تاکنون هیچ دروازهبان، مدافع یا هافبک دفاعی برنده این جایزه نشده است. دوناروما نزدیکترین دروازهبان به دریافت این جایزه بود، اما امباپه نهایتا او را شکست داد و جایزه را مال خود کرد. تا امروز هشت هافبک و هفت مهاجم این جایزه را بردهاند و امسال به احتمال قریب به یقین یک مهاجم این جایزه را میبرد. منچستریونایتد تنها باشگاهی است که بازیکنانش سه بار این جایزه را بردهاند و بازیکنان دیگر باشگاهها نهایتا یکبار موفق شدهاند این جایزه را ببرند. در ادامه نگاهی گذرا به سرنوشت برندگان این جایزه داریم. برخلاف انتظار بسیاری از این بازیکنان در آینده موفق نشدند، فاتح توپ طلا بشوند.
2003- رافائل فن در فارت
این بازیکن خیلی زود چهره شد، اما موفق نشد توقعات را برآورده کند. مصدومیتهای پی در پی
امان او را برید و خیلی زود از تیمهای بزرگ دور شد .
2004- وین رونی
رونی از معدود بازیکنانی بود که سطح کیفیاش تا 30 سالگی رو به بهبود بود و روند گلزنیهایش قطع نشد. او در نهایت موفق شد عنوان بهترین گلزن تاریخ تیم ملی انگلیس و منچستریونایتد را کسب کند.
2005- لیونل مسی
طلاییترین پسری که این جایزه را برد، لئو مسی بود. پسری که موفق شد پنج بار فاتح توپ طلا بشود و برای 4 سال پیاپی پادشاه بیچون و چرای فوتبال جهان لقب بگیرد. مسی یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال است و کسب این جایزه توسط او اعتبار ویژهای به این جایزه بخشیده است.
2006- سسک فابرگاس
سسک فابرگاس هم از بازیکنانی است که به نسبت موفق ظاهر شد. او هر چند هرگز در لیست سه نفره توپ طلا جای نگرفت، اما با آرسنال، چلسی و بارسلونا به افتخارات بزرگی رسید.
2007- سرخیو آگوئرو
مهاجم گلزنی که حالا در رده بهترین مهاجمان تاریخ لیگ برتر انگلیس جای گرفته است. او سطح بالای خود را همواره حفظ کرد، اما مدتهاست که از او نمیتوان حتی به عنوان یکی از
10 بازیکن برتر جهان یاد کرد.
2008- اندرسون
بازیکن منچستریونایتد. او در 39بازی اولش برای منچستریونایتد حتی یک گل هم نزد.
2009- پاتو
هنوز دقیقا مشخص نیست چه بلایی سر این پسر برزیلی آمد. ستاره تیم میلان و تیم ملی برزیل که قرار بود یادآور مهاجمان بزرگ برزیلی باشد، خیلی زود از صحنه فوتبال محو شد. اتفاقات عجیب در زندگی خصوصی او کم نیفتاد و خیلیها آن اتفاقات را دلیل اصلی افت فاحش پاتو میدانند.
2010- ماریو بالوتلی
بالوتلی ایتالیا را به فینال یورو 2012 رساند و آن تورنمنت اولین، آخرین و تنها تورنمنت خوب سوپرماریو بود. مهاجم فوقالعادهای که کمتر کسی شبیه به او بود و به خوبی از پس گل زدن بر میآمد، اما به یکباره جوری وارد حاشیه شد که هر چه تلاش کرد، نتوانست از آن خارج شود.
2011- ماریو گوتزه
ماریو گوتزه از آن بازیکنانی بود که تا دو، سه سال پس از دریافت این جایزه همچنان به درخشش ادامه میداد. او یکی از ارکان اصلی دورتموند جذاب یورگن کلوپ بود و موفق شد گل قهرمانی آلمان در جام جهانی را به ثمر برساند. انتقال به بایرن مونیخ اما فوتبال او را نابود کرد. گوتزه نیمکتنشین بعد از مدتی به تیمش برگشت، اما هرگز آن بازیکن سابق نشد.
2012- ایسکو
ایسکو آلارکون بعد از انتخاب به عنوان پسر طلایی به رئالمادرید پیوست. هر چند در چند سال اول حضورش چندان فرصت بازی پیدا نمیکرد، اما حالا مهره اصلی مادریدیها شده و جادوی او در میانه میدان این تیم را به عناوین مختلفی رسانده است. ایسکو همچنان در مسیر پیشرفت است و اگر اعتماد بیشتری به او بشود، میتواند هر بینندهای را به وجد بیاورد.
2013- پل پوگبا
از پوگبا به عنوان یکی از«over rated»ترین بازیکنان جهان یاد میشود. بازیکنی که رسانهها او را بزرگ کردهاند. او به عنوان گرانترین بازیکن تاریخ در زمان خودش به منچستریونایتد پیوست و هرگز موفق نشد با این تیم به عنوان درخوری برسد. هرچند با فرانسه قهرمان جهان شده و یکی از ارکان اصلی تیمش هم بود، اما کارشناسان معتقدند که انتقال او ارزشی معادل صد میلیون پوند نداشت و منچستر از این انتقال ضرر هنگفتی کرد.
2014 – رحیم استرلینگ
استرلینگ بازیکنی است که میتواند ناجی تیمش باشد، اما در همان بازی میتواند تیمش را نابود کند. او ستاره بزرگی نیست و هنوز موفق نشده خودش را به عنوان یک ستاره در جهان فوتبال مطرح کند. رسانهها و کارشناسان همچنان منتظرند او از یک «استعداد» فراتر برود، اما چنین اتفاقی رخ نمیدهد.
2015- آنتونی مارسیال
بازیکن مغضوب ژوزه مورینیو. سرمربی منچستریونایتد معتقد است، آنتونی مارسیال کمکاری میکند و تمام توانش را برای تیم به کار نمیگیرد. دیدیه دشان هم او را به تیم ملی دعوت نمیکند و مارسیال قهرمانی تیم ملی کشورش را از تلویزیون تماشا میکرد. او هم هرگز در حد یک ستاره ظاهر نشده و معلوم نیست کی بتواند این استعدادی که دارد را به همه ثابت کند.
2016 - رناتو سانچز
رناتو سانچز بعد از درخشش در تیم ملی پرتغال و قهرمانی با این تیم در یورو 2016 به این جایزه رسید. اما بعدها ثابت کرده که درخشش او تنها یک جرقه بوده و دوامی ندارد. رناتو بعد از یورو تا امروز حتی در یک بازی هم خوب نبوده و هرگز نتوانسته خودش را اثبات کند.
2017 – کیلیان امباپه
امباپه آخرین برنده این جایزه است و این شانس را دارد تا امسال دوباره این جایزه را کسب کند. اگر این جایزه به او برسد تبدیل به اولین بازیکنی خواهد شد که در بردن این جایزه دبل کرده است.