اگر در بیمارستان مدتی تحت درمان بوده باشید، حتما دو اصطلاح پر کابرد رزیدنت (Resident) و اینترن (Intern) را شنیده اید. دانشجویان دوره پزشکی در طول این مدت و در دوره های مختلف باید مهارت های عملی را کسب نمایند. هر کدام از این دوره ها دارای نام مخصوص می باشد. بیماران معمولا در بیمارستان با دانشجویان دوره رزیدنتی و اینترنی برخورد خواهند داشت. خالی از لطف نیست که با تفاوت بین رزیدنت و اینترن آشنا شوید.
اینترن (Intern) یا کارورز
این دوره که انترنی هم گفته می شود، از ابتدای سال هفتم دوره پزشکی آغاز خواهد شد. در واقع یک سال و نیم به انتهای دوره دانشجویی آن ها باقی مانده است. بنابراین طول این دوره 18 ماه خواهد بود. ویزیت بیماران سرپایی، ثبت شرح حال بیماران، اقدامات اولیه تشخیصی، حضور در بخش های بستری و کارهایی از این قبیل بر عهده اینترن ها خواهد بود. دانشجویان این دوره زمان زیادی را به عنوان کشیک در بیمارستان های دولتی سپری خواهند کرد. کارورز حق استفاده از داروهای غیرمجاز را ندارد و باید در محدوده برنامه آموزشی تمرین کند. این دوره ممکن است شامل بخش های مختلفی باشد که مهارت دانشجو پس از پایان هر دوره با امتحان عملی و کتبی سنجیده خواهد شد.
رزیدنت (Resident) یا دستیار
پس از گذراندن هفت الی هشت سال دوره پزشکی، به کسانی که این دوره را با موفقیت به پایان برسانند پزشک عمومی گفته می شود. حال اگر این پزشکان بخواهند ادامه تحصیل دهند، می توانند در آزمون دستیاری یا همان رزیدنتی شرکت کنند. طول دوره تخصص با توجه به رشته متغیر خواهد بود. آن ها از همان سال اول دوره رزیدنتی در بیمارستان ها مشغول به فعالیت شده و مسئولیت بیماران را بر عهده خواهند داشت. شخص رزیدنت به فراگیری و آموزش بالینی یا عملی مبانی و گرایش‌های تخصص خود می پردازد.