به گزارش ورزش سه ، امروز ، روزی مهم و سرنوشت‌سازی در تاریخ فوتبال ایران است . همه ما -همه مردم ایران که ضربان قلب‌مان با تیم ملی بالا و پایین می‌شود- بی‌صبرانه شروع بازی با چین و پیروزی در این مسابقه را انتظار می‌کشیم تا یک گام دیگر به تاریخ‌سازی و پایان دادن آرزوی 43ساله که قهرمانی در جام ملتهای آسیاست، نزدیک و نزدیک‌‌تر شویم. اما باید پذیرفت که این راه، پیمودنش آسان نیست و دشواری آن هر لحظه سخت و سخت‌تر می‌شود! پسران ایران برای رسیدن به این ایستگاه سخت و دشوار، تا به اینجای کار از سد تیم‌هایی همچون یمن، ویتنام و عمان عبور کرده‌اند و در مرحله یک هشتم نهایی می بایست در برابر چین مارچلو لیپی قرار بگیرند .
تیم چین به لحاظ ساختاری خیلی تیم قدرتمندی نیست، اما حضور مارچلو لیپی به این تیم اعتبار و شخصیت مثال زدنی داده است تا آن ها نه به‌واسطه کیفیت فنی، بلکه به‌واسطه نام مربی ایتالیایی خود، مدعی قهرمانی به حساب بیابند. به خاطر داشته باشیم تیم های مارچلو لیپی با تکیه برقدرت دفاعی توانسته اند به قهرمانی های زیادی دست بیابند همانند ایتالیای 2006 که به قهرمانی در جام‌جهانی رسید و یوونتوس در دهه 90 با تکیه بر مدافعان و هافبک‌های تخریبگر بود که موفق شد آژاکس را در فینال لیگ قهرمانان اروپا پشت سر بگذارد .
چین لیپی در 4دیداری که در این تورنمنت برگزار کرده، تنها برابر فیلیپین توانسته دروازه خود را از گل محافظت کند. دریافت 4 گل در 3 دیدار دیگر، نشانه خوبی برای اوضاع دفاعی تیم پیرمرد ایتالیایی نیست . اما نکته مهمی که وجود دارد این است که چین لیپی دوبار در جریان مسابقه عقب افتاده و موفق شده بازی باخته را تبدیل به برد کند. حذف تایلند و برگرداندن نتیجه برابر قرقیزها نشان از این می‌دهد که اگر در صورت جلو افتادن در بازی ، این تیم دست کم گرفته شود ؛ ظرفیت روحی بالایی برای برگرداندن بازی دارد .
لیپی و کی‌روش به لحاظ تئوری، نگاه یکسانی را به یکدیگر دارند، هر دو برای پیروزی هرگز ریسک نمی‌کنند و صبر بهترین منطق‌شان برای رسیدن به شرایط ایده آل است. نه لیپی و نه کی‌روش هرگز از آن دسته مربیانی نبودند که سبک بازی‌شان سراسر حمله باشد، بلکه آنها با تقویت کردن لایه‌های خط دفاعی خود روی به سبک کند و درگیرانه بازی می‌آورند. کی‌روش باید تمام نقشه‌های زیرکانه ایتالیایی لیپی را از قبل دانسته باشد که چین چگونه مهره‌های خود را تغییر می‌دهد و در همان تغییرات منطقه‌ای، بازی را به نفع خود پیش بیا‌ندازد؛ بنابراین بازیکنان ما همان‌گونه که نشان داده‌اند در منطقه بازی خود باید این تاکتیک‌های فریبنده لیپی را بشناسند و هر کس وظایفش را انجام دهد به ویژه در دفاع کناری ما که بازی‌سازی چین از سمت چپ و راست و در کناره‌های خط طولی آغاز می‌شود و خوب موقعیت گل درست می‌کنند.
احتیاط و عقب نشینی و بستن تمام روزنه‌های خط دفاعی خود برای کلافه کردن بازیکنان چین، قطعاً تا برخی از دقایق بازی نتیجه‌ای مثبت را خواهد داشت، اما این مسئله در 90 دقیقه چندان برای تیم ملی کارساز نخواهد بود، چرا که ایران باید به هر شکلی که شده در 90 دقیقه دروازه چین را باز کند، پس عقب نشینی مطلق و مقابله در نبردها راهکار مناسبی نیست.
کی‌روش برخلاف میل باطنی‌اش که همواره متمایل به استفاده از بازیکنان سرعتی بوده است، در این نبرد می‌بایست روی به اتخاذ کردن ترکیبی متشکل از بازیکنان سرعتی و تکنیکی بیاورد چرا که در برابر چین برتری فیزیکی نمی‌تواند کارساز باشد، زیرا چینی‌ها متکی بر تاکتیک هجوم از قلب دفاع حریف، با بهره‌گیری از سرعت شان قادر خواهند بود تا در هر خط دفاعی خلل ایجاد کنند.
پس رویکرد کی‌روش در این بازی می‌بایست بسیار ریسک‌پذیرانه‌تر از همیشه باشد. تقسیم دقایق بازی به سه قسمت ؛ احتیاط، محک زدن حریف و سپس وارد کردن ضربه‌ای جبران ناپذیر به دروازه لیپی شاید بهترین رویکرد در این نبرد حساس است .
آرتین چراغی
