به گزارش ایسنا و به نقل از فیز، این خبر موضوع تکامل کیهان شناختی را که می‌گوید کهکشان‌ها و سیاهچاله های با گذشت زمان ادغام می شوند وسبب تشکیل کهکشان و سیاه چاله های بزرگ و بزرگتر می‌شوند، تایید می‌کند.
سیاهچاله ناحیه‌ای از فضا-زمان است که آثار گرانشی آن، چنان نیرومند است که هیچ چیزحتی ذرات و تابش‌های الکترومغناطیسی مثل نور نمی توانند از میدان گرانش آن بگریزد. نظریه نسبیت عام آلبرت اینشتین پیش‌بینی می‌کند که یک جرم به اندازه کافی فشرده شده،می‌تواند سبب تغییر شکل و خمیدگی فضا-زمان و تشکیل سیاهچاله شود.
ستاره شناسان "دانشگاه هرتفوردشر" (University of Hertfordshire) انگلستان، همراه با یک تیم بین المللی دانشمندان، نقشه‌های رادیویی را مورد بررسی قرار دادند و نشانه هایی را دریافتند که معمولا در هنگام بررسی و نگاه کردن به سیاهچاله هایی که در اطراف یکدیگر قرار دارند، می‌توان مشاهده نمود.
قبل از اینکه سیاهچاله‌ها ادغام شوند، ابتدا یک "سیاهچاله دوتایی" (binary black hole) را تشکیل می‌دهند.
سیاهچاله دوتایی به دو سیاهچاله که در مدارهای نزدیک به دور یکدیگر می چرخند، گفته میشود. اگرچه تنها مفهومی نظری است، اما از آنجا که در صورت وجود، قوی ترین منبع امواج گرانشی در جهان خواهند بود، از لحاظ اخترفیزیکی اهمیت دارند. همینطور که این سیاهچاله های در گردش امواج گرنشی تولید می کنند، مدار آنها افت می کند و دوره تناوب مداریکاهش می یابد. وقتی سیاهچاله ها به اندازه کافی به یکدیگر نزدیک شدند، در هم ادغام می گردند.
"تلسکوپ های امواج گرانشی" (Gravitational wave telescopes) می‌توانستند ادغام سیاهچاله‌های کوچکتر را از سال 2015 با اندازه گیری انفجار های شدید امواج گرانشی، نشان دهند، اما از فناوری فعلی نمیتوان برای نشان دادن حضور سیاهچاله های دوتایی استفاده نمود.
دکتر "مارتین کراس" (Martin Krause) نویسنده ارشد این مطالعه گفت: ما مدتها با شبیه سازی های کامپیوتری، فوارههای بوجود آمده توسط این سیاهچاله‌ها را مورد بررسی قرار دادیم و درنهایت دریافتیم که این سیاهچاله‌ها ادغام شده‌اند.
این واقعیت که فوارههای قدرتمند با سیاهچاله های دوتایی مرتبط هستند می‌تواند پیامدهای مهمی برای شکل گیری ستارگان در کهکشان‌ها داشته باشد.
