خبرگزاری تسنیم: ستون نویس‌های روزنامه‌های ترکیه که در زبان ترکیه از آنان به عنوان «گوشه نویس» یاد می‌شود، نقش مهمی در هدایت افکار عمومی ترکیه و بالا رفتن میزان محبوبیت و فروش روزنامه‌های این کشور دارند. تسنیم هر هفته دو بار، گزیده‌هایی از مهمترین ستون‌های روزنامه‌های ترکیه را به خوانندگان خود ارائه می‌دهد.
شرق فرات و ائتلاف جمهور
حسن ازترک/ روزنامه ینی شفق
من همواره این جمله را در نوشته هایم تکرار کرده‌ام که حزب عدالت و توسعه و حزب حرکت ملی، دو حزب متفاوت و مستقل هستند. اما سرنوشت، کاری کرده که آن‌ها در این مقطع حساس با هم و در کنار هم حرکت کنند. حالا که ائتلاف این دو حزب به هم خورده و عملاً ائتلاف جمهور لطمه دیده، باید به این سوال پاسخ دهیم: آیا بین کسانی که نمی‌خواهند ترکیه به شرق فرات حمله کند و کسانی که این ائتلاف را خدشه دار کرده‌اند، ارتباطی وجود دارد؟ اگرچه ترکیه تب و تاب ناشی از حملات اقتصادی آمریکا را تا حد زیادی پشت سر گذاشته، اما تهدیدات دیگری وجود دارند و این روز‌ها می‌بینیم که اقدامات یونان به ضرر ترکیه است و علاوه بر آن، تصمیمات اسرائیل نیز تهدیدات دیگری را در منطقه به وجود آورده است. از این‌ها گذشته تهدید ترور نیز امنیت ملی ما را مورد هدف قرار داده است؛ بنابراین بهتر است در چنین شرایطی ائتلاف جمهور پابرجا بماند.
دو نکته در مورد شهادت دو نظامی به خاطر سرما
احمد هاکان/ روزنامه حریت
همه ما متعجب شدیم وقتی که شنیدیم در قرن 21 و در سال 2018 میلادی و به ویژه در ماه اکتبر، دو تن از درجه‌دار‌های ما به خاطر سرمازدگی، جان خود را از دست داده و شهید شدند.
شهادت، مقام والایی است و کسی در این مورد هیچ تردید و اعتراضی ندارد. اما قرار نیست وقتی که از اهمیت شهادت صحبت می‌کنیم، همه فکر کنند که جان سربازان و نظامیان ما ارزان و ناچیز است و باید به راحتی شهید شوند. چرا در قرن بیست و یکم و در چنین شرایطی باید دو درجه دار از سرما جان دهند و شهید شوند؟ مسئول این واقعه چه کسی است؟ باید به قاطعانه‌ترین شکل ممکن مسئولین این واقعه بازجویی شوند و مقصرین به جزای اعمال خود برسند. نکته دوم این که وقتی که دو نظامی ما در سرما شهید می‌شوند و هیچ کسی مسئولیت آن را بر عهده نمی‌گیرد، کسی استعفا نمی‌دهد و آب از آب تکان نمی‌خورد، باید باور کنیم که وجدان ما یخ زده است و خودمان خبر نداریم.
فرودگاه اردوغان یا فرودگاه آتاترک؟
احمد تان/ روزنامه جمهوریت
قرار است فردا همزمان با جشن اعلان جمهوری، فرودگاه بزرگ استانبول افتتاح شود. همچنان که در تمام این روز‌ها شاهد پنهان کردن بسیاری از اخبار مربوط به جمال خاشقجی بوده ایم، نام فرودگاه جدید را هم پنهان کرده‌اند! اما مطمئنم در هر حال نام این فرودگاه آتاترک نخواهد بود. با تغییراتی که در نظام سیاسی ترکیه به وجود آمده اگر نام فرودگاه را رجب طیب اردوغان بگذارند، هیچ کسی نباید تعجب کند. این یک طرح و برنامه مهم است که از قبل طراحی شده و به آن فکر کرده اند. آن‌ها می‌خواهند، اول در زندگی روزمره و به شکل تدریجی،
نام آتاترک را پاک کنند و در مرحله بعد نیز نام او را از اذهان مردم ترکیه بزدایند. این یک پروژه مهم است و در طول 16 سال اخیر در دوران اقتدار حزب عدالت و توسعه همواره تلاش کرده‌اند نام آتاترک را از ذهن ملت ترکیه پاک کنند.
در استان‌هایی همچون قونیه، مانیسا، آنتالیا، ساکاریا و چند استان دیگر، استادیوم‌های ورزشی بزرگی وجود داشتند که نام همه آن‌ها آتاترک بود. اما دولت اردوغان چه کرد؟ یکایک تمام این استادیوم‌ها را به بهانه نوسازی با خاک یکسان کرد و به جای آن‌ها استادیوم‌های دیگری ساخت، اما با اسامی دیگر. یعنی به عبارتی روشن، نام آتاترک را از میان برداشتند. در استانبول نیز چنین چیزی روی داد. قرار است فرودگاه بزرگ جدید، جای فرودگاه آتاترک را بگیرد. اما قطعا نام آن را آتاترک نمی‌گذارند، تا این اسم را از ذهن مردم پاک کنند.
نشست استانبول
برجان توتار/ روزنامه صباح
در شرایطی که ارتش ترکیه برای حمله به شرق فرات، شمارش معکوس را آغاز کرده، دیروز در استانبول شاهد برگزاری یک نشست دیپلماتیک بسیار مهم بودیم. در این نشست، سران روسیه، فرانسه و آلمان به ترکیه آمدند و اردوغان نشان داد که می‌تواند تمام توجه رسانه‌های جهان را به سوی خود و اقدامات سیاسی اش جلب کند.
بیشتر بخوانید
نگاهی به مطالب ستون نویس‌های ترکیه؛آیا همه ما ترک هستیم؟ /چرا یکی از 500 دانشگاه برتر جهان در ترکیه نیست؟
نگاهی به مطالب ستون نویس‌های ترکیه؛عربستان، دوئل بین دلار و زندگی/قتل خاشقجی و روابط آمریکا- عربستان
نگاهی به مطالب ستون نویس‌های ترکیه؛روابط آنکارا و واشنگتن بعد از آزادی برونسون/ موساد و ماجرای خاشقجی
حضور استفان دمیستورا در این نشست اهمیت ویژه‌ای داشت و نشان داد که مذاکرات آستانه مسیر خود را پیدا کرده است و دستاورد‌های مفیدی دارد. یکی از مهمترین ویژگی‌های نشست دیروز استانبول، این بود که آمریکا پشت آن میز بزرگ صندلی نداشت. چرا؟ چون آمریکا در پرونده سوریه و بسیاری حوزه‌های دیگر تنها به دنبال مداخله و تجزیه است و در سیاست جهانی، از تفکرات پارانویایی صهیونیست‌ها تبعیت می‌کند و نتوانسته خود را از این افکار رها کند.
