سطل‌های زباله در پارک‌های ملی پر هستند. مسوولان امنیتی فرودگاه بدون آنکه پولی دریافت کنند، مشغول کارند. مستاجران نمی‌توانند اجاره‌های خود را بپردازند و به‌زودی مجبورند خانه‌های خود را تخلیه کنند. به نوشته مجله تایم، اما فارغ از این جزئیات ناخوشایند، می‌توانید یک تصویری واضح از واقعیت سیاسی جدید آمریکا مشاهده کنید: یک دولت فدرال ناکارآمد که رهبران آن هر کدام به‌دنبال سهم‌خواهی زیاد هستند اما خود در گوشه رینگ گیر افتاده‌اند. در مرکز این نمایش دراماتیک دو شخص برجسته وجود دارند که پایه و اساس درگیری‌های دو سال گذشته در آمریکا را شکل می‌دهند: ترامپ و پلوسی، دوقطبی‌کننده جامعه آمریکا، دو رهبر قدرتمند با اعتبار زیادی که یدک می‌کشند، هر دو عزم خود را برای پیروزی جزم کرده‌اند.
هیچ‌کدام حاضر به پذیرش باخت نیست. ترامپ پس از دو سال تاخیر و فراموشی، حالا به‌دنبال وفای به عهدی است که پیش‌تر قول آن را داده بود: ساخت دیوار در مرزهای جنوبی آمریکا که اصرار هم دارد این دیوار از فیزیکی سخت برخوردار باشد و خودش نیز پیشنهاد دیوار بتنی یا فولادی را داده است. این نوع دیوار چندان بین افرادی که در مورد مباحث مهاجرتی بحث می‌کنند، مقبولیت و محبوبیت ندارد. اما برای ترامپ توجه و اهمیت دادن به طرفداران دوآتشه‌اش اولویت بیشتری دارد و دوست دارد تا خود را همچنان به‌عنوان نیروی غالب در فضای آمریکا نشان دهد. شکست می‌تواند برای ترامپ بسیار تحقیرآمیز تلقی شود و او را یک سال زودتر از موعد در رده روسای‌جمهوری قرار دهد که اصطلاحا به آنها «اردک لنگان» می‌گویند. در سال آخر، روسای‌جمهوری آمریکا از میزان قدرت و نفوذشان کاسته می‌شود و در این دوره به روسای‌جمهور آمریکا اردک لنگ می‌گویند. به همین منظور دونالد ترامپ برای ساخت دیوار فشار مضاعفی وارد می‌کند. نانسی پلوسی، به‌عنوان رئیس جدید مجلس نمایندگان با پشتیبانی اکثریت مجلس نمایندگان که هم‌اینک در دستان دموکرات‌هاست، قدم محکمی برای مبارزه با ترامپ برداشته و پیروزی دموکرات‌ها در انتخابات میان‌دوره‌ای این قدرت را به وی داده تا در باب طرح‌های مهاجرتی ترامپ در مقابل او بایستد.
قانون‌گذار سانفرانسیسکویی با میراث افسانه‌ای عملگرایانه‌اش، اخیرا با سر و صداهای زیادی در باب موقعیتش روبه‌رو بوده است. اما او در مقابل رئیس‌جمهوری قرار گرفته که به راحتی مسائل سنتی را نادیده می‌گیرد. ترامپ اصرار دارد کارگران و کارمندان فدرالی از اینکه پولی دریافت نمی‌کنند، اذیت نمی‌شوند و همچنان مصر است که می‌تواند دولت را برای ماه‌ها و سال‌ها تعطیل نگه دارد. حالا این سوال پیش می‌آید که چگونه می‌شود با رئیس‌جمهوری مذاکره‌ای مثبت و مفید داشت که تحملش زیر صفر است و در این بین دیگران آزار و رنج نبینند. او در روز هشتم ژانویه از اتاقش با مردم سخنان آشنایی بر زبان راند: حضور مهاجران از کشور مکزیک یک تهدید ملی-امنیتی به‌حساب می‌آید. این بحران انسانی است. یک بحران در قلب و روح ما. او این سخنان را در شرایطی بر زبان آورد که دوربین روی صورتش زوم کرده بود. او قصد داشت با این سخنرانی مردم را متقاعد به ساخت این دیوار کند.
روز بعد در سنا، ترامپ سعی کرد هم‌حزبی‌های خود را برای ساخت دیوار متقاعد کند. میچ مک‌کانل هم پس از پایان جلسه با رئیس‌جمهوری آمریکا گفت که ترامپ هیچ قراردادی را که در آن ساخت دیوار لحاظ نشده باشد، امضا نخواهد کرد. اما نمایندگان ایالات بنفش نرم‌نرمک حمایت خود را از دموکرات‌ها آشکار کردند. چراکه این نمایندگان می‌دانند دیوار فیزیکی هیچ تضمینی برای به صفر رساندن مهاجران غیرقانونی نمی‌دهد، افزون بر اینکه در میان عامه مردم این دیوار چندان محبوبیتی ندارد. ترامپ شاید برای متقاعد کردن دموکرات‌ها دست به یک معامله بزند. رئیس‌جمهوری آمریکا از دو سال پیش با طرحی که یادگار باراک اوباما مبنی بر اعطای تابعیت به فرزندان مهاجران غیرقانونی است، مخالفت کرده است. او شاید در قبال دریافت بودجه برای ساخت دیوار این طرح دموکرات‌ها را امضا کند.
در مقابل دموکرات‌ها سعی می‌کنند که با ارائه طرح‌های مهاجرپذیری محبوبیت به دست آورند اما آخرین‌بار پس از چند روز کنترل خود را از دست دادند. این پیش از آن بود که پلوسی رئیس مجلس نمایندگان آمریکا شود. دموکرات‌ها بر این باورند که در دو سال گذشته همراهی و مصالحه خود را انجام داده‌اند. در این میان پلوسی به‌دنبال اتحاد اعضای حزب و دموکرات‌های سنا به رهبری چاک شومر است. آنها اما در یک پاسخگویی غیراستادانه به ترامپ، در مقابل دوربین‌ها ظاهر شدند و گفتند که ترامپ مردم آمریکا را به گروگان گرفته است. اگر پلوسی ذره‌ای عقب‌نشینی کند ممکن است جایگاه خود را در حزب دموکرات از دست بدهد. اما اگر او در برابر ترامپ پیروز شود، این یک لحظه مهم در واشنگتن و سیگنالی است مبنی بر اینکه کنگره اگر در دو سال گذشته همانند کوتوله‌ها در برابر ترامپ رفتار کرده، اما حالا قدرت مجددا به دست آنها بازگشته است. چنانچه این امر محقق شود، مجلس نمایندگان خود را برای تحقیقات زیادی از دونالد ترامپ آماده خواهد کرد.
ترامپ مخترع این قفل نبوده اما شیوه ریاست‌جمهوری او به‌گونه‌ای بوده که به مسیر «مرگ یا زندگی» ختم شده است. ترامپ به گرایش‌های خود باور دارد، تحریک‌آمیز عمل می‌کند، هنجارها را زیر پا می‌گذارد و یک‌جانبه دست به اقدام می‌زند. او روبه اقتدارگرایی آورده است. این درحالی است که رئیس مجلس نمایندگان نیز به گرایش‌های خود باور دارد، محتاطانه به‌دنبال متحد کردن حزب خود است که البته عملی منطقی است اما هنوز باید اذعان داشت که اقدامات او شاید برای لحظات بحرانی سازگار نباشد. در نهایت اینکه ترامپ به‌عنوان نماد هرج و مرج طلبی باید رو در روی پلوسی به‌عنوان نماد حاکمیت قانون بایستد. به نظر می‌رسد که هیچ چشم‌اندازی برای پایان جنگ این دو چهره غول‌آسای آمریکا وجود نداشته باشد.
